Bevlogen kunstenaar krijgt niet wat hij wil
Het leven van een kunstenaar gaat niet over rozen. Dat wordt
duidelijk zichtbaar in de documentaire William’s
Igiramarigi van Margot Schotel. Zij volgt de Middelburgse beeldende
kunstenaar William Verstraeten in zijn poging om een igirama, hetgeen een soort
panaroma is met een vloer van glas, geplaatst te krijgen in het Memorial Museum
in New York waar de aanslag op de Twin Towers herdacht wordt. Vanuit het
igirama heeft men, zoals op de maquette te zien is, een uitzicht dat men
vroeger vanaf de South Tower had. Marijke Smulder, de vrouw van William denkt
dat hij zijn tijd vooruit is. In afwachting van succes verdient zij het geld
met een goed lopende espressobar. Wat ze niet verwacht hadden toen ze een nieuw
huis kochten, was de crisis die zich aandiende, waardoor hun huis opeens veel
minder waard werd en ze in armoede terecht kwamen.
Schotel volgt Verstraeten in de aanloop van zijn
voorbereidingen van het igirama. Ook vriend Arnon Grunberg is van de partij,
zij het zijdelings, als schilder van een tekst in de bar die luidt: Deze muur heeft wat al mijn andere muren
niet hebben: maatschappijkritiek. Leerlingen van het Roosevelt University
College helpen Verstraeten met de voordracht die hij in Amsterdam tijdens een
Ted lezing zal houden (zie foto). Ook zoekt hij kanalen om met de directeur van het
Memorial Museum in contact te komen. Hij belt diens bureau om te zeggen dat hij
in het voorjaar in New York is. Hij heeft inmiddels ook een boek gemaakt dat On top of the world heet, waarin hij
zijn project uit de doeken doet.
Voordat hij met twee makers van de maquette naar New York
afreist heeft hij nog een onderhoud met een sjamaan die hem aan de hand van een
getrokken kaart - die een walvis voorstelt, de hoogste levensvorm die er is -
aanraadt om in het vliegtuig naar een cd met walvisgeluiden te luisteren en
tijdens het gesprek rode sokken te dragen, waardoor zijn basis versterkt wordt.
Helaas kan hij die niet vinden. Het kost ook moeite om de kist waarin de
maquette zit, terug te krijgen van de vliegmaatschappij. Die blijkt ook iets
beschadigd waardoor William ook nog aan het werk moet om de schade te
herstellen, maar dan gaat men op weg naar de bespreking. Terwijl William met de
kist op een bankje wacht, zoeken de modelbouwers eerst nog rode sokken die hij
meteen aantrekt. De drukke nieuwsberichten over de dood van Bin Laden leggen
echter een schaduw over de dag.
Als het drietal naar buiten komt, is de stemming niet erg
vrolijk, maar William houdt de moed erin. Na elke afwijzing is het project
verbeterd, zegt hij. Smulders houdt inmiddels de zaken in Middelburg in de
gaten. Ze is vol idealisme, maar vindt het moeilijk om met schuldeisers om te
gaan.
William legt een houtkachel aan die voor enige warmte moet
zorgen in de koude winter en gaat verder met zijn ontwerp. In ieder geval is er
interesse vanuit het Geofort Herwijnen. Vanuit een tent naast zijn huis zegt
Verstraeten dat hij wil doorgaan, dat hij zijn plannen steeds moet overdenken.
Probleem vormt de bank die geen enkele steun geeft rond de financiering van
zijn huis. Als een vorm van protest verft William de gevel oranje, al zien we
daar weinig van. Zelfs al heeft dit weinig zin, het is toch een gebaar. De
uitzetting leidt tot veel tranen. Terwijl William in zijn galerie bezig is, wordt
het huis geveild.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten