Palestijnse vrouw in persoonlijke crisis door politieke
omstandigheden
De Palestijnse Najwa Najjar verbeeldt in Pomegranates and Myrrh de verhouding
tussen Palestijnen en Israëliers en meer specifiek de invloed van de bezetting
op het leven van de Palestijnen in Ramallah. Ze doet dit aan de hand van een verhaal
over een huwelijk tussen danseres Karam en olijvenboer Zaid, die zijn land
kwijtraakt aan de Israëliërs en in de gevangenis belandt. De politieke en de
persoonlijke verhalen lopen in elkaar over.
Pomegranates and Myrrh
begint met de trouwerij tussen Karam en Zaid in Oost-Jerusalem. Meteen al is de
sfeer geladen. Zaid wordt tegengehouden bij een controlepost, rijdt langs de hoge
betonnen muur die Israel rond het grondgebied gebouwd heeft en komt te laat, maar
het leed is nog te overzien. Het feest kan gevierd en later in bed geeft Zaid aan
Karam een dierbaar kettinkje dat van zijn overleden vader is geweest. Op de
ochtend na hun huwelijk gaat hij zijn veld in om te kijken hoe het gaat met het
olijven plukken.
Karam hoort bij haar dansgroep van de manager dat er een
nieuwe choreograaf komt die een voorstelling met hen gaat maken. Ze is te laat
voor het oogstfeest en Zaid is daarom boos. Hij is toch al beducht voor de
vrijheid die zijn vrouw als danseres opeist. Op het moment dat in de groep een
toost uitgebracht het Israëlische leger met een confiscatiebevel, waarbij als reden
wordt aangevoerd dat er een steen is geworpen naar een soldaat. Zaid verzet
zich en wordt opgepakt. Karam gaat met de eigendomspapieren naar een
hulpvaardige Israëlische advocaat die echter zegt dat de militaire macht
sterker is dan de rechterlijke. Er dreigt zelfs een invasie door kolonisten.
Tot zover is het verhaal wat schematisch. Dat verandert als
Karam kennis maakt met Kais die duidelijk een oogje op haar heeft, hetgeen
wordt opgemerkt en aangemoedigd door de felle caféhoudster Umm Habib. Kais
geeft Karam privéles omdat ze vaak verstek heeft moeten laten gaan vanwege de olijvenoogst,
waarbij men haar hulp nodig had. Kais zegt dat Karam zich meer moet laten gaan
om mee te kunnen doen aan zijn voorstelling.
Duidelijk is de spanning die Kais in het leven van Karam
teweegbrengt, te meer omdat ze het oneens is met de principiële opvattingen van
haar man die in de gevangenis zit. Ze zegt hem tijdens een bezoek (zie foto) dat hij moet bekennen dat hij een
soldaat geslagen heeft en een schuldbekentenis moet
ondertekenen, maar hij weigert in te leveren, want waar blijft men dan nog. Karam
is daarop overstuur. De keer daarop hoort ze tijdens de repetitie dat Zaid
eindelijk vrij gelaten is. Kais brengt haar naar huis.
Een confrontatie met Kais volgt als die voor een autoritje haar
meeneemt naar zijn geboortestad Beiroet waar een broer van hem om het leven
kwam. Omdat hij alles kwijt raakte, wil hij Kamar niet verliezen. Je leeft maar
een keer, zegt hij tegen haar. En: ben ik soms een speeltje voor je geweest in
de tijd dat je man vast zat? Hoewel hij inspeelt op haar schuldgevoelens, laat
Kamar zich niet ompraten en stapt uit. Zaid vindt het kettinkje op de vloer en vraagt zich af hoe het nou zit tussen hen.
De film is levendig gemaakt met soms korte shots bijvoorbeeld van
Zaid in de gevangenis of de repetities van de dansgroep. De titel slaat op de
voorstelling die een Palestijnse dansgroep uiteindelijk op een kermisterrein in
Ramallah geeft, omdat de manager niet tevreden was met de eigengereide opvattingen
van Kais.
Hier
de trailer van de film, die is opgedragen aan Palestina.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten