Aaneenrijging van clichés doet tweede film over de kleine
Nicolas de das om
De eerste film van Le
petit Nicolas (2009) deed veel verwachten van een tweede deel. De prachtige
humor van het Parijse gezin waarin het zoontje Nicolas zich door het leven
slaat, kreeg echter geen vervolg in de film waarin het gezin naar een hotel aan
de Zuid-Franse kust op vakantie gaat. Het verhaal is in tegenstelling tot het
eerste deel mierzoet, flauw en gemaakt. Het heeft me zeer verbaasd hoe dit kan.
Net als Le petit
Nicolas is ook Kleine Nicolaas
gaat op vakantie gebaseerd op de gelijknamige
boekenreeks van schrijver René Goscinny en illustrator
Jean-Jacques Sempé. De enige verklaring die ik kan bedenken is dat de eerste film misschien ook niet zo geweldig was maar dat het geheel een komisch effect had en dat door de nachronisatie van de tweede film de
authentieke sfeer verloren is gegaan.
Dit is meteen al te horen in de
toespraak van de schooldirecteur voordat de leerlingen van het schoolplein
uitzwermen naar de poort en daarbij de conciërge onder de voet lopen; de toon
is veel te gemaakt en dat blijft helaas de hele film door het geval, of het nu
gaat over de meningsverschillen tussen de ouders over de vakantiebestemming,
een zandkasteel dat een vader die architect is voor Nicolas en zijn vrienden
bouwt die het vervolgens in snel tempo afbreken of de ontmoeting in het luxe hotel aan de Rivièra met een ander gezin waarvan de vader de
vader van Nicolas kent en een dochter heeft, die Elizabeth heet en van dezelfde
leeftijd als Nicolas. Het probleem in dit tweede deel is soortgelijk aan dat
van het eerste deel, waarin Nicolas met zijn vriendjes probeert te voorkomen
dat hij een zusje krijgt. Dit keer moet voorkomen worden dat Elizabeth aan
Nicolas gekoppeld wordt. De oplossingen zijn dit keer echter zo voorspelbaar dat de aandacht
van de kijker zwaar op de proef wordt gesteld.
In het begin is het nog wel aardig dat
de vader een file op weg naar Zuid Frankrijk probeert te vermijden, maar daarbij
in een weiland beland, gevolgd door anderen die dachten dat de bestuurder wel
zou weten waar hij zou uitkomen. Als de vader wil draaien belandt hij in een
kuil, waarop Nicolas zegt dat dit misschien wel een goede picknickplaats is.
Van die dingen. Het vervolg wordt alleen maar meer van hetzelfde. Nicolas heeft
last van het gesnurk van zijn grootmoeder die ook mee en mag bij zijn ouders slapen,
maar vervolgens kan de vader niet slapen vanwege het gesnurk van de moeder, die
hem de volgende ochtend in de badkuip vindt. De vader heeft sjans met een
knappe Duitse, die hem meeneemt naar een naturistenstrand waarop de man
absoluut in verlegenheid gebracht wordt, hetgeen matig geacteerd is en ook nog
allerlei vooroordelen bevestigt. Dan is het uitstapje van de moeder als actrice
in een Italiaanse film leuker. Het valt nog mee dat ze tenslotte besluit om
gewoon bij haar man te blijven, die tenminste niet zoveel pretenties heeft als
de filmregisseur.
Voordat het gezin weggaat neemt Nicolas
afscheid van zijn vriendinnetje Marie Hedwige, maar in de vakantie krijgt hun
relatie een behoorlijke deuk door toedoen van Elizabeth, die tenslotte toch de
genegenheid van Nicolas wint. Op het eind, als Nicolas weer thuis is, volgt er
toch nog weer een draai die de vakantieliefde om zeep helpt, waardoor het
nieuwe schooljaar kan beginnen waar het vorige geëindigd was. Tegelijk was Kleine Nicolaas gaat op vakantie daarmee een film die niet gemaakt hoefde te worden. Zoveel
clichés op een rij is teveel van het goede. Dan liever een Pippi Langkous film.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten