Welcome, reader! According to Antony Hegarty in this second decade of the new century our future is determined. What will it be? Stays all the same and do we sink away in the mud or is something new coming up? In this blog I try to follow new cultural developments.

Welkom, lezer! Volgens Antony Hegarty leven we in bijzondere tijden. In dit tweede decennium van de eenentwintigste eeuw worden de lijnen uitgezet naar de toekomst. Wat wordt het? Blijft alles zoals het is en zakken we langzaam weg in het moeras van zelfgenoegzaamheid of gloort er ergens iets nieuws aan de horizon? In dit blog volg ik de ontwikkelingen op de voet. Als u op de hoogte wilt blijven, kunt u zich ook aanmelden als volger. Schrijven is een avontuur en bloggen is dat zeker. Met vriendelijke groet, Rein Swart.

Laat ik zeggen dat literaire kritiek voor mij geen kritiek is, zolang zij geen kritiek is op het leven zelf. Rudy Cornets de Groot.

Do not go gentle into that good night, Old age should burn and rage at close of day; Rage, rage against the dying of the light. Dylan Thomas.

Het is juist de roman die laat zien dat het leven geen roman is. Bas Heijne.

In het begin was het Woord, het Woord was bij God en het Woord was God. Johannes.



woensdag 21 september 2016

Emma Cline over The girls, VPRO Boeken, 18 september 2016


Het leven bestaat uit een reeks obstakels zonder antwoorden

The girls ofwel De meisjes - op de achterflap getypeerd als een klassieke coming of age roman - werd in de Verenigde Staten gekwalificeerd als de literaire sensatie van dit jaar. Jeroen van Kan heeft de auteur Emma Cline (1989), die ook voor The New Yorker en The Paris Review schrijft, in de studio. Ze houdt van korte antwoorden maar is verder niet ongezellig. Voor de leesbaarheid vat ik een en ander samen.

Van Kan leidt het boek in en begint met het kleine plaatsje in Noord Californië waar haar dertienjarige hoofdpersoon Evie, net als Cline zelf, uit afkomstig is. Evie treft het niet met haar levensomstandigheden. Als kind van gescheiden ouders zoekt ze de bescherming van de negentienjarige Suzanne, die lid is van een sekte. Deze wordt geleid door Russell, die net als Charles Manson over zijn volgelingen heerst. Net zoals bij de sekte van Manson loopt het verhaal uit in moord. Evie is daar echter niet bij aanwezig, maar vraagt zich af wat ze in dat geval gedaan zou hebben.

Van Kan merkt op dat Suzanne Evie in het begin helemaal niet ziet.
Cline bevestigt dat het gaat om eenrichtingsverkeer. De jonge Evie kijkt op tegen de oudere Suzanne. Ze projecteert haar verlangens op haar, zoals vaak gebeurt in zo’n situatie met een ouder en een jonger kind.

Van Kan zegt dat de sekte immoreel is en dat Evie daar niet vies van is.
Cline vond het leuk om dat te beschrijven. Evie heeft het gevoel dat ze iets mist. Dat is een universeel gevoel van tieners. Cline vond het minder interessant om de geschiedenis vanuit een mannenstandpunt te beschrijven. Ze koos ervoor om de weg tot de moorden vanuit de twee vrouwen te laten zien. In die relatie ontbreekt macht, hoewel Suzanne Evie manipuleert. De verhouding tussen de twee is nogal ambigue. Evie weet niet eens waarom Suzanne haar uit de auto zette toen ze op weg gingen om te moorden. Cline vindt het boeiend dat de vragen open blijven.

Van Kan zegt dat het verhaal in 1969 speelt en dat men minder vrij was dan men dacht.
Cline erkent dat er een duistere sfeer op de achtergrond meespeelde. Tweederde van het boek gaat over de moorden, waarbij Evie ontbrak, maar juist dit ontbreken zorgde voor onzekerheid. Terwijl Suzanne haar schuld in de gevangenis kon afbetalen, bleef Evie ermee zitten. The girls is daarmee geen typische Amerikaanse roman met een duidelijke moraal. Volgens Cline gaat het vaker zo in het leven dat men een reeks obstakels tegenkomt, die zonder antwoorden eindigen met de dood. Ze was meer geïnteresseerd in de onduidelijke relatie tussen de vrouwen.

Van Kan vraagt of Cline dichter bij Suzanne kwam.
Cline antwoordt dat dat ze uit een rijke familie kwam, maar dat haar wereld verder erg vaag blijft. Cline ziet gender als een performance die vrouwen moeten uitvoeren. Ze worden beoordeeld naar uiterlijkheden en niet naar wat hun beweegt.

Van Kan vraagt waarom ze The girls in de jaren zestig geplaatst heeft.
Cline vertelt dat het een heftige periode in de geschiedenis was, waardoor Californië nog steeds wordt beïnvloed. Ze kent de tijd uit verhalen van haar ouders. Ze wilde geen antwoorden van vinden maar vragen stellen over het dagelijks leven in die tijd. Daarom komen er ook weinig culturele herkenningspunten in de roman voor.

 

Geen opmerkingen:

Een reactie posten