Jonge vrouw toont haar gevangenschap in haar lijf
Het komt niet vaak voor dat een roman de ontwikkeling van
een transgender als onderwerp heeft en dat alleen al maakt Mooie jongens boeiend. Transgenders weten vaak niet of ze man zijn
of vrouw, met alle psychische problemen van dien. In haar romandebuut schetst
Maria Foerier de ontwikkeling van Lucia Verhey vanaf het moment dat zij besluit
om laterr als Luc door het leven te gaan. Dat gaat niet vanzelf. Na vele jaren
van ellende moet ze van het genderteam eerst een jaar als man leven voor ze een
operatie mag ondergaan. Ze spreekt zelf van haar gehate lijf.
Lucia is een sterk geportretteerd personage, lijdende aan genderdysforie
en daarom al op haar tiende door haar vader naar de met hem bevriende huisarts Van
den Bergh gestuurd voor therapie. In het dorp Gerlich waar het gezin tegen de
wil van Lucia vanuit Rotterdam neer gestreken is, voelt zij zich slecht op haar
gemak. Haar broer Simon en een buurjongen Thijs zijn haar vertrouwelingen. Ze
doet jongensspelletjes met hen en zet die in de puberteit voort in seksuele zin.
Captured staat zelfs op haar lijf
getatoeëerd.
Op haar vijfentwintigste is ze alle ellende beu en wil ze
een jaar naar Venetië om zich daar een jaar lang voor man uit te geven en aldus
in aanmerking te komen voor de geslachtsoperatie. Haar moeder heeft net een
hersenbloeding gehad en haar vader heeft weinig met haar op. Vlak voor haar
vertrek uit Gerlich ontmoet ze in het dorpshotel de gesjeesde student Ron die
daar achter de bar werkt en interesse toont in het droevige lot dat Lucia hem
voorspiegelt:
‘Mensen moeten me niet. Ze hebben meteen door, dat ik het
niet kan. Leven. Dat alles één grote leugen is, dat ik op deze manier liever
niet was geweest. Ik pas nergens bij, ik ben een opgepast persoon.’
Na een gesprek onder vier ogen met haar vader besluit Ron
als haar begeleider op te treden.
De Venetiaanse sfeer met alle geheimzinnigheid en dubbelheid
die daar omheen hangt, is een mooie entourage voor het verdere verloop van de roman.
Het ten grave dragen van de stad door de explosieve toename van het toerisme
past in die context. Lucia neemt met Ron haar intrek in een oud appartement van
een oude oma die samen met haar mongoloïde kleinzoon een winkeltje drijft. Ze ontmoet al gauw een weldoenster die
een baantje voor haar regelt, waardoor ze, met een opgevulde onderbroek en
samengeperste borsten, toe kan werken naar haar nieuwe identiteit als de man,
die Luc heet.
Ron laat zich nauwelijks zien. Regelmatig probeert Lucia
erachter te komen wat hem bezielt om bij haar te blijven. Zijn geheimzinnigheid
is een van de pijlers die de roman spannend houden. Ron wijdt graag uit in
academische beschouwingen, bijvoorbeeld over het verschil tussen mensen die
verlangen zoals hij en anderen die lust zoeken, zoals Lucia. De korte
hoofdstukken houden de beschouwingen licht verteerbaar. Een seksuele relatie
met een voormalige vrouwelijke pornoster maakt Lucia aan het twijfelen over
haar operatieplannen. Als eenmaal de reden van het gedrag Ron bekend wordt, zakt
het verhaal in elkaar. De ongelukkige jeugd van Lucia en de ziekte van de
moeder was al wel genoeg drama.
Het is boeiend om door de wanhopige ogen van Lucia naar de wereld
te kijken. Wie zij is, is zij vooral door de ogen van anderen. Haar seksuele
ontwikkeling wordt in weinig bedekte en soms wat al te expliciete termen
beschreven. Het seksueel misbruikte meisje weet zich geen raad met haar lijf. De
psychische beleving van zichzelf verschilt nogal met de signalen die haar
lichaam uitzendt. De problematiek van transgenders werpt een duidelijker licht
op menselijke relaties en gevoelens in het algemeen. Het is de verdienste van Maria
Foerier dat zij een masker wegtrekt en de ogen daarvoor opent.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten