Welcome, reader! According to Antony Hegarty in this second decade of the new century our future is determined. What will it be? Stays all the same and do we sink away in the mud or is something new coming up? In this blog I try to follow new cultural developments.

Welkom, lezer! Volgens Antony Hegarty leven we in bijzondere tijden. In dit tweede decennium van de eenentwintigste eeuw worden de lijnen uitgezet naar de toekomst. Wat wordt het? Blijft alles zoals het is en zakken we langzaam weg in het moeras van zelfgenoegzaamheid of gloort er ergens iets nieuws aan de horizon? In dit blog volg ik de ontwikkelingen op de voet. Als u op de hoogte wilt blijven, kunt u zich ook aanmelden als volger. Schrijven is een avontuur en bloggen is dat zeker. Met vriendelijke groet, Rein Swart.

Laat ik zeggen dat literaire kritiek voor mij geen kritiek is, zolang zij geen kritiek is op het leven zelf. Rudy Cornets de Groot.

Do not go gentle into that good night, Old age should burn and rage at close of day; Rage, rage against the dying of the light. Dylan Thomas.

Het is juist de roman die laat zien dat het leven geen roman is. Bas Heijne.

In het begin was het Woord, het Woord was bij God en het Woord was God. Johannes.



maandag 26 september 2016

Peter Terrin over Yucca, VPRO Boeken, 25 september 2016


Bekende hoofdpersonen in nieuwe roman

Peter Terrin heeft een nieuwe roman geschreven waarin de hoofdpersonen al voorkwamen in twee eerdere romans. In Blanco maakten we kennis met Viktor, een celbioloog die zijn vrouw verliest bij een ontvoering, schuld heeft aan de dood van zijn zoon en in de gevangenis belandt waar hij na elf jaar net weer uit ontslagen is. In Post mortem wordt het verhaal verteld van Renée, die op jonge leeftijd ernstig verlamd raakt. In Yucca worden hun latere levens afwisselend beschreven. Terrin zegt dat Yucca ook zelfstandig te lezen is. Viktor was hem heel dierbaar. Hij had te doen met de man die zoveel tragiek in zijn leven kende. In Yucca wilde hij Viktor helemaal opnieuw laten beginnen. Dat blijkt ook uit het feit dat hij alle tastbare herinneringen aan de gevangenis van zich af werpt. Ook Renée begint opnieuw. Ze vertelt haar zoontje over haar vroegere leven. Terrin wilde in Yucca het denken voor blijven door snel te schrijven. De personen namen hem bij de hand. Dus ook voor hem was het een nieuw begin.

Jeroen van Kan vraagt of het tot een zelfportret heeft geleid.
Terrin zegt dat het niet bewust zo bedacht is, maar dat Van Kan dat zo kan noemen. Hij begon niet vanuit thema’s maar met de personen. Post Mortem handelt over het trauma van Renée vanuit het standpunt van de vader. Dit keer krijgen we het standpunt van Renée te horen door het verhaal dat aan haar zoontje vertelt. Haar motorische beperking is minder erg dan haar dwangstoornis. Tellen geeft haar een gevoel van magische kracht, waarmee ze alles onder controle wil houden. Omdat ze blijft spelen, wordt ze kunstenares. Terrin zegt dat hij probeerde met deze schets het ziekteverleden van zijn dochter te verwerken.

Van Kan merkt op de werkelijkheid en fictie hierdoor erg door elkaar lopen.
Terrin antwoordt dat iedere ouder nadenkt over de toekomst van zijn of haar kind. Omdat Renée kwetsbaar is, houdt haar toekomst hem nog meer bezig. Hij heeft geen schroom om haar leven alvast in te vullen. Op dit moment is Renée een 29 jarige kunstenares met een zoontje, die zich bedreigd voelt en haar zoontje over haar moeilijke verleden vertelt.

Van Kan waarschuwt voor de dag dat de echte Renée het boek zal lezen.
Terrin zegt dat dit pas met haar zestiende zal zijn. Dan zal hij het oordeel van haar horen over zijn weergave van haar toekomst.

Van Kan wil weten waarom Terrin terugkomt op Viktor.
Terrin vroeg zich af hoe het hem na zijn gevangenschap zou vergaan. De verhalen over de twee hoofdpersonen gaan thematisch over dezelfde onderwerpen. Die van het loslaten van het verleden en meer op het eigen instinct vertrouwen. Viktor laat zich meedrijven naar het onbekende en ontmoet een helper die een wederdienst van hem verlangt, waarbij onduidelijk is wanneer dat moment gekomen is. Het enige dat hij kan doen is het denken hierover los te laten en zich te richten op het hoger ofwel instinctief weten. Op het eind van de roman wordt het moment beschreven, waar Renée met haar getallenmanie bij betrokken is.

Van Kan vraagt of Terrin Viktor hierna nog eens zal opvoeren.
Terrin heeft bewust een open einde aangehouden. Hij is nog niet klaar met de man en mist hem nu al. Viktor is dichterbij gekomen. Terrin heeft compassie met de zoekende man , die via anderen probeert te achterhalen wie hij is.  

Hier mijn bespreking van Post mortem.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten