Welcome, reader! According to Antony Hegarty in this second decade of the new century our future is determined. What will it be? Stays all the same and do we sink away in the mud or is something new coming up? In this blog I try to follow new cultural developments.

Welkom, lezer! Volgens Antony Hegarty leven we in bijzondere tijden. In dit tweede decennium van de eenentwintigste eeuw worden de lijnen uitgezet naar de toekomst. Wat wordt het? Blijft alles zoals het is en zakken we langzaam weg in het moeras van zelfgenoegzaamheid of gloort er ergens iets nieuws aan de horizon? In dit blog volg ik de ontwikkelingen op de voet. Als u op de hoogte wilt blijven, kunt u zich ook aanmelden als volger. Schrijven is een avontuur en bloggen is dat zeker. Met vriendelijke groet, Rein Swart.

Laat ik zeggen dat literaire kritiek voor mij geen kritiek is, zolang zij geen kritiek is op het leven zelf. Rudy Cornets de Groot.

Do not go gentle into that good night, Old age should burn and rage at close of day; Rage, rage against the dying of the light. Dylan Thomas.

Het is juist de roman die laat zien dat het leven geen roman is. Bas Heijne.

In het begin was het Woord, het Woord was bij God en het Woord was God. Johannes.



vrijdag 11 augustus 2017

Ik alleen in de klas (2017), documentaire van Karin Junger


Uitsluiting op grond van huidskleur gebeurt vaak erg subtiel

Karin Junger is getrouwd met een zwarte man en had altijd de overtuiging dat huidskleur geen verschil maakte. Haar dochter Crystal kwam echter een keer thuis met een velletje papier waarop de woorden Ik alleen in de klas geschreven stonden. Het was de aanleiding voor een documentaire over uitsluiting op grond van huidskleur. Daartoe bracht ze haar kinderen en hun vrienden samen in een landhuis in Frankrijk om daar ervaringen met racisme te delen en na te spelen met gebruik van schmink of maskers. Haar oudste zoon Wiston twijfelde om eraan mee te doen, omdat het geen onderwerp in zijn leven was, de andere zoon Quincey heeft een tatoeage op zijn arm getatoeëerd waarop het probleem met racisme duidelijk verwoord wordt.

Crystal trapt af met een, met de ogen dicht verteld, verhaal dat ze achterin de klas zit en een verhaal hoort van de leraar over aanstellerige patiënten die met een dikke neger techniek van hun overdreven gezeur worden afgeholpen. Crystal voelde zich na afloop van de les gefrustreerd en boos en vond dat ze er iets van had moeten zeggen.

Anthony was nog jong toen hij op een camping in Flevoland opeens een stel grotere jongens hoorde roepen dat negers naar huis moesten. Het maakte hem bang dat hij later geen baan zou kunnen vinden.

Yassine stond op een winteravond samen met Marokkaanse vrienden in de rij voor een concert, maar werd de toegang geweigerd. Ook al hadden ze kaartjes. Ook werden ze vorig jaar in clubs geweigerd en hoorde hij niets op een sollicitatie. Hij lacht daar nu om omdat hij zijn weg gevonden heeft, al lijkt het ook wel weglachen.

Nora werd in de klas uitgesloten door een stel blanke meiden met blond haar. Hoewel de meiden zich verontschuldigden, liep ze na de les gewoon weg. Winston, die de leraar speelde herkende het gevoel niet, maar een ander vertelt over de lege plaatsen om hem heen in een collegezaal. Volgens Winston kan men gevoelens ook omdraaien en zichzelf daarmee onkwetsbaar maken.

Jacqueline komt uit Accra, Ghana, emigreerde op elfjarige leeftijd naar Nederland en hoorde dat ze het beste met een blanke man kon trouwen om een gegarandeerd goed leven te hebben. Op school werd ze gepest door Surinamers. Ze praatte daarover niet met de mentor omdat ze had geleerd dat blanken niet te vertrouwen waren en at haar brood op in de wc. Ze is heel verdrietig daarover en wordt door anderen omarmd, terwijl Winston zegt heel verstandelijk dat het normaal is dat de zwakste in de groep gediscrimineerd wordt.

Quincy zat in een bus en zag dat de buschauffeur boos naar hem keek en weigerde weg te rijden. Hoewel de chauffeur de jongen achter hem op het oog had, voelde hij zich toch aangesproken en kwam in een vechtmodus.

Stevano moest een speaker ophalen in Oegstgeest en werd op straat vreemd aangestaard. De verkoper vertrouwde zijn geld niet, waarop Stevano pinde, maar daardoor moest hollen voor de bus. Hij kwam langs een basisschool en hoorde een jongen op het schoolplein zeggen dat hij zwarte piet was, waarop hij een selfie maakte om zichzelf te tonen dat hij die niet was. Het commentaar van Winston dat men moet weten wie men is en dat men niet in de hand heeft hoe anderen over hem denken, kan hij in zijn zak steken.

Winston zelf hoorde bij vriend Ove, die ook deelneemt aan het programma, dat hij nooit een knap, blank meisje uit de buurt zou kunnen krijgen, hetgeen hem net zo verbaasde als Ove zelf. Toch heeft hij niet het idee dat zijn huidskleur een negatieve invloed gehad heeft in zijn leven.

Soulayma mocht van de leerkracht niet aan de Cito toets deelnemen omdat ze daar te dom voor zou zijn. Haar moeder liet haar een intelligentietest doen, waar ze bovengemiddeld op scoorde. Volgens de leerkracht was er sprake van een momentopname. Winston speelt de leerkracht maar blokkeert omdat zoiets hemzelf ook is overkomen. Anderen herkennen zich in het verhaal van Soulayma.

Het nummer Keep on walking van Passenger is hierop zeer toepasselijk!

Hier de trailer, hier de site van Karin Junger met daarop informatie over de documentaires die ze vanaf 1988 maakt. Hier mijn bespreking van God is my co pilot (2000), hier die van Een schitterend offer (2010), hier die van Sexy money (2014).

Geen opmerkingen:

Een reactie posten