Vermakelijke Belgische roadmovie met een junk en een
autoverkoper
Eldorado is een innemende
roadmovie met autoverkoper Yvan en junk Didier in de hoofdrol. Yvan maakt
kennis met Didier als hij fluitend thuiskomt in zijn Chrevrolet, maar dan ziet
dat er is ingebroken. Met een loden pijp gaat hij op onderzoek uit. Hij vindt
de dief onder zijn bed en sommeert hem eronder uit te komen. De dief dreigt
echter met een mes, waarop Yvan besluit te wachten. Als hij in zijn stoel in
slaap gevallen is, probeert Didier te ontsnappen, maar valt daarbij van de trap.
Yvan kan weinig anders dan de dief met wat geld op een kruispunt afzetten.
Op zijn werk krijgt hij de nodige kritiek, die maakt dat hij
het voor gezien houdt. Op weg naar huis ziet hij Didier die nog steeds staat te
liften. Er ontstaat een gesprek waarbij Didier zegt dat hij geen dief is,
waarop Yvan begrijpt dat hij een junk is. Later, als we horen dat de jongste
broer van Yvan overleden is aan een overdosis, begrijpen we zijn compassie voor
Didier, die zich overigens voorstelt als Elie. Pas bij diens ouders hoort Yvan van
de moeder diens ware naam. Zij maakt zich zorgen over haar zoon, alleen in de
grote stad. Vanwege ruzie tussen Didier en diens vader besluiten Yvan en Didier
weer verder te gaan.
Vanwege een probleem met de radiator worden ze meegenomen
door een garagehouder die ook in een Chevrolet rijdt. Bizar is zijn collectie
oude auto’s met een vlekje. Ze zijn allemaal betrokken geweest bij een dodelijk
ongeluk. De man wijst op een wagen waarmee een jonge moeder naar de andere
wereld geholpen is. Hij had de vrouw de vorige dag nog aangeraakt, zegt hij.
Tijdens een stevige borrel ziet hij een graf voor zich en zegt tegen Yvan dat hij
daar over heen moet lopen. Didier begrijpt hij niet. Hij laat hem de Brabançonne zingen, hetgeen
Didier tot verbazing van Yvan ook nog kan. Vervolgens durft Yvan niet meer te
rijden. Didier bindt zijn haren met plakband aan het dak van de auto vast zodat
Yvan niet in slaap kan vallen. Lekker absurd.
Toch belandt de auto van de weg in de buurt van een
caravanpark hetgeen voor mallotige situaties zorgt. In een onafgesloten caravan
brengen de mannen de nacht door, waarbij ze ruzie maken over het wel of niet
mogen opsteken van een sigaret. De blote beheerder, die zich voorstelt als
Alain Delon, helpt de Chevy weer op de weg te krijgen, waarop de reis wordt
vervolgd. Bij een frituur stuiten ze op een jankende hond die met de poten is
vastgebonden. Yvan en Didier nemen het beest in de auto mee en bespreken hoe ze
het beest het beste aan zijn eind kunnen laten komen.
Het absurde in de film blijft binnen de grenzen van het aanvaardbare.
De melancholie en de compassie vormen een sterk element waardoor de kijker in het
spel meegezogen wordt.
Bouli Lanners speelt zelf de autoverkoper, altijd in zijn
korte broek onder zijn werkjasje hetgeen een weinig professionele indruk maakt.
Dat geeft hem juist zijn charme.
Net als in Les géants (2011) zijn er weer veel buitenopnames, zoals van bomen. Daarbij wordt veelal een laag standpunt in genomen waardoor de natuur overweldigend is. Fraai is de scène waarbij Yvan en Didier de moestuin van de moeder van Didier omspitten. Didier geeft het al snel op maar Yvan wil dat hij doorgaat. Omdat hij geen familie meer heeft, weet hij hoe belangrijk het is om iets voor hen te doen.
Tussen de opnames door horen we weer prachtige liederen met verrukkelijke teksten zoals My heart knows, it needs protection while it grows. Vooraf zien we een oude man in het veld, die God prijst. Dit moet wel het onbereikbare eldorado zijn waar in de titel sprake van is. Lanners is nog een echte romanticus. Heerlijk dat die nog bestaan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten