Het leven bestaat uit een reeks obstakels zonder antwoorden
The girls ofwel De meisjes - op de achterflap getypeerd
als een klassieke coming of age roman - werd in de Verenigde Staten gekwalificeerd
als de literaire sensatie van dit jaar. Jeroen van Kan heeft de auteur Emma
Cline (1989), die ook voor The New Yorker en The Paris Review schrijft, in de
studio. Ze houdt van korte antwoorden maar is verder niet ongezellig. Voor de
leesbaarheid vat ik een en ander samen.
Van Kan leidt het boek in en begint met het kleine plaatsje
in Noord Californië waar haar dertienjarige hoofdpersoon Evie, net als Cline
zelf, uit afkomstig is. Evie treft het niet met haar levensomstandigheden. Als
kind van gescheiden ouders zoekt ze de bescherming van de negentienjarige Suzanne, die lid is van een sekte. Deze wordt geleid
door Russell, die net als Charles Manson over zijn volgelingen heerst. Net
zoals bij de sekte van Manson loopt het verhaal uit in moord. Evie is daar
echter niet bij aanwezig, maar vraagt zich af wat ze in dat geval gedaan zou
hebben.
Van Kan merkt op dat Suzanne Evie in het begin helemaal niet
ziet.
Cline bevestigt dat het gaat om eenrichtingsverkeer. De
jonge Evie kijkt op tegen de oudere Suzanne. Ze projecteert haar verlangens op
haar, zoals vaak gebeurt in zo’n situatie met een ouder en een jonger kind.
Van Kan zegt dat de sekte immoreel is en dat Evie daar niet
vies van is.
Cline vond het leuk om dat te beschrijven. Evie heeft het
gevoel dat ze iets mist. Dat is een universeel gevoel van tieners. Cline vond
het minder interessant om de geschiedenis vanuit een mannenstandpunt te
beschrijven. Ze koos ervoor om de weg tot de moorden vanuit de twee vrouwen te
laten zien. In die relatie ontbreekt macht, hoewel Suzanne Evie manipuleert. De
verhouding tussen de twee is nogal ambigue. Evie weet niet eens waarom Suzanne
haar uit de auto zette toen ze op weg gingen om te moorden. Cline vindt het boeiend
dat de vragen open blijven.
Van Kan zegt dat het verhaal in 1969 speelt en dat men
minder vrij was dan men dacht.
Cline erkent dat er een duistere sfeer op de achtergrond
meespeelde. Tweederde van het boek gaat over de moorden, waarbij Evie ontbrak,
maar juist dit ontbreken zorgde voor onzekerheid. Terwijl Suzanne haar schuld
in de gevangenis kon afbetalen, bleef Evie ermee zitten. The girls is daarmee geen typische Amerikaanse roman met een
duidelijke moraal. Volgens Cline gaat het vaker zo in het leven dat men een
reeks obstakels tegenkomt, die zonder antwoorden eindigen met de dood. Ze was
meer geïnteresseerd in de onduidelijke relatie tussen de vrouwen.
Van Kan vraagt of Cline dichter bij Suzanne kwam.
Cline antwoordt dat dat ze uit een rijke familie kwam, maar dat haar wereld verder erg vaag blijft. Cline ziet gender als een performance die
vrouwen moeten uitvoeren. Ze worden beoordeeld naar uiterlijkheden en niet naar
wat hun beweegt.
Van Kan vraagt waarom ze The
girls in de jaren zestig geplaatst heeft.
Cline vertelt dat het een heftige periode in de geschiedenis
was, waardoor Californië nog steeds wordt beïnvloed. Ze kent de tijd uit
verhalen van haar ouders. Ze wilde geen antwoorden van vinden maar vragen
stellen over het dagelijks leven in die tijd. Daarom komen er ook weinig
culturele herkenningspunten in de roman voor.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten