Welcome, reader! According to Antony Hegarty in this second decade of the new century our future is determined. What will it be? Stays all the same and do we sink away in the mud or is something new coming up? In this blog I try to follow new cultural developments.

Welkom, lezer! Volgens Antony Hegarty leven we in bijzondere tijden. In dit tweede decennium van de eenentwintigste eeuw worden de lijnen uitgezet naar de toekomst. Wat wordt het? Blijft alles zoals het is en zakken we langzaam weg in het moeras van zelfgenoegzaamheid of gloort er ergens iets nieuws aan de horizon? In dit blog volg ik de ontwikkelingen op de voet. Als u op de hoogte wilt blijven, kunt u zich ook aanmelden als volger. Schrijven is een avontuur en bloggen is dat zeker. Met vriendelijke groet, Rein Swart.

Laat ik zeggen dat literaire kritiek voor mij geen kritiek is, zolang zij geen kritiek is op het leven zelf. Rudy Cornets de Groot.

Do not go gentle into that good night, Old age should burn and rage at close of day; Rage, rage against the dying of the light. Dylan Thomas.

Het is juist de roman die laat zien dat het leven geen roman is. Bas Heijne.

In het begin was het Woord, het Woord was bij God en het Woord was God. Johannes.



zondag 4 september 2016

Filmrecensie: Kleine Nicolaas gaat op vakantie (2014), Laurent Tirard


Aaneenrijging van clichés doet tweede film over de kleine Nicolas de das om

De eerste film van Le petit Nicolas (2009) deed veel verwachten van een tweede deel. De prachtige humor van het Parijse gezin waarin het zoontje Nicolas zich door het leven slaat, kreeg echter geen vervolg in de film waarin het gezin naar een hotel aan de Zuid-Franse kust op vakantie gaat. Het verhaal is in tegenstelling tot het eerste deel mierzoet, flauw en gemaakt. Het heeft me zeer verbaasd hoe dit kan. Net als Le petit Nicolas is ook Kleine Nicolaas gaat op vakantie gebaseerd op de gelijknamige boekenreeks van schrijver René Goscinny en illustrator Jean-Jacques Sempé. De enige verklaring die ik kan bedenken is dat de eerste film misschien ook niet zo geweldig was maar dat het geheel een komisch effect had en dat door de nachronisatie van de tweede film de authentieke sfeer verloren is gegaan.

Dit is meteen al te horen in de toespraak van de schooldirecteur voordat de leerlingen van het schoolplein uitzwermen naar de poort en daarbij de conciërge onder de voet lopen; de toon is veel te gemaakt en dat blijft helaas de hele film door het geval, of het nu gaat over de meningsverschillen tussen de ouders over de vakantiebestemming, een zandkasteel dat een vader die architect is voor Nicolas en zijn vrienden bouwt die het vervolgens in snel tempo afbreken of de ontmoeting in het luxe hotel aan de Rivièra met een ander gezin waarvan de vader de vader van Nicolas kent en een dochter heeft, die Elizabeth heet en van dezelfde leeftijd als Nicolas. Het probleem in dit tweede deel is soortgelijk aan dat van het eerste deel, waarin Nicolas met zijn vriendjes probeert te voorkomen dat hij een zusje krijgt. Dit keer moet voorkomen worden dat Elizabeth aan Nicolas gekoppeld wordt. De oplossingen zijn dit keer echter zo voorspelbaar dat de aandacht van de kijker zwaar op de proef wordt gesteld.

In het begin is het nog wel aardig dat de vader een file op weg naar Zuid Frankrijk probeert te vermijden, maar daarbij in een weiland beland, gevolgd door anderen die dachten dat de bestuurder wel zou weten waar hij zou uitkomen. Als de vader wil draaien belandt hij in een kuil, waarop Nicolas zegt dat dit misschien wel een goede picknickplaats is. Van die dingen. Het vervolg wordt alleen maar meer van hetzelfde. Nicolas heeft last van het gesnurk van zijn grootmoeder die ook mee en mag bij zijn ouders slapen, maar vervolgens kan de vader niet slapen vanwege het gesnurk van de moeder, die hem de volgende ochtend in de badkuip vindt. De vader heeft sjans met een knappe Duitse, die hem meeneemt naar een naturistenstrand waarop de man absoluut in verlegenheid gebracht wordt, hetgeen matig geacteerd is en ook nog allerlei vooroordelen bevestigt. Dan is het uitstapje van de moeder als actrice in een Italiaanse film leuker. Het valt nog mee dat ze tenslotte besluit om gewoon bij haar man te blijven, die tenminste niet zoveel pretenties heeft als de filmregisseur.

Voordat het gezin weggaat neemt Nicolas afscheid van zijn vriendinnetje Marie Hedwige, maar in de vakantie krijgt hun relatie een behoorlijke deuk door toedoen van Elizabeth, die tenslotte toch de genegenheid van Nicolas wint. Op het eind, als Nicolas weer thuis is, volgt er toch nog weer een draai die de vakantieliefde om zeep helpt, waardoor het nieuwe schooljaar kan beginnen waar het vorige geëindigd was. Tegelijk was Kleine Nicolaas gaat op vakantie daarmee een film die niet gemaakt hoefde te worden. Zoveel clichés op een rij is teveel van het goede. Dan liever een Pippi Langkous film.

Hier de trailer, hier mijn bespreking van Le petit Nicolas.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten