Welcome, reader! According to Antony Hegarty in this second decade of the new century our future is determined. What will it be? Stays all the same and do we sink away in the mud or is something new coming up? In this blog I try to follow new cultural developments.

Welkom, lezer! Volgens Antony Hegarty leven we in bijzondere tijden. In dit tweede decennium van de eenentwintigste eeuw worden de lijnen uitgezet naar de toekomst. Wat wordt het? Blijft alles zoals het is en zakken we langzaam weg in het moeras van zelfgenoegzaamheid of gloort er ergens iets nieuws aan de horizon? In dit blog volg ik de ontwikkelingen op de voet. Als u op de hoogte wilt blijven, kunt u zich ook aanmelden als volger. Schrijven is een avontuur en bloggen is dat zeker. Met vriendelijke groet, Rein Swart.

Laat ik zeggen dat literaire kritiek voor mij geen kritiek is, zolang zij geen kritiek is op het leven zelf. Rudy Cornets de Groot.

Do not go gentle into that good night, Old age should burn and rage at close of day; Rage, rage against the dying of the light. Dylan Thomas.

Het is juist de roman die laat zien dat het leven geen roman is. Bas Heijne.

In het begin was het Woord, het Woord was bij God en het Woord was God. Johannes.



zondag 25 september 2016

Filmrecensie: Bande de filles (2014), Céline Sciamma


Jonge zwarte vrouw zonder veel toekomstmogelijkheden sluit zich aan bij vrijgevochten meidengroep.

Met Bande de filles ofwel Girlhood vervolgt Céline Sciamma de mooie reeks films die ze inzette met Naissance des pieuvres (2007) en Tomboy (2011). In Bande de filles volgt Sciamma de zestienjarige zwarte Marieme (Karidja Touré) die in een banlieue rond Parijs woont en weinig mogelijkheden in de toekomst heeft. Een vader in het gezin is afwezig, de moeder werkt als schoonmaker en is zelden thuis, de oudere broer Djibril regeert over Marieme en haar twee jongere zusjes Bébé en Mini.

Sciamma begint de film krachtig met beelden van een footballwedstrijd tussen jonge vrouwen, die verder nooit meer herhaald wordt en dan ook eerder de strijd symboliseert die tussen de verschillende groepen in de banlieue gestreden wordt. Na afloop lopen de meiden van het elftal terug naar huis. Steeds neemt een van hen afscheid waardoor op het laatst alleen Marieme nog overblijft. Ze ziet erop toe dat de jonge Mini door Bébé naar bed wordt gebracht, dolt met Bébé die al borstjes begint te krijgen en gamet in de kamer van Djibril tot ze daar door hem weg wordt gestuurd. Kortom, Marieme is een toffe meid die worstelt met het leven in een arme buitenwijk.

Dat wordt er niet beter op als ze niet verder mag met haar school en een beroepsopleiding moet kiezen die weinig perspectief biedt. Al gauw in de film komt ze in het vaarwater terecht van een drietal vrijgevochten jonge zwarte vrouwen die Adiatou, Lady en Fily heten en die ervan houden om in het centrum Parijs de bloemetjes buiten te zetten. Ze gaan ook de confrontatie aan met andere meidengroepen en troggelen geld af van leeftijdsgenoten waarmee ze een hotelkamer kunnen huren om daar ze de gestolen jurkjes aan elkaar tonen. Echt gemeen zijn ze niet en ze hebben veel voor elkaar over. Adiatou, die de leider van de groep is, geeft Marieme een kettinkje met de naam Vic dat staat voor Victorie, hetgeen geen verkeerde benaming is omdat Marieme later in een gevecht met een andere jonge vrouw op school een eerdere nederlaag van Lady wreekt.

Marieme krijgt verkering met Ismaël, de vriend van haar broer, die daar echter niet van gediend is. Ze mag zelfs niet haar mobieltje uitzetten en wordt daarover terechtgewezen door Adiatou. Het maakt dat Marieme steeds meer tussen twee vuren komt te zitten, waardoor ze besluit het huis te verlaten en haar toevlucht tot iets beters te zoeken. Ze komt in contact met pooier Abou, die haar erop uit stuurt om incognito drugs te leveren aan tijdens feestjes. Na een ruzie met Abou die haar tijdens een feestje in zijn eigen huis vernederend toespreekt, verbreekt ze de banden met hem. Ismaël wil graag met haar trouwen, maar Marieme heeft helemaal geen zin in een leven dat voorspelbaar is. Hoe dat echter wel gaat lopen is een vraag die buitengewoon fraai in beeld wordt gebracht.  

Als om de verschillende tijdsintervallen aan te geven zet Sciamma af en toe het beeld op zwart waarna de kijker vervolgens weer getroffen wordt door de mooie invalshoeken waarmee Sciamma filmt. Dat blijkt onder ander als we de meiden uitdagend zien dansen in een moderne wijk die lijkt op La defense of als Marieme met fraaie rode naaldhakken een trap bestijgt, waarna we het fraaie jurkje en het witte kapsel in beeld krijgen waarin Marieme zich van haar opdracht als drugskoerier kwijt.  

Bande de filles ofwel Girlhood is een fraaie tegenhanger van Boyhood uit hetzelfde jaar, waarin Richard Linklater gedurende twaalf jaar de ontwikkeling van de jongen Mason uit een Amerikaans gebroken gezin laat zien.

Hier de Engelse trailer van Bande de filles ofwel Girlhood, hier mijn verslag van Naissance des pieuvres, hier dat van Tomboy, hier dat van Boyhood.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten