Subtiele humor in kolderiek drama
In Rumba ontmoeten
we twee samenwonende leraren, Dom en Fiona, die respectievelijk gymnastiek en
Engels geven. De sfeer is meteen al duidelijk als we Fiona aan het lesgeven
zien. Ze zegt allemaal zinnetjes voor die te maken hebben met de hond die ze op
het bord getekend heeft. De zinnetjes worden steeds moeilijker en ze maalt er
niet om dat de leerlingen haar precies nazeggen. Het gaat om het effect. Dat blijft
in de hele film zo en dat is sprankelend.
Behalve lesgeven doen ze ook aan Latijns dansen. In de auto
gaat het door het Franse platteland naar de hal waar de wedstrijd plaatsvindt.
Daar aangekomen merkt Fiona dat ze haar jurkje vergeten is. Dus dat moet snel
nog weer opgehaald. Vanwege de tijdnood verkleden de twee zich in de auto
hetgeen tot hilarische beelden leidt.
Natuurlijk slepen ze een beker in de wacht. Op de terugweg
komt een eind aan hun glansrijke bestaan. Ze moeten een man ontwijken die zich bij
een treinovergang wilde laten overrijden, botsen tegen de brug en komen in het
ziekenhuis terecht. Dom lijdt aan geheugenverlies, Fiona moet in het leven verder
zonder een been. Als ze weer gaat lesgeven, moet ze een hele toer uithalen met
haar krukken om op de been te blijven, hetgeen dan ook niet lukt.
Het stel valt van de ene ellende in de andere als in een aflevering
van Buurman en buurman. Op school
zijn ze niet meer te handhaven. Dom rijdt de rolstoel van Fiona en bij een muur
zitten ze bij de pakken neer. Hun ideaal wordt heel fraai als een schaduwdans
op de muur geprojecteerd.
Hun echte leven verloopt heel wat minder voorspoedig. Het
kunstbeen van Fiona raakt in de fik als ze bij een kampvuurtje zitten. Op het
moment dat Dom het been onder de kraan wil blussen, vatten de gordijnen vlam,
waardoor hun hele woning in de brand raakt. Zelfs de hoorn van de telefoon zit
vastgesmolten aan het toestel.
Op de terugweg van de bakker loopt Dom de verkeerde kant
uit. Radeloos vraagt hij aan anderen waar hij woont, maar niemand kan hem helpen,
ook de buschauffeur niet die hem naar de kust brengt. Daar heeft de man die
eerder een zelfmoordpoging ondernam een kiosk, Chez Gerard geheten. Hij verkoopt alleen donuts en vecht om het
chocoladebroodje dat Dom voor Fiona heeft bewaard. Als straf stort hij van een
klif.
Natuurlijk moeten Fiona en Dom elkaar weer vinden, maar
gemakkelijk gaat dat in deze slapstickfilm niet. Fiona is ongerust geworden en
gaat op zoek naar Dom. Ze belandt tenslotte met een hondje, dat een schoen van
Dom in de bek heeft, aan de kust. Eerst meent ze nog dat Dom degene is die in
zee gevallen is. De opluchting is daardoor nog groter. Pas helemaal aan het
eind van de aftiteling kijken de twee elkaar aan.
De makers van Rumba spelen
zelf de hoofdrol in hun doldwaze film, die vijf kwartier lang blijft bloeien. De
kleuren zijn fris, de scènes verrassend. Elke scène wordt uitgebuit om er iets
bijzonders van te maken. Gerard, die in het begin zelfmoord wilde plegen, staat
eerst op de brug te wachten op een trein, tot hij een auto hoort en dan naar
beneden gaat. Daar aangekomen, komt er net een trein langs. Een voorbeeld van
de subtiele humor in Rumba.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten