Eenzaamheid als het gevolg van moeilijke vader dochter
relatie
In zijn debuutfilm Solas
zet de Spanjaard Benito Zambrano een fraai beeld neer van de knappe,
ongelukkige, 35 jarige Maria in Sevilla. Ze is uit haar dorp naar de grote stad
gevlucht om de hardheid, de goklust en de drankzucht van haar vader te ontwijken,
maar ze kan hem in haarzelf niet kwijtraken. Ze lijkt op hem in haar frustratie
over het leven, dat zich uit in mateloos sigaretten- en drankgebruik.
De film begint met beelden van haar moeder Rosa, die op
bezoek is bij haar man die in het ziekenhuis in Sevilla is opgenomen. Ze slaapt
daar ook. De jonge dokter maakt zich meer zorgen over haar dan over haar man,
die geopereerd en herstellende is. Hij wil niet dat Rosa nog langer de nacht
doorbrengt in het ziekenhuis. Maria neemt haar moeder daarom voorlopig in huis.
Het samenzijn zorgt voor een intensivering van de nogal
lastige relatie tussen de twee. Het begint er al mee dat de moeder een verzoek
overbrengt van een dorpsgenote die zwanger is en wil dat Maria de peetmoeder
van haar kind wordt. De vader op zijn beurt is boos dat zijn vrouw bij Maria is
ingetrokken. Maria zelf vindt het moeilijk om met haar moeder opgescheept te
zijn. Ze waarschuwt haar buiten voorzichtig te zijn en niemand binnen te laten,
want de grote stad is onveilig en gevaarlijk.
De problemen van Maria verergeren als ze merkt dat ze
zwanger is. Ze wil dat geheimhouden voor de moeder en zoekt contact met de
vader, die haar geld wil geven voor een abortus en helemaal blij is als hij van
een collega hoort dat zoiets tegenwoordig gratis is. Op haar werk als
schoonmaakster houdt Maria zich net zo lang afzijdig tot ze in drift uitbarst.
Na haar werk gaat ze vaak naar de bar in de buurt waar ze een glas cognac naar
binnen slaat. De wanhoop neemt toe.
Rosa krijgt contact met een aardige benedenbuurman die
weduwenaar is. Haar man in het ziekenhuis ruikt echter dat zijn vrouw met een
andere man omgaat is en is nijdig. Daarom blijft Rosa toch maar weer een nacht
bij haar man, terwijl de benedenbuur hele avond met een drankje en een hapje op
haar wacht. Haar man vraagt de volgende ochtend aan Rosa of hij een goede
echtgenoot voor haar was. Maria staat in de deuropening van de zaal en hoort
het gesprek tussen haar ouders. Rosa zegt later tegen Maria dat haar man
wroeging heeft.
Als de echtgenoot voldoende hersteld is dat hij naar huis
kan, neemt Rosa afscheid van de benedenbuurman. De laatste vindt het afscheid
moeilijk, maar neemt zijn kans waar om contact te krijgen met de dochter. Maria
vertelt hem over haar zwangerschap en haar twijfel om een abortus te ondergaan.
De buurman verklaart zich bereidt om als adoptie opa te dienen.
Maria is een prachtige rol van Ana Fernández, die in de
verte op Penelope Cruz lijkt en ook op acteergebied de vergelijking kan
doorstaan. De rustige piano- en vioolklanken werken verstillend en zorgen voor nog
meer sfeer bij de beelden, zoals die van de plantjes die Rosa vaak neerzet in
het appartement van Maria. Ook leuk die blinde lotenverkoper die enkele malen
in beeld komt. Een debuut dat vraagt om meer van deze regisseur.
Hier,
helaas zonder vertaling, de trailer van Solas,
dat alleen betekent.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten