Welcome, reader! According to Antony Hegarty in this second decade of the new century our future is determined. What will it be? Stays all the same and do we sink away in the mud or is something new coming up? In this blog I try to follow new cultural developments.

Welkom, lezer! Volgens Antony Hegarty leven we in bijzondere tijden. In dit tweede decennium van de eenentwintigste eeuw worden de lijnen uitgezet naar de toekomst. Wat wordt het? Blijft alles zoals het is en zakken we langzaam weg in het moeras van zelfgenoegzaamheid of gloort er ergens iets nieuws aan de horizon? In dit blog volg ik de ontwikkelingen op de voet. Als u op de hoogte wilt blijven, kunt u zich ook aanmelden als volger. Schrijven is een avontuur en bloggen is dat zeker. Met vriendelijke groet, Rein Swart.

Laat ik zeggen dat literaire kritiek voor mij geen kritiek is, zolang zij geen kritiek is op het leven zelf. Rudy Cornets de Groot.

Do not go gentle into that good night, Old age should burn and rage at close of day; Rage, rage against the dying of the light. Dylan Thomas.

Het is juist de roman die laat zien dat het leven geen roman is. Bas Heijne.

In het begin was het Woord, het Woord was bij God en het Woord was God. Johannes.



zaterdag 24 januari 2015

Filmrecensie: The artist (2011), Michel Hazanavicius



Gevierde acteur wil niet overgaan van stomme - naar geluidsfilm

The artist speelt zich af aan het einde van de jaren twintig van de vorige eeuw toen men in Hollywood overschakelde van de stomme naar de geluidsfilm. De omschakeling vroeg het nodige van de gevierde George Valentin. Het meisje Peppy Miller dat hij ontdekte en die in zijn films met steeds meer succes meespeelde, stapte anders dan Valentin over naar het geluid. Ze kon zich zijn weerstand daar tegen voorstellen, maar probeerde hem over te halen haar weg te volgen.

De sfeer zit er meteen goed in in het grote theater met een uitverkocht huis en een orkest dat voor het filmdoek de sterren van de hemel speelt. De stomme film die daarop wordt geprojecteerd is boeiend, omdat George en zijn hondje Uggyu een film in een film spelen. We zien hoe de charmante Peppy Miller min of meer toevallig in de nieuwe film A German affair met Valentin verschijnt. De dikke directeur is gecharmeerd van haar, de vrouw van Valentin minder. Ze zet haar man het huis uit. Nog meer tegenslag ontmoet Valentin als in de periode waarin Hollywood omschakelt van stomme- naar geluidsfilms, zijn door hemzelf geproduceerde film Tears of love veel minder aandacht krijgt dan de film Beauty spot waarin Peppy Miller de hoofdrol in speelt. De beurscrisis van 1929 die juist in deze tijd om zich heen grijpt, speelt daar ook een rol in mee, maar het is toch vooral het geluid waar het publiek op af gaat.

Als Valentin met zijn oude chauffeur Clifton in een restaurant zit te eten, geeft Peppy daar een persconferentie waarin ze, zonder te weten dat Valentin haar woorden hoort, de verandering nog eens inwrijft. Valentin kan het niet zetten dat zijn oude, eerzame ambacht afgewezen wordt. Hij vlucht in zijn karige appartement in de whisky en raakt aan lager wal. Hij moet zijn spullen verkopen op een veiling en zelfs de oude trouwe Clifton ontslaan.

Jean Dujardin en Bérénice Bejo spelen mooie rollen als George Valentin en Peppy Miller, maar de mooiste rol is voor het hondje Uggy, dat op Bobby van Kuifje lijkt en menselijk gedrag niet vreemd is. Hij is heel goed afgericht, kan dood liggen als hem dat gevraagd wordt en het niet aanzien dat zijn baas zich in de nesten werkt. Het beestje waarschuwt zelfs de politie als Valentin brand heeft gesticht in zijn appartement.

Peppy leest erover in de krant, bezoekt Valentin in het ziekenhuis en neemt hem op in haar luxe huis, waar de liefde tussen de twee niet ver kan blijven. Temeer omdat Peppy ontdekt dat Valentin de filmrol van hun romantische ontmoeting tijdens A German affair uit het brandende huis heeft gered en omdat Valentin op zijn beurt, als hij in het huis rondloopt, ontdekt dat Peppy zijn spullen in een kamer in veiligheid heeft gebracht. Peppy die Clifton als haar chauffeur heeft aangenomen, zint ook op een nieuwe carrière voor Valentin. Ze stelt de dikke directeur voor de keuze om hem in haar nieuwe film op te nemen, anders doet ze zelf ook niet mee. Met enige kiespijn gaat de directeur akkoord, nu Valentin nog.   

The artist is grappig gemaakt, met veel stomheid, maar af en toe ook verrassend geluid, zoals het moment dat George na de mededeling van de dikke directeur dat de studio gaat sluiten, met een glas whisky achter zijn kaptafel zit en opeens bij het neerzetten het glas hoort tikken tegen het blad. Helaas worden de zoetgevooisde klanken op een bepaald moment wel erg veel.

Hier de trailer.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten