Welcome, reader! According to Antony Hegarty in this second decade of the new century our future is determined. What will it be? Stays all the same and do we sink away in the mud or is something new coming up? In this blog I try to follow new cultural developments.

Welkom, lezer! Volgens Antony Hegarty leven we in bijzondere tijden. In dit tweede decennium van de eenentwintigste eeuw worden de lijnen uitgezet naar de toekomst. Wat wordt het? Blijft alles zoals het is en zakken we langzaam weg in het moeras van zelfgenoegzaamheid of gloort er ergens iets nieuws aan de horizon? In dit blog volg ik de ontwikkelingen op de voet. Als u op de hoogte wilt blijven, kunt u zich ook aanmelden als volger. Schrijven is een avontuur en bloggen is dat zeker. Met vriendelijke groet, Rein Swart.

Laat ik zeggen dat literaire kritiek voor mij geen kritiek is, zolang zij geen kritiek is op het leven zelf. Rudy Cornets de Groot.

Do not go gentle into that good night, Old age should burn and rage at close of day; Rage, rage against the dying of the light. Dylan Thomas.

Het is juist de roman die laat zien dat het leven geen roman is. Bas Heijne.

In het begin was het Woord, het Woord was bij God en het Woord was God. Johannes.



zaterdag 24 januari 2015

The arms drop (2014), documentaire van Andreas Koefoed





Intrigerend spel rond wapenlevering aan West Bengalen in 1995

In de wereld van de spionage en contraspionage is niets wat het lijkt. Deze wereld is daarom een geliefd onderwerp voor thrillers. De documentaire The arms drop past in dit genre. Tot op de dag van vandaag is de precieze toedracht van de wapendropping in december 1995 boven het Indiase West Bengalen onduidelijk.

Andreas Koefoed vertelt het verhaal chronologisch en begint met de Deense activist Niels Holck (zie foto) die op grond van zijn weerzin tegen de Amerikaanse inmenging in Vietnam andere groeperingen die vochten voor onafhankelijkheid wilde helpen. Hij koos de strijd in West Bengalen uit en deed mee aan ontwikkelingsprojecten voor de arme bevolking. Een aanslag van de communisten in 1982 maakte zijn geest rijp voor wapentransacties.

Tegenspeler was Peter Bleach, een echte Engelse heer, die voor zijn pensionering voor de Britse inlichtingendienst werkte en niet achter de geraniums wilde gaan zitten. Hij ontmoette Holck maar voelde zich ongemakkelijk over medewerking aan wapentransacties. Hij was het eens met het doel van Holck maar niet met de middelen. Hij polste zijn bazen en kreeg de opdracht mee te werken om te zien wie er achter de transacties zat.

Holck kreeg geld uit Azië en toestemming voor leverantie aan West Bengalen van een Indiaas parlementariër. Hij belde Bleach in december 1995 om naar Bulgarije te komen omdat daar een vliegtuig klaar stond met een Russische bemanning. Aldaar vroeg hij Bleach om mee te gaan naar Karachi, waar de wapens werden ingeladen en vervolgens naar Varanasi. Bleach ging hierop in om geen achterdocht te wekken. Hij vond het vreemd dat men hen niet onderschepte en vreesde dat ze uit de lucht gehaald zouden worden, maar dat gebeurde ook niet. Na de dropping van de wapens met parachutes vlogen ze doodmoe door naar Phuket. In het hotel hoorden ze dat de dropping het doel had gemist. Volgens Bleach vergiste de Russische piloot zich tussen meters en feet en vloog hij veel te hoog. Om geen argwaan te wekken wilde Bleach, anders dan Holck die door wilde gaan naar Bali, terugvliegen naar Madras. Daar kregen ze het bevel om naar Bombay te vliegen. Daar aangekomen wachtten ze op arrestatie, maar daar wist men van niets. Omdat Holck vluchtte werden Bleach en de Russen alsnog gearresteerd.

Bleach werd opgesloten en beleefde een zware tijd in de gevangenis. Hij voerde zelf zijn verdediging tijdens het proces en kreeg weinig steun. Uit papieren bleek dat hij door de Britten verraden was. Holck zat met hulp van de Indiase parlementariër inmiddels weer in Denemarken. Poetin kreeg de Indiase autoriteiten zover dat de Russen na 1177 dagen werden vrijgelaten, Bleach kwam tenslotte na acht jaar ook vrij. Jaren later probeerde hij te achterhalen hoe de vork in de steel had gezeten. Hij zocht contact met een vroegere agent van de Britse inlichtingendienst die vertelde dat er druk van bovenaf was uitgeoefend om de zaak geheim te houden. De zaak kwam op de Engelse, Deense en Indiase televisie en Interpol maakte er een rapport over, dat echter nooit in de openbaarheid kwam. Holck dreigde toch uitgewezen te worden aan India, hetgeen een regelrechte ramp zou zijn, de omstandigheden in de Indiase gevangenis kennende. Bleach deed een goed woordje voor hem tijdens een proces voor de Hoge Raad die de uitlevering van Holck tenslotte ongedaan maakt.

De advocaat van Holck vroeg zich na het proces af waarom het zo ver moest komen. Bleach praatte in zijn hotelkamer na met Holck. Hij vertelde hem over legertrainingen waarop hij vroeger voorbereid werd op zijn gevangenschap. Zonder de training had hij het niet gered, zegt hij, en hij wilde Holck met een goed woordje een dergelijke ervaring besparen.  

In een naschrift lezen we dat Denemarken en India nog steeds in een juridische procedure over de zaak verwikeld zijn en dat Bleach nog wacht op een uitleg van de Britse regering. Tenslotte toont Koefoed nog een lijst met autoriteiten zoals ambassadeurs en politici die weigerden mee te werken aan de documentaire.

Andreas Koefoed maakte eerder Efterklang: The ghost of Piramida, een heel ander chapiter.

Hier de Deense trailer van The arms drop, hier mijn bespreking van Efterklang. Overigens gaat de roman Twee broers van Jampa Lahiri, zelf afkomstig uit West Bengalen, ook over dit onderwerp. Hier mijn bespreking van Twee broers.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten