Welcome, reader! According to Antony Hegarty in this second decade of the new century our future is determined. What will it be? Stays all the same and do we sink away in the mud or is something new coming up? In this blog I try to follow new cultural developments.

Welkom, lezer! Volgens Antony Hegarty leven we in bijzondere tijden. In dit tweede decennium van de eenentwintigste eeuw worden de lijnen uitgezet naar de toekomst. Wat wordt het? Blijft alles zoals het is en zakken we langzaam weg in het moeras van zelfgenoegzaamheid of gloort er ergens iets nieuws aan de horizon? In dit blog volg ik de ontwikkelingen op de voet. Als u op de hoogte wilt blijven, kunt u zich ook aanmelden als volger. Schrijven is een avontuur en bloggen is dat zeker. Met vriendelijke groet, Rein Swart.

Laat ik zeggen dat literaire kritiek voor mij geen kritiek is, zolang zij geen kritiek is op het leven zelf. Rudy Cornets de Groot.

Do not go gentle into that good night, Old age should burn and rage at close of day; Rage, rage against the dying of the light. Dylan Thomas.

Het is juist de roman die laat zien dat het leven geen roman is. Bas Heijne.

In het begin was het Woord, het Woord was bij God en het Woord was God. Johannes.



zaterdag 19 augustus 2017

Filmrecensie: La vache (2016), Mohamed Hamidi


Landbouwbeurs mekka voor boeren

Het verhaal van La vache is even aardig als simpel. Een vrolijke Algerijnse boer, Fatah Bellabès geheten, heeft een koe en wil daarmee graag naar een landbouwbeurs in Parijs, dat een mekka voor boeren is. Vanwege zijn francofiele instelling heeft hij zijn koe, van een soort met de naam Tarentaise die veel in de Alpen voorkomt, Jacqueline genoemd. Samen trekken ze door Frankrijk en beleven allerlei avonturen. Hoewel La vache gemakkelijk zou kunnen ontaarden in een melige vertoning, blijft de film aanvaardbaar door de teksten die op niveau zijn en ergens over gaan, bijvoorbeeld over de moeilijkheden die een goedwillende moslim in Frankrijk ondervindt.

Fatah is een man uit Boulayouni die door zijn mede dorpelingen met een scheef oog wordt bekeken omdat hij zo gek is op zijn koe, waarmee hij naar de markt gaat om de producten van zijn land te verkopen. Zijn vrouw Naïma moet wedijveren met zijn liefde voor de koe en heeft daar de pest over in. Ze is haar rode kleed kwijt en vraagt Fatah of die het gezien heeft, waarop Fatah het kleed zo snel mogelijk van de rug van Jacqueline haalt. Als ze hoort dat Fatah een uitnodiging heeft gekregen voor de beurs inclusief een visum maar zonder reiskostenvergoeding, zegt ze hem dat hij bij haar broer Hassan langs te gaan die in Marseille woont. Fatah heeft daar echter niet veel trek in omdat hij een vervelende ervaring met Hassan heeft gehad. De vader van Naïma geeft hem echter een pakket mee zodat hij niet om een bezoek heen kan. De schoolkinderen volgen de reis op de landkaart op de voet en leren daarmee iets van aardrijkskunde, taal en rekenen.

Hassan is niet erg blij om Fatah te zien, maar diens vrouw Stéphanie, een knappe blondine, is des te nieuwsgieriger naar haar zwager. Op weg door het zuiden van Frankrijk logeert Fatah later bij een vriendelijke boerin, die ook Jacqueline heet. Hij geeft haar in de ochtend een kan melk en kookt voor haar een Algerijns gerecht met paprika en knoflook, Felfel geheten. Een bezoek aan een dorpsfeest leidt tot de nodige commotie omdat een vrouw die Cathy heet foto’s van hem maakt terwijl hij een fles drank aan zijn mond heeft en met haar zoent en die doorstuurt naar Algerije. Naïma is niet blij en de vrijgezelle dorpeling Mokhtar praat op haar in dat hij een betere echtgenoot zou zijn. Samir brengt hem op de hoogte van een en ander.

Als Fatah in een groene wei aan het bidden is, verdwijnt Jacqueline. Ze staat vast met haar poten in de rivier op het landgoed van de arme en gescheiden graaf Philippe, die helemaal niet blij is met het gezelschap maar in de loop van de ontmoeting bijdraait.
Fatah probeert de graaf op te beuren door hem te vertellen over het hasanaat en Philippe helpt Fatah een brief te schrijven aan Naïma om zich te verontschuldigen over de foto’s. Hij legt daarin uit dat hij niet schuldig was aan overspel maar dat dit kwam door de perensap die hij van een Fransoos kreeg aangeboden, hetgeen in de film een gimmick wordt.

De afloop van de film maakt van La vache een feelgood movie. Zelfs de onwillige Hassan zet zich in om zijn zwager op tijd naar de landbouwbeurs te krijgen en er voor te zorgen dat Jacqueline toch nog mee kan doen al waren ze door allerlei verwikkelingen te laat. Hamidi brengt daardoor mensen bij elkaar. Dat is een hoopgevend geluid in deze tijden van haat en uitstoting.

Hier de trailer van La vache die in het Engels, hoe kan het anders, The cow heet.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten