Welcome, reader! According to Antony Hegarty in this second decade of the new century our future is determined. What will it be? Stays all the same and do we sink away in the mud or is something new coming up? In this blog I try to follow new cultural developments.

Welkom, lezer! Volgens Antony Hegarty leven we in bijzondere tijden. In dit tweede decennium van de eenentwintigste eeuw worden de lijnen uitgezet naar de toekomst. Wat wordt het? Blijft alles zoals het is en zakken we langzaam weg in het moeras van zelfgenoegzaamheid of gloort er ergens iets nieuws aan de horizon? In dit blog volg ik de ontwikkelingen op de voet. Als u op de hoogte wilt blijven, kunt u zich ook aanmelden als volger. Schrijven is een avontuur en bloggen is dat zeker. Met vriendelijke groet, Rein Swart.

Laat ik zeggen dat literaire kritiek voor mij geen kritiek is, zolang zij geen kritiek is op het leven zelf. Rudy Cornets de Groot.

Do not go gentle into that good night, Old age should burn and rage at close of day; Rage, rage against the dying of the light. Dylan Thomas.

Het is juist de roman die laat zien dat het leven geen roman is. Bas Heijne.

In het begin was het Woord, het Woord was bij God en het Woord was God. Johannes.



zondag 18 september 2016

Filmrecensie: Tomboy (2011), Céline Sciamma


Adembenemend portret van een meisje dat liever met jongens speelt

De Franse filmaakster Céline Sciamma maakte eerder Naissance des pievres (2007) dat ook wel werd vertaald als Waterlelies en dat gaat over de seksuele ontwikkeling van drie Franse pubermeisjes en zeven jaar later Girlhood. Daartussen regisseerde ze een film in dezelfde sfeer. Tomboy geeft prachtig de gevoelswereld weer van het tienjarige meisje Laure (Zoé Héran) weer, dat zich meer aangetrokken voelt tot de jongenswereld dan die van de meisjes. Haar manier om zich daar in te werken leidt tot hartverscheurende situaties. De kijker moet zich door de intense beelden van Sciamma wel identificeren met de hoofdpersoon en voelt haar dilemma’s sterk met zich mee.

Tomboy begint met de aankomst van Laure in het nieuwe huis van de familie. Haar vader laat haar een stukje in de auto rijden en drukt daarmee uit hoe goed zijn verhouding met zijn dochter is, haar hoogzwangere moeder ligt op bed en haar zesjarige zusje Jeanne is blij dat Laure er is want dan kunnen ze samen spelen. Het is zomer en vakantie. De meisjes kunnen het prima met elkaar vinden, ook al of misschien omdat Laure een meer jongensachtige uitstraling heeft en Jeanne met haar lange haren, wufte gebaartjes en balletrokje vrouwelijk ten top is.

Al gauw vindt Laure het nodig de buurt te verkennen. Ze ontmoet eerst Lisa, die zich voorstelt en vraag hoe zij heet, waarop Laure zegt dat ze Mikael heet. Lisa neemt haar mee naar de groep die vooral bestaat uit jongens, die in het bos een tikspel doen waarbij Lisa Laure laat winnen om haar het nodige aanzien in de groep te geven en tijdens een spelletje Doen, durven of de waarheid haar kauwgom met Laure deelt.

Laure heeft vooral aandacht voor het spel van de jongens. Ze staat met Lisa langs de lijn van het voetbalveldje en bestudeert het gedrag van de jongens die met ontbloot bovenlijf stoere individuele acties ondernemen en op de grond spugen om hun territorium aan te geven. Laure maakt zich deze gewoonten eigen maar moet passen als men in het veld staat te plassen. Ze rent het bos in maar wordt daar betrapt door een jongen, waardoor ze in een moeilijk parket komt te zitten.

Dat wordt alleen maar erger als men besluit om te gaan zwemmen. Laure verknipt haar badpak en kleit een piemel die ze in het broekje stopt. De zaak wordt onhoudbaar als Lisa aan de deur verschijnt en aan Jeanne vraagt waar haar broer is. Laure dwingt haar om haar mond te houden tegen de ouders en in ruil daarvoor mag Jeanne mee naar de groep. Het leidt een leuke ontwikkeling in de film als Jeanne tijdens het avondeten tegen de ouders vertelt dat ze in de groep ene Mikael heeft ontmoet en met hem bevriend is geraakt.

Dat betekent niet dat de waarheid nog veel langer verborgen kan blijven. Een vechtpartij in de groep tussen Laure en een andere jongen, die Jeanne had geduwd, leidt er toe dat de moeder van de jongen verhaal komt halen en tegen de moeder van Laure zegt dat haar zoon geen lieverdje is. Daarmee is de ballon doorgeprikt. De moeder weet niet anders te bedenken dan open kaart te spelen en de buurt in te lichten, maar het is wel vernederend dat Laure daarbij ook nog mee moet in een jurkje. Hoewel Lisa zich in eerste instantie gekwetst voelt, is de band tussen de meisjes gelukkig zo sterk dat die een lijn naar de toekomst kan spannen. Dit ondanks de weinig pedagogische aanpak van de kwestie door de ouders, die eerst het probleem bagatelliseren en daarna denken dat ze hun dochter met een jurkje in een andere richting kunnen sturen.    

Hier de trailer van Tomboy, hier mijn bespreking van Naissance des pievres .

Geen opmerkingen:

Een reactie posten