Welcome, reader! According to Antony Hegarty in this second decade of the new century our future is determined. What will it be? Stays all the same and do we sink away in the mud or is something new coming up? In this blog I try to follow new cultural developments.

Welkom, lezer! Volgens Antony Hegarty leven we in bijzondere tijden. In dit tweede decennium van de eenentwintigste eeuw worden de lijnen uitgezet naar de toekomst. Wat wordt het? Blijft alles zoals het is en zakken we langzaam weg in het moeras van zelfgenoegzaamheid of gloort er ergens iets nieuws aan de horizon? In dit blog volg ik de ontwikkelingen op de voet. Als u op de hoogte wilt blijven, kunt u zich ook aanmelden als volger. Schrijven is een avontuur en bloggen is dat zeker. Met vriendelijke groet, Rein Swart.

Laat ik zeggen dat literaire kritiek voor mij geen kritiek is, zolang zij geen kritiek is op het leven zelf. Rudy Cornets de Groot.

Do not go gentle into that good night, Old age should burn and rage at close of day; Rage, rage against the dying of the light. Dylan Thomas.

Het is juist de roman die laat zien dat het leven geen roman is. Bas Heijne.

In het begin was het Woord, het Woord was bij God en het Woord was God. Johannes.



dinsdag 13 september 2016

William’s Igiramarigi (2015), documentaire van Margot Schotel


Bevlogen kunstenaar krijgt niet wat hij wil

Het leven van een kunstenaar gaat niet over rozen. Dat wordt duidelijk zichtbaar in de documentaire William’s Igiramarigi van Margot Schotel. Zij volgt de Middelburgse beeldende kunstenaar William Verstraeten in zijn poging om een igirama, hetgeen een soort panaroma is met een vloer van glas, geplaatst te krijgen in het Memorial Museum in New York waar de aanslag op de Twin Towers herdacht wordt. Vanuit het igirama heeft men, zoals op de maquette te zien is, een uitzicht dat men vroeger vanaf de South Tower had. Marijke Smulder, de vrouw van William denkt dat hij zijn tijd vooruit is. In afwachting van succes verdient zij het geld met een goed lopende espressobar. Wat ze niet verwacht hadden toen ze een nieuw huis kochten, was de crisis die zich aandiende, waardoor hun huis opeens veel minder waard werd en ze in armoede terecht kwamen.

Schotel volgt Verstraeten in de aanloop van zijn voorbereidingen van het igirama. Ook vriend Arnon Grunberg is van de partij, zij het zijdelings, als schilder van een tekst in de bar die luidt: Deze muur heeft wat al mijn andere muren niet hebben: maatschappijkritiek. Leerlingen van het Roosevelt University College helpen Verstraeten met de voordracht die hij in Amsterdam tijdens een Ted lezing zal houden (zie foto). Ook zoekt hij kanalen om met de directeur van het Memorial Museum in contact te komen. Hij belt diens bureau om te zeggen dat hij in het voorjaar in New York is. Hij heeft inmiddels ook een boek gemaakt dat On top of the world heet, waarin hij zijn project uit de doeken doet.

Voordat hij met twee makers van de maquette naar New York afreist heeft hij nog een onderhoud met een sjamaan die hem aan de hand van een getrokken kaart - die een walvis voorstelt, de hoogste levensvorm die er is - aanraadt om in het vliegtuig naar een cd met walvisgeluiden te luisteren en tijdens het gesprek rode sokken te dragen, waardoor zijn basis versterkt wordt. Helaas kan hij die niet vinden. Het kost ook moeite om de kist waarin de maquette zit, terug te krijgen van de vliegmaatschappij. Die blijkt ook iets beschadigd waardoor William ook nog aan het werk moet om de schade te herstellen, maar dan gaat men op weg naar de bespreking. Terwijl William met de kist op een bankje wacht, zoeken de modelbouwers eerst nog rode sokken die hij meteen aantrekt. De drukke nieuwsberichten over de dood van Bin Laden leggen echter een schaduw over de dag.

Als het drietal naar buiten komt, is de stemming niet erg vrolijk, maar William houdt de moed erin. Na elke afwijzing is het project verbeterd, zegt hij. Smulders houdt inmiddels de zaken in Middelburg in de gaten. Ze is vol idealisme, maar vindt het moeilijk om met schuldeisers om te gaan.

William legt een houtkachel aan die voor enige warmte moet zorgen in de koude winter en gaat verder met zijn ontwerp. In ieder geval is er interesse vanuit het Geofort Herwijnen. Vanuit een tent naast zijn huis zegt Verstraeten dat hij wil doorgaan, dat hij zijn plannen steeds moet overdenken. Probleem vormt de bank die geen enkele steun geeft rond de financiering van zijn huis. Als een vorm van protest verft William de gevel oranje, al zien we daar weinig van. Zelfs al heeft dit weinig zin, het is toch een gebaar. De uitzetting leidt tot veel tranen. Terwijl William in zijn galerie bezig is, wordt het huis geveild.  

Hier de documentaire op vimeo, hier de Ted lezing van Verstraeten.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten