Welcome, reader! According to Antony Hegarty in this second decade of the new century our future is determined. What will it be? Stays all the same and do we sink away in the mud or is something new coming up? In this blog I try to follow new cultural developments.

Welkom, lezer! Volgens Antony Hegarty leven we in bijzondere tijden. In dit tweede decennium van de eenentwintigste eeuw worden de lijnen uitgezet naar de toekomst. Wat wordt het? Blijft alles zoals het is en zakken we langzaam weg in het moeras van zelfgenoegzaamheid of gloort er ergens iets nieuws aan de horizon? In dit blog volg ik de ontwikkelingen op de voet. Als u op de hoogte wilt blijven, kunt u zich ook aanmelden als volger. Schrijven is een avontuur en bloggen is dat zeker. Met vriendelijke groet, Rein Swart.

Laat ik zeggen dat literaire kritiek voor mij geen kritiek is, zolang zij geen kritiek is op het leven zelf. Rudy Cornets de Groot.

Do not go gentle into that good night, Old age should burn and rage at close of day; Rage, rage against the dying of the light. Dylan Thomas.

Het is juist de roman die laat zien dat het leven geen roman is. Bas Heijne.

In het begin was het Woord, het Woord was bij God en het Woord was God. Johannes.



donderdag 20 maart 2014

Youtopia, Tegenlicht, 16 maart 2014



Drie alternatieven voor het hedendaagse verkiezingscircus

De gemeenteraadsverkiezingen zijn achter de rug. Het verkiezingscircus houdt op de plaats rust tot de volgende voorstelling voor het Europees parlement. De kretologie viert hoogtij. Degene met de grootste mond krijgt de meeste stemmen. Visie is een olifant die het zicht belemmert. Is dit de manier waarop de burger in de eenentwintigste eeuw invloed uitoefent op het bestuur, vorm geeft aan zijn gemeenschap? Kan het ook anders? David van Reybrouck schrijft in De Correspondent regelmatig over vormen van referenda, maar het kan ook verder gaan. In de Tegenlicht uitzending Youtupia komen drie experimenten uit andere Europese landen aan bod waarin men op een andere manier het samenleven probeert te organiseren. Daarnaast zijn er beelden van de SBS 6 programmaserie Utopia. Socioloog Justus Uitermark, hoogleraar samenlevingsopbouw, geeft commentaar op de experimenten.

In het Catalaanse Calafou experimenteert men al enkele jaren in een oude textielfabriek met een ideale gemeenschapsvorm. Ieder heeft zijn eigen huisje waarin men zich ’s avonds kan terugtrekken. De communeleden willen de bestaande werkelijkheid ter discussie stellen, buiten de staat en de banken om en met eigen technologie. Via een computernetwerk, dat zestig duizend gebruikers kent, werkt men samen met andere coöperatieve initiatieven in Catalonië. Calafou wordt ook wel een hackersnest genoemd. Een van de communeleden zegt dat het niet gemakkelijk is overeenstemming te vinden met andersgestemden. Bijvoorbeeld over het gebruik van de bitcoin is met het niet met elkaar eens. Een ander zegt dat de persoonlijke relaties het moeilijkst zijn, omdat het communeleven een andere houding vraagt dan in de kapitalistische wereld waarin men op zijn strepen moet staan.
Uitermark benadrukt het belang van samenwerking met andere coöperaties en stelt dit tegenover het televisieprogramma Utopia, waar men helemaal opnieuw het wiel probeert uit te vinden. Hij vindt het ook sympathiek dat men zich in Calafou bewust is van de eigen feilbaarheid.

In Galgahévic in Hongarije op vijftig kilometer van Budapest bestaat een conservatief ecodorp waarin men de traditionele waarden probeert vast te houden. Oprichter Varga zegt dat de moderne maatschappij te snel gaat en in toenemende mate vermoeiend is. Tegen de eisen van het grootkapitaal in leeft men in een boerendorp dichtbij de natuur. Elke familie heeft zijn eigen huis. Het was moeilijk op basis van consensus besluiten te nemen en daarom heeft men besloten dat een meerderheid van tachtig procent voldoende is. Varga probeert vooral zijn eigen duurzame ideeën door te voeren en staat daarom niet ver van een ecodictatuur. Wellicht is dat er de oorzaak van dat er slechts elf families in het dorp wonen in plaats van de vijftig voor wie plaats is. Families vertrekken ook weer omdat ze het niet eens zijn met de regels zoals het verbod op airconditioning of het eten van aardbeien.
Varga zegt dat hij ook banen wil scheppen, zoals in de bakkerij die buiten het dorp levert. De menselijke natuur noemt hij het grootste obstakel bij het verwezenlijken van zijn plannen.
Uitermark zegt over het experiment dat de wens tot een vrije gemeenschap hier paradoxaal genoeg tot onvrijheid leidt.

In het Engelse Bristol gebruikt men binnen de stadsgrenzen de Bristol Pound als alternatief betalingsmiddel. De sympathieke, door de bevolking zelf gekozen, burgemeester Ferguson (zie foto), een voormalig architect, rekt de bestuurlijke regels graag op. Hij ziet zijn stad als een laboratorium voor nieuwe ideeën. Bristol is een transition town waarin men milieuneutraal probeert te zijn. Ferguson heeft contacten gelegd met boeren in de omgeving om direct voedsel te leveren aan de stadsbevolking. Dit komt ook het armere deel ten goede. Coöperaties kunnen de macht van de supermarkten, die het geld uit de stad halen, breken. Het bouwen van een nieuwe maatschappij gaat met vallen en opstaan. Hij vindt dat de veranderingen vooral plezierig moeten zijn en is daar zelf een voorbeeld van.

Uitermark zegt tenslotte dat de democratische orde zoals we die kennen, geen door de natuur gegeven orde is en dat er alternatieven zijn, zoals deze drie.

Hier meer over de uitzending

Geen opmerkingen:

Een reactie posten