In het spoor van de jager
Anshi betekent jager
in het Kazachstaans. De film speelt zich af in de goddelijke natuur aldaar. Tussen
de bergen, in de wind, over de steppen rijden de paarden, boeren houden schapen.
Waar schapen zijn, zijn wolven, daarom zijn er ook jagers
die hen doden. Een van hen komt, gadegeslagen door dorpsvrouwen en -mannen, op
maandag op bezoek bij de moeder van Erken, een gevoelige jongen van een jaar of
twaalf. Zijn dorpsgenoten schelden zijn moeder uit voor slet. Een van hen zegt
dat de moeder van Erken niet zijn echte moeder is maar dat men hem in de bergen
heeft gevonden. Erken pikt dat niet en begint te vechten maar delft het
onderspit.
De jager verkoopt pelzen aan de winkelier en vertelt over
een eenzame wolf met vijf tenen die zich in de bergen ophoudt. Als de jager bij
Erken en zijn moeder in huis komt en de jongen groet, zwijgt die. Zijn moeder
moppert dat de jongen niet gemakkelijk is. In de nacht sluipt Erken uit bed,
pakt het geweer van de jager, schiet op de dorpswinkel en vlucht weg op het
paard van de jager. Als de politie komt is de moeder zich van geen kwaad bewust.
De jager zoekt en vindt de jongen en neemt hem mee op zijn paard omdat hij
anders in de gevangenis moet. Hij leert de jongen in het volgende half jaar om zelfstandig en zelfredzaam te worden.
Op woensdag ontmoeten ze Ajsha, een vrouw, die haar lange
zwarte haar losmaakt. De jager keurt haar geen blik waardig, maar Erken kan
zijn ogen niet van haar afhouden.
Op vrijdag ziet Erken haar weer, op haar paard. Hij wijst de
jager op haar. Die rijdt haar achterna en neemt haar in verschillende standen op
haar paard. Een spectaculaire scène, die ik graag nog eens in een trailer had
gezien. Later komen ze de vrouw weer tegen. Ze zit dan gesluierd op een kameel
van een kamelendrijver, bij wie ze de nacht doorbrengen. Terwijl de jager
luistert naar de liederen van de kamelendrijver, is Erken in de slaapkamer van Ajsha.
Ze vindt dat hij zachte handen heeft maar ze zijn wel koud. De kamelenman slaat
de jager voor vertrek met een zweep omdat hij zijn dochter geneukt heeft. Als
Erken de wonden verzorgt, vraagt de jager of de jongen zich vermaakt heeft.
Erken heeft voor het eerst warmte gevoeld. De jager zegt dat schoonheid
vergankelijk is.
Een half jaar later zien ze de moeder van Erken half bevroren
in de sneeuw. De jager draagt Erken op zich uit te kleden en naast haar te
kruipen om zijn moeder te verwarmen, terwijl hij hen op een slee naar het
ziekenhuis vervoert. Als ze weer bij bewustzijn is, zegt de moeder tegen Erken
dat hij groot is geworden en warme handen heeft gekregen. Zijn moeder wordt
gered, maar Erken moet eindelijk toch vier jaar de gevangenis in. De jager gaat
de strijd aan met de eenzame wolf.
Bijzondere rituelen komen er in voor. De winkelier slaat,
als de jager bij hem is om pelzen te verkopen, op een trom om daarmee de adem
van de jager te verwarmen. Later, als de jager hem opdraagt zijn moeder te
verwarmen, verwarmt Erken eerst zichzelf door chaotisch te ademen (zie foto). De jager
zegent een baby van bewoners van een yurt waar ze thee drinken en vlees eten,
voordat hij net Erken vertrekt.
Hier
een recensie in de Volkskrant, waarin ook meer over de maker Serik Aprimov en
zijn andere speelfims. Ik heb helaas geen trailer gevonden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten