Adembenemend portret van een meisje dat liever met jongens
speelt
De Franse filmaakster Céline Sciamma maakte eerder Naissance des pievres (2007) dat ook wel
werd vertaald als Waterlelies en dat gaat
over de seksuele ontwikkeling van drie Franse pubermeisjes en zeven jaar later Girlhood. Daartussen regisseerde ze een
film in dezelfde sfeer. Tomboy geeft
prachtig de gevoelswereld weer van het tienjarige meisje Laure (Zoé Héran) weer,
dat zich meer aangetrokken voelt tot de jongenswereld dan die van de meisjes.
Haar manier om zich daar in te werken leidt tot hartverscheurende situaties. De
kijker moet zich door de intense beelden van Sciamma wel identificeren met de
hoofdpersoon en voelt haar dilemma’s sterk met zich mee.
Tomboy begint met de aankomst van Laure in het nieuwe huis
van de familie. Haar vader laat haar een stukje in de auto rijden en drukt
daarmee uit hoe goed zijn verhouding met zijn dochter is, haar hoogzwangere
moeder ligt op bed en haar zesjarige zusje Jeanne is blij dat Laure er is want
dan kunnen ze samen spelen. Het is zomer en vakantie. De meisjes kunnen het
prima met elkaar vinden, ook al of misschien omdat Laure een meer
jongensachtige uitstraling heeft en Jeanne met haar lange haren, wufte
gebaartjes en balletrokje vrouwelijk ten top is.
Al gauw vindt Laure het nodig de buurt te verkennen. Ze
ontmoet eerst Lisa, die zich voorstelt en vraag hoe zij heet, waarop Laure zegt
dat ze Mikael heet. Lisa neemt haar mee naar de groep die vooral bestaat uit
jongens, die in het bos een tikspel doen waarbij Lisa Laure laat winnen om haar
het nodige aanzien in de groep te geven en tijdens een spelletje Doen, durven
of de waarheid haar kauwgom met Laure deelt.
Laure heeft vooral aandacht voor het spel van de jongens. Ze
staat met Lisa langs de lijn van het voetbalveldje en bestudeert het gedrag van
de jongens die met ontbloot bovenlijf stoere individuele acties ondernemen en
op de grond spugen om hun territorium aan te geven. Laure maakt zich deze
gewoonten eigen maar moet passen als men in het veld staat te plassen. Ze rent
het bos in maar wordt daar betrapt door een jongen, waardoor ze in een moeilijk
parket komt te zitten.
Dat wordt alleen maar erger als men besluit om te gaan
zwemmen. Laure verknipt haar badpak en kleit een piemel die ze in het broekje
stopt. De zaak wordt onhoudbaar als Lisa aan de deur verschijnt en aan Jeanne
vraagt waar haar broer is. Laure dwingt haar om haar mond te houden tegen de
ouders en in ruil daarvoor mag Jeanne mee naar de groep. Het leidt een leuke
ontwikkeling in de film als Jeanne tijdens het avondeten tegen de ouders
vertelt dat ze in de groep ene Mikael heeft ontmoet en met hem bevriend is
geraakt.
Dat betekent niet dat de waarheid nog veel langer verborgen
kan blijven. Een vechtpartij in de groep tussen Laure en een andere jongen, die
Jeanne had geduwd, leidt er toe dat de moeder van de jongen verhaal komt halen
en tegen de moeder van Laure zegt dat haar zoon geen lieverdje is. Daarmee is
de ballon doorgeprikt. De moeder weet niet anders te bedenken dan open kaart te
spelen en de buurt in te lichten, maar het is wel vernederend dat Laure daarbij
ook nog mee moet in een jurkje. Hoewel Lisa zich in eerste instantie gekwetst
voelt, is de band tussen de meisjes gelukkig zo sterk dat die een lijn naar de
toekomst kan spannen. Dit ondanks de weinig pedagogische aanpak van de kwestie
door de ouders, die eerst het probleem bagatelliseren en daarna denken dat ze
hun dochter met een jurkje in een andere richting kunnen sturen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten