Volwassen Hollandse film met vele verrassende kanten
Het was al weer te lang geleden dat ik iets hoorde van Mike
van Diem. Na zijn prachtige verfilming van Karakter
van Bordewijk uit 1998, was het lang stil rond de getalenteerde regisseur, maar
met De surprise is hij, net als Jan
Decleir die dit keer een mooie bijrol als landopzichter op zich neemt, terug
als nooit tevoren. Zowel het verhaal naar een verhaal van Belcampo en een scenario
van Van Diem - over een jongeman die maar geen zelfmoord kan plegen en dan een
andere uitweg vindt - als de vaart waarmee door Jeroen van Koningsbrugge en
Georgina Verbaan gespeeld wordt, maken de film tot een bijna perfect geheel.
De surprise lijkt
wel op het vervolg van Karakter, met opnieuw
een Jacob. Deze woont met zijn adellijke moeder op een landgoed, dat aan
Versailles doet denken, en luncht eens per week met haar. Het begin van de film
is meteen ook het einde van de weduwe. Op de begrafenis wordt Jacob gevraagd of
hij werkelijk zijn vermogen aan een goed doel wil overmaken, maar hij is
stellig. In de scènes daarna zien we waarom. Hij probeert op allerlei manieren
een eind aan zijn leven te maken maar slaagt daar maar niet in, net als hoofdpersoon
Ove in de humoristische film Een man die
Ove heet (2015).
Een nogal bizarre gebeurtenis, waarbij een man met zijn
rolstoel uit een lijkwagen getild wordt en aan een rotskust gedumpt, zet Jacob
aan tot actie. Naar aanleiding van een luciferdoosje met daarop de naam Elysium
klopt hij aan bij het bedrijf dat zo heet en wordt door directeur Jones
uitgenodigd om ook lid te worden van de club, die de leden op een discrete en
persoonlijk op maat gemaakte manier naar de andere wereld helpt. Jacob kiest
voor een verrassing en mag alvast een kist uitkiezen die naar zijn smaak is.
Tijdens het uitkiezen komt hij, hoewel klanten eigenlijk
niet met elkaar mogen praten, in contact met Anne, een fellow traveller, die
graag een op een hoger niveau wil leven en op deze etage niet uit de verf komt.
De twee herkennen zich in elkaar en krijgen een steeds nauwer contact met
elkaar, waardoor Jacob zich afvraagt of hij het landgoed eigenlijk wel moet
verkopen. Na een vertrouwelijk gesprek met landopzichter Muller, dat ook over
zijn teruggekeerde gevoelens gaan die hij na de dood van zijn verongelukte
vader in de kast had gezet, zegt hij de verkoop af en probeert bij Jones voor
elkaar te krijgen dat de reis wordt uitgesteld.
Het verzoek aan Jones luidt het actiegedeelte van de film
in, waarbij Anne in het complot blijkt te zitten, maar toch ook gevoelens van
liefde voor Jacob heeft. Het idee om samen met hem op het landgoed te wonen met
een stal vol oude auto’s, spreekt haar zozeer aan dat ze de liefde de voorkeur
geeft boven de loyaliteit aan haar louche familie. Directeur Jones die haar vader
blijkt te zijn, haalt haar over om Jacob voor zijn bedrijf te winnen, dat in de
toekomst alleen maar lucratiever zal worden. Ze krijgt zijn toestemming om met
hem te trouwen als hij één opdracht vervult.
De surprise die
inspeelt op het idee van een voltooid leven en zelfgekozen einde, dat ook al
eens prachtig werd uitgewerkt in de roman De
begeleider (2009) van Peter Drehmanns, is door de vele verrassingen een
energieke, veelzijdige en volwassen Nederlandse film.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten