Welcome, reader! According to Antony Hegarty in this second decade of the new century our future is determined. What will it be? Stays all the same and do we sink away in the mud or is something new coming up? In this blog I try to follow new cultural developments.

Welkom, lezer! Volgens Antony Hegarty leven we in bijzondere tijden. In dit tweede decennium van de eenentwintigste eeuw worden de lijnen uitgezet naar de toekomst. Wat wordt het? Blijft alles zoals het is en zakken we langzaam weg in het moeras van zelfgenoegzaamheid of gloort er ergens iets nieuws aan de horizon? In dit blog volg ik de ontwikkelingen op de voet. Als u op de hoogte wilt blijven, kunt u zich ook aanmelden als volger. Schrijven is een avontuur en bloggen is dat zeker. Met vriendelijke groet, Rein Swart.

Laat ik zeggen dat literaire kritiek voor mij geen kritiek is, zolang zij geen kritiek is op het leven zelf. Rudy Cornets de Groot.

Do not go gentle into that good night, Old age should burn and rage at close of day; Rage, rage against the dying of the light. Dylan Thomas.

Het is juist de roman die laat zien dat het leven geen roman is. Bas Heijne.

In het begin was het Woord, het Woord was bij God en het Woord was God. Johannes.



dinsdag 22 augustus 2017

The road (2015), documentaire van Zhang Zanbo


Het bouwen van een snelweg is als het voeren van een oorlog

De Chinese filmmaker Zhang Zanbo volgde drie jaar lang de bouw van een snelweg in de provincie Hunan, waar Mao werd geboren. Geheel in zijn geest werd de aanleg inclusief bruggen met voortvarendheid ter hand genomen en succesvol afgesloten, maar dat kostte wel de nodige bloed, zweet en tranen. Zanbo heeft de documentaire opgesplitst in een viertal hoofdstukken waarin we verschillende partijen die bij de aanleg betrokken zijn, in beeld worden gebracht. Meneer Meng van het bouwbedrijf vormt de verbindende schakel tussen deze partijen.

De bewoners hebben veel last van de aanleg omdat daartoe met springstof rotspartijen worden opgeblazen. Een explosie treft het huis van de oude mevrouw Ou, dat dicht bij de aan te leggen weg ligt, en slaat een gat in het dak. Meng komt langs op verzoek van de zoon van Ou en zegt dat hij er zestien dollar voor wil geven. Hij heeft al eerder laten weten dat hij vond dat Ou moest verhuizen. Zelf wil de zoon een oude boom behouden, die goede energie zou uitstralen. Hij vindt het schandalig dat men de boom al aan het uitgraven is terwijl hij nog niet eens weet wat de schadevergoeding is. Een partijman wijst hem er fijntjes op dat de snelweg ten goede komt aan de bewoners van de provincie, dus ook aan henzelf. De radio bericht over het partijcongres waar de economische ontwikkeling met grote woorden aangeprezen wordt.

De arbeiders graven veertien meter diepe putten om zand op te graven waarmee cement kan worden gemaakt. Meng zegt dat er een graf dicht in de buurt ligt, dat  moet worden verhuisd, maar de nabestaanden hebben daar weinig trek in. De arbeiders gaan door in regen en sneeuw en ontsnappen aan de dood als een put instort. Ze vinden het schandalig dat het management geen enkele reactie geeft. Daarnaast zijn er aan het eind van de werkperiode ook problemen met de uitbetaling. Men krijgt slechts 200 in plaats van de beloofde 3000 dollar. Een partijman voorziet dat het project wellicht stil moet worden gelegd als de problemen rond de betaling niet worden opgelost. Een arbeider legt zich neer bij de situatie en wil alleen nog heelhuids thuiskomen. 

De vechters zijn gangsters die door de plaatselijke overheid worden ingehuurd om het bouwbedrijf onder druk te zetten. De plaatselijke wegenautoriteiten klagen namelijk over de kwaliteit van het afgeleverde werk. Men wil de vergunningen zien en anders volgen boetes. Meng probeert eronder te komen door te zeggen dat hij daar later wel over wil praten maar dat hij nu geen tijd heeft omdat het cement anders hard wordt. Een maand later wil het bouwbedrijf de opgelegde boete niet betalen. De overheid laat gangsters inhakken op arbeiders die gewond in het ziekenhuis komen. Meng gaat bij hen op bezoek en belooft een schadevergoeding, maar daar moeten ze heel erg lang op wachten. Een bedrijfsleider probeert een gedupeerde met een grote bek de mond te snoeren, anderen houden een zitdemonstratie achter de wielen van een vrachtwagen (zie foto). Na dertien maanden krijgen ze tenslotte hun schadevergoeding.

De zangers van een bedrijfskoor brengen hulde aan het project als dat eenmaal af is. Eerst worden de brugdelen gecontroleerd. Als er fouten gemaakt zijn moet het bouwbedrijf dokken. Meng zegt dat het project net een gouden appel is waar allerlei instanties van willen mee eten. Opzichters worden omgekocht door ze een rode envelop met inhoud te geven of een fles dure drank. Een medewerker van het bouwbedrijf stelt dat de communistische partij corrupt is.  Desondanks wordt de weg met veel ideologisch gezang op 30 december 2013 geopend. Tijdens de zang wordt een tekst op het scherm geprojecteerd dat er sinds 2007 37 bruggen zijn ingestort. Oma Ou woont in een ander huis en de boom staat nog niet in de aarde.   

Hier de site van The road met prachtige beelden van de wegenaanleg ondersteund met orgelmuziek en een samenvatting.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten