Welcome, reader! According to Antony Hegarty in this second decade of the new century our future is determined. What will it be? Stays all the same and do we sink away in the mud or is something new coming up? In this blog I try to follow new cultural developments.

Welkom, lezer! Volgens Antony Hegarty leven we in bijzondere tijden. In dit tweede decennium van de eenentwintigste eeuw worden de lijnen uitgezet naar de toekomst. Wat wordt het? Blijft alles zoals het is en zakken we langzaam weg in het moeras van zelfgenoegzaamheid of gloort er ergens iets nieuws aan de horizon? In dit blog volg ik de ontwikkelingen op de voet. Als u op de hoogte wilt blijven, kunt u zich ook aanmelden als volger. Schrijven is een avontuur en bloggen is dat zeker. Met vriendelijke groet, Rein Swart.

Laat ik zeggen dat literaire kritiek voor mij geen kritiek is, zolang zij geen kritiek is op het leven zelf. Rudy Cornets de Groot.

Do not go gentle into that good night, Old age should burn and rage at close of day; Rage, rage against the dying of the light. Dylan Thomas.

Het is juist de roman die laat zien dat het leven geen roman is. Bas Heijne.

In het begin was het Woord, het Woord was bij God en het Woord was God. Johannes.



dinsdag 13 september 2016

Joris van Casteren over Mensen op Mars, VPRO Boeken, 11 september 2016


Waanzinnige ideeën over wonen op Mars leiden tot een vermakelijk boek

Drie jaar geleden was Joris van Casteren al eens op bezoek in VPRO Boeken. Wim Brands vroeg hem naar aanleiding van zijn boek Het been in de IJssel (2013) waarom hij dit soort bizarre gebeurtenissen opzoekt. Van Casteren antwoordde dat de werkelijkheid wat dit betreft meer oplevert dan de verbeelding. Dit gaat ook op voor zijn nieuwe boek Mensen op Mars. Zijn eerste indruk van het Nederlandse project Mars One, dat in 2026 de eerste mensen op Mars wil zetten en druk bezig is met de selectie van de deelnemers, terwijl men in Wageningen al bezig was om Mars-tomaten te kweken, was er een van waanzinnigheid.

Naar aanleiding van een bericht hierover verdiepte hij zich vanaf 2012 in de voorgeschiedenis. Er waren meer organisaties die met dit soort plannen rondliepen. Mars was van oudsher als een gevaarlijke planeet gezien. Dit is al te lezen in het Gilgamesj epos. Mensen zagen vroeger een rode bol in de hemel die steeds groter werd en weinig goeds kon betekenen. De ellipsvormige van baan van Mars leidde tot een doorbraak in de natuurwetenschap. Eens in de twee jaar komt de rode planeet onze kant op, waardoor de reis dan zo’n zeven maanden duurt.

Van Casteren vertelt met vuur over de kandidaten die voor een reis in aanmerking zouden komen, waaronder een croupier uit een casino die de tweede ronde niet haalde.
Mogelijke deelnemers zien, hoewel onbemande vluchten vaak mislukten, over het algemeen geen praktische bezwaren en hebben een utopische visie over hun toekomstige bestaan. Van Casteren ziet drama’s gebeuren, ondanks alle technische vooruitgang. De selectie van een evenredig deel van de bevolking vormt een probleem en verraadt een kopie van fouten die wij op aarde maken. Hij vertelt over transgender Melissa uit Hull die de derde ronde niet gehaald heeft. Zij mag blij zijn want ze zou door de slechte hormoonspiegel weer langzaam terug in een man veranderen.

Daarnaast is er de vraag welk recht we hebben om naar een andere planeet te gaan. Van Casteren ziet een vergelijking met de reis van Columbus die een aantasting betekende voor het leven van de Indianen. De serieuze wetenschap is ook tegen zo’n project omdat het mogelijk is dat het leven op aarde afkomstig is van een meteoriet inslag vanuit Mars. Wen zouden dit in de toekomst kunnen gaan onderzoeken, maar dat kan niet als er al mensen wonen. Mars One wil echter onder andere naar Mars om de menselijke soort in stand te houden in geval van een nieuwe meteorietinslag of een andere kolossale ramp.  

Jeroen van Kan, die af en toe inbreekt in de bevlogen monoloog, zegt dat allerlei ethische overwegingen voor de mens nooit een reden zijn geweest om af te zien van actie.
Van Casteren zegt dat men inderdaad gaat omdat het kan. De geest is uit de fles. Men vraagt zich zelfs af of men wapens mee moet nemen en welke dan.  

De uitspraak dat iets mag omdat het kan zie ik tegenwoordig op muurreclames over digitale telefonie. Het is een teken van de verdomming die ongetwijfeld ook aan zo’n Mars project ten grondslag ligt.

Hier mijn verslag van het gesprek dat Wim Brands met Van Casteren over Het been in de IJssel had, hier meer informatie over Mars One.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten