Grote nadruk op het staatsexamen legt eenzijdige nadruk op
intellectuele ontwikkeling
De filmmakers Steven Dhoedt en Wooyoung Choi geven met hun indringende
portret van de gang van zaken rond het staatsexamen aan het eind van de
middelbare school waarbij het openbare leven zo’n beetje tot stilstand komt, een
aardig beeld van de Zuid-Koreaanse samenleving waar presteren voorop staat en
de jacht op een diploma, dat toegang biedt tot de beste universiteiten en
daardoor tot de beste posities in het land, wordt aangemoedigd, zoals
bijvoorbeeld te zien is bij het applaus van de toeschouwers die een haag vormen
voor de leerlingen die zich de dag voor het examen inschrijven.
Niet iedereen is het overigens met deze toestand eens. In
het begin van de documentaire horen we iemand zeggen dat het beter is om een
goed mens te worden dan status te verwerven en ook horen we dat niet iedereen
de opmars van het privéonderwijs goedkeurt, maar daar horen we verder weinig
meer van. Reach for the sky
concentreert zich op de voorbereiding op het staatsexamen, dat op meer dan 1200
plaatsen in het land gehouden wordt en dat bij Zuid-Koreanen bekend onder de
naam Suneung. Door de dagen af te tellen tot D-day, wordt ook bij de kijker
spanning opgewekt.
Dhoedt en Choi beginnen met een hoofddocent Engels die op
een privéschool werkt en een webinar geeft. Later zien we de man in een
volgepakt stadion waarin hij de leerlingen een hart onder de riem steekt. De
filmmakers portretten vervolgens drie deelnemers in 2014, twee meisjes, Hyunha
en Hyein, en een jongen die Minjun heet. De eerste is een zittenblijver, die
het nog eens opnieuw probeert, de tweede zit in de laatste klas van de
middelbare school, de jongen zit op een internaat om al zijn aandacht aan de
studie te kunnen geven. De kans om op een van de drie beste universiteiten te
komen, kan van één goed antwoord afhangen. Mislukken hangt daarmee in de lucht.
De moeder van Hyunha gaat
met haar dochter naar een waarzegster die haar informeert welke weg ze moet
bewandelen om aan het felbegeerde papiertje te komen. Ze kan maar beter geen
vriendje krijgen en al haar tijd aan de studie te wijden om straks succes in
het leven te hebben, hetgeen ze dan ook
braaf doet.
Hyein heeft een vader die niet zo erg zijn best deed op
school maar tegenwoordig op zijn werk bijleert op het gebied van natuurkunde.
Haar moeder gaf eerder niet veel voor haar kansen omdat Hyein weinig studeerde,
maar inmiddels doet ze toch een poging. Zelfs tijdens het avondeten kijkt ze
naar een webinar. Een decaan adviseert haar om een wat mindere universiteit te
kiezen om haar kansen te vergroten, maar dat is haar eer te na.
Minjun is ook een zittenblijver en krijgt op het internaat in
de provincie een pleister van een medeleerling omdat hij op zijn nagels beet
tijdens de proefexamens. De jongens op het internaat doen veel aan sport om tot
betere leerprestaties te komen. Daarnaast wordt met een autogene training de geest
vaardig gemaakt. Minjun wil ver komen om later mensen te kunnen beschermen. De
decaan geeft echter niet veel voor zijn kansen omdat hij in wiskunde
achterblijft. Minjun zegt daarop dat hij liever dood is. Hij studeert zelfs ’s
nachts. Zijn moeder zegt vlak voor het examen door de telefoon dat hij zich
warm moet kleden en niet teveel tussendoortjes eten.
Naarmate D day nadert wordt er meer gebeden in kerken en
tempels en ook geesten worden opgeroepen om de leerlingen bij te staan. Tijdens
de examendag wordt het vliegverkeer beperkt en worden automobilisten aangeraden
niet te toeteren. Na afloop worden de antwoorden op de televisie getoond.
Minjun is niet erg positief over de uitkomst. Hij zakt inderdaad en is van plan
om een nieuwe poging te wagen net als Hyein. Hyunha heeft meer succes gehad en straalt
van blijdschap. Ze kan naar de universiteit van haar keuze. Men gooit de boeken
op een stapel, ook de gezakten, want in een volgend jaar gebruikt men weer
nieuwe boeken. Minjun zegt dat hij geleerd heeft te volharden.
Hier
de trailer.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten