Sterk psychologisch drama rond de moord op een twintigjarige
studente
38 témoins werd
aangekondigd als een film zonder duidelijke oplossing van een moordzaak, maar
volgens mij draait het daar ook niet om. Het concentreert zich om de gevolgen
van de moord op de relatie van Louise en Pierre, die beiden werkzaam zijn in de
haven van Le Havre.
De film begint heel mooi met de aankomst van een enorm
containerschip dat de haven van Le Havre wordt binnengeloodst. Pierre is een
van de loodsen die de bakbeestern naar hun plek aan de kade stuurt.
Zijn vriendin Louise, die voor een expediteur werkt, is op
zakenreis naar China, als in de winkelstraat waarboven ze wonen in het midden
van de nacht een vreselijke moord wordt gepleegd op de twintigjarige studente Sabine
Martel die daar sinds kort woonde. De politie begint meteen aan een
buurtonderzoek en schuift bij Pierre, die niet open doet, een visitekaartje
onder de deur door. Het is meteen spookachtig dat Pierre het kaartje opraakt en
bekijkt.
Louise krijgt bij thuiskomst uit China bezoek van politieman
Leonard die vooral geïnteresseerd is in het verhaal van Pierre. Hoewel Louise
belooft dat hij contact met de politie zal opnemen, doet Pierre dit niet. Hij
vertelt aan Louise dat hij niet thuis was ten tijde van de moord, maar de
kijker weet beter. Pierre wil zelfs zijn verhouding met Louise verbreken, maar
Louise zegt dat ze van hem houdt. Het is intrigerend waarom Pierre er met zo’n
gekwelde blik rondloopt. Het zou voor de hand liggen dat hij de moord begaan
heeft en daar verder niets meer van wil weten.
Een nadere ontwikkeling volgt als journaliste Sylvie Loriot
de zaak wil onderzoeken, nadat de politie niet verder is gekomen. Ze komt in
contact met Louise en vertelt haar over de toedracht. Sabine is niet op straat
vermoord maar op gruwelijke wijze doodgestoken in de hal van het
appartementencomplex. Louise is zo streek dat ze een dokter raadpleegt en
ziekteverlof opneemt.
Als Pierre op een avond terug komt van zijn werk vertelt hij
de slapende Louise dat hij tegen haar gelogen heeft, dat hij wel thuis was ten
tijde van de moord, wakker werd van het geschreeuw op straat en later van de
afschuwelijke schreeuw in de hal maar dat hij weer in bed kroop. Later komt
Louise daar op terug. Ze vertelt dat ze een nachtmerrie heeft gehad, waarbij
Pierre haar opbiechte dat hij wel thuis was geweest. Pierre kan daarop niet
anders dan eerlijk de feiten te bekennen. Niemand in de buurt kon het
geschreeuw van Sabine ontgaan zijn. Hij gaat, hoewel Louise het gebeurde zou willen
vergeten, zelfs naar de politie om zijn verhaal te doen, waarop opnieuw een
onderzoek gestart wordt.
Dit levert Pierre geen goodwill op in de buurt. Hij is niet
tegen een krantenbericht van Sylvie over zijn aandeel in de zaak omdat het
duidelijkheid kan verschaffen, ook al vindt de procureur het zinloos om een
rechtszaak te beginnen tegen de 38 buurtgenoten. De politie gaat wel verder en
laat een reconstructie uitvoeren die tenslotte een einde maakt aan de
verhouding tussen Pierre en Louise.
38 témoins kent
een mooie afwisseling tussen de drukte van de havenactiviteiten en de
onheilspellende stilte in het stadscentrum. De grootsheid van de haven lijkt de
inwoners van Le Havre en Louise en Pierre in het bijzonder letterlijk te
verpletteren. De film valt verder op door de mooie rustige muziek en is
gebaseerd op de roman Est-ce ainsi que
les femmes meurent? van Didier Decoin. Lucas Belvaux deed, behalve de
regie, ook het scenario en Frédérique zorgde voor de decors.
Hier
de trailer van 38 témoins die in het
Engels 38 witnesses heet.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten