Welcome, reader! According to Antony Hegarty in this second decade of the new century our future is determined. What will it be? Stays all the same and do we sink away in the mud or is something new coming up? In this blog I try to follow new cultural developments.

Welkom, lezer! Volgens Antony Hegarty leven we in bijzondere tijden. In dit tweede decennium van de eenentwintigste eeuw worden de lijnen uitgezet naar de toekomst. Wat wordt het? Blijft alles zoals het is en zakken we langzaam weg in het moeras van zelfgenoegzaamheid of gloort er ergens iets nieuws aan de horizon? In dit blog volg ik de ontwikkelingen op de voet. Als u op de hoogte wilt blijven, kunt u zich ook aanmelden als volger. Schrijven is een avontuur en bloggen is dat zeker. Met vriendelijke groet, Rein Swart.

Laat ik zeggen dat literaire kritiek voor mij geen kritiek is, zolang zij geen kritiek is op het leven zelf. Rudy Cornets de Groot.

Do not go gentle into that good night, Old age should burn and rage at close of day; Rage, rage against the dying of the light. Dylan Thomas.

Het is juist de roman die laat zien dat het leven geen roman is. Bas Heijne.

In het begin was het Woord, het Woord was bij God en het Woord was God. Johannes.



maandag 5 september 2016

Filmrecensie: Westen (2013), Christian Schwochow


Vrouw uit DDR moet in West Berlijn hard knokken voor haar vrijheid

De film Westen laat een andere kant zien van het vrije Westen. Nelly Senff, een jonge chemicus, die eind jaren zeventig met haar negenjarige zoon Alexej naar West Berlijn komt om een nieuw leven op te bouwen wordt dwars gezeten door de Amerikaanse veiligheidsdienst. Na alle verhoren in de DDR naar aanleiding van de dood van haar vriend die bij een auto-ongeluk om het leven kwam, is ze het zat om steeds maar weer over de kwestie ondervraagd te worden. Ze moet af en toe hard lachen om steeds dezelfde vragen die op haar afgevuurd worden. De vrouw die het Westen als oord van vrijheid zag, moet hard werken om zich een bestaan op te bouwen en die vrijheid te verwerven.  Jördis Triebel speelt de rol van Nelly op een zeer overtuigende manier en dat vooral maakt de film een lust om naar te kijken.

Het verhaal begint op een koude dag in 1975 als Waisilly, de Russische vriend van Nelly, bij de voordeur afscheid neemt van zijn geliefde en hun zesjarige zoon. Bij die gelegenheid geeft hij Alexej zijn witte pullover die de jongen later als een mascotte bij zich zal dragen. Het is meteen de laatste keer dat Nelly haar vriend ziet. Niet  lang daarna komt hij om  bij een auto ongeluk in Moskou en wordt zij, zoals later blijkt, ondervraagd door de Stasi.

Schwochow gaat na dit openingsfragment drie jaar verder in de tijd, Nelly en Alexej gaan met een uitreisvisum in de hand op weg gaan naar West Berlijn. Alexej moet naar de wc, waarop een grenswacht hem meeneemt en Nelly voor de laatste keer de nodige vernederingen ondervindt. Ze moet zich helemaal uitkleden en wordt gevisiteerd.

Ze komt met haar zoontje terecht in Marienfelde, een opvangkamp dat ooit is opgericht om soldaten te huisvesten. Alexej verneemt hoe anders hier de opvattingen zijn over de wereld dan in het Oosten. Wie daar ooit als vrienden werden voorgesteld zijn hier vijanden. Nelly wordt onderworpen aan verhoren door de zwarte John Bird en zijn collega, maar wil weinig zeggen over haar motieven om naar het Westen te komen. De situatie in het Westen verschilt weinig met die in het Oosten. Ook hier moet ze zich weer uitkleden. Werken mag ze volgens de wet niet en Bird maakt haar toestand erger door te insinueren dat haar vriend een spion was die wellicht nog leeft.

Ook Alexej heeft moeite zich aan te passen op de school die in het kamp gelegen is. Hij vindt steun bij Hans, een andere man in het kamp die vrijgekocht is door het Westen maar nog altijd niet op vrije voeten is gesteld. Als Nelly van Bird eindelijk toestemming krijgt om volgende stappen in de richting van vrijlating te ondernemen, is ze eerst opgelucht maar als blijkt dat ze nog meer verhoren door anderen krijgt, zinkt de moed haar in de schoenen. Ze ontmoet, op zoek naar werk, Bird in de stad en probeert informatie aan hem te ontlokken over degene die Waisilly werkelijk was en gaat daartoe zelfs met hem naar bed.     

Nelly wordt steeds meer paranoia. Ze vertrouwt ook Hans niet meer en vernietigt zelfs een boeket bloemen dat opeens bij hen in de kamer staat. Uiteindelijk komt ze erachter dat dit laatste toch anders is bedoeld dan ze dacht en ontstaat weer verbroedering, ook met Hans.

Westen is gebaseerd op het boek Feuerlager van Christa Franck uit 2003. Het scenario dat door de moeder van de regisseur geschreven is hanteert niet de verschillende vertelperspectieven zoals in de roman. In 2011 werd deze roman in het Nederlands vertaald onder de titel Kampvuur. Een jaar eerder had Franck veel succes met De middagvrouw (2010).

Hier de trailer.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten