Drukke, jonge filmmaakster wordt geconfronteerd met haar
jeugdtrauma
Voor de verandering eens een film van Indiase makelij. Dear zindagi, dat Dear life betekent en doet denken aan de opening in een dagboek,
gaat over de lotgevallen van de jonge, knappe Indiase filmmaakster Kaira die in
een depressie terecht komt, terug gaat naar haar ouders en door een therapeut
weer met haar voeten op de grond wordt gezet. Dear Zindagi bevat de nodige humor die een lichte toon aan de film geven en is vooral bestemd voor leden van de jongere
generatie.
Dear zindagi
begint heel Amerikaans met een enorme hectiek rond Kaira, die in Mumbai van het
ene Bollywoodproject in het andere en van het ene vriendje in het andere valt.
Ze heeft het duidelijk hoog in haar bol, tot ze op een gegeven moment zichzelf
in de wielen rijdt. Als ze hoort dat haar nieuwe vlam Raghuvendra, een collega
van haar bij de film, in New York een film mag gaan maken, waarbij zij ook mee
mag doen, is ze niet eens verheugd, maar als ze hoort dat Raghu daar eerst in
financiële zin nog een en ander moet regelen, waarbij hij een oude vriendin zal
ontmoeten, raakt Kaira in de put. De ene tegenslag lokt de andere uit. Haar
huisbaas zet haar zomaar op straat, zodat ze voor een maand naar haar ouders in
Goa gaat, wat ze toch al van plan was.
Eenmaal in Goa wordt het allemaal rustiger, al is het bij de
ouders nog steeds alsof we ons in de middenklasse in Florida bevinden. Kaira
gedraagt zich als een dwarse puber en gaat een video maken voor een restaurant,
zoals ze haar vader belooft heeft. Terwijl ze alles aan het inrichten is, hoort
ze dat er op dat moment nog een congres voor psychiaters gaande is, waardoor ze
moet wachten. Ze zit tegen de muur en vangt een en ander op van de inhoud die
binnen besproken wordt. Nieuwsgierig loopt ze de zaal binnen en hoort daar de
jonge therapeut Jug Khan in een kapotte spijkerbroek aan. Ze weet meteen dat ze
met haar problemen bij hem moet aankloppen en zit al gauw tegenover hem in zijn
spreekkamer met verschillende stoelen rond een tafel.
Ze vertelt Jug over een vriendin die de problemen heeft die
zijzelf heeft, waarop Jug haar een parabel voorlegt over een man die ging bergklimmen
maar veel te hard van stapel liep en door een sneeuwluipaard werd opgegeten. De
strekking hiervan is dat men in het leven bij problemen ook een gemakkelijke
oplossing kan kiezen. Kaira is zo ingenomen met de benadering van Jug dat ze
eerlijk vertelt hoe het met haar zelf gesteld is. Ze vraagt zich af of het
verkeerd is dat ze in de liefde experimenteert en Jug geeft haar volkomen
gelijk. Hij vertelt dat men, bij de keuze van een nieuwe stoel, ook eerst een
stel exemplaren uitprobeert en geeft haar de opdracht met haar ouders te
praten. De volgende keer is de sessie op het strand (zie poster). Jug doet een spelletje
kabaddi met de golven, hetgeen symbool staat voor het achterlaten van goede
herinneringen, ook voor zijn eigen zoon die bij zijn moeder woont.
Kaira raakt in de ban van zanger Rumi en vertelt Jug over
haar jongere broer Kiddo die in Londen studeert en ook naar huis komt. Het vormt
de aanleiding voor een smartelijk verhaal waarin ze als kind door haar ouders
verlaten werd, terwijl Kiddo lekker bij hen kon blijven. De angst om in de
steek gelaten te worden dient ze volgens Jug los te laten om een volwassen
relatie te kunnen hebben. Hoewel dat met Rumi niet lukt, treedt er wel een
verzoening op met de ouders. Het liefst wil Kaira een relatie met Jug maar die
steekt daar een stokje voor. Kaira maakt een film over de geschiedenis van Goa
die veel lof krijgt en komt en passant een nieuwe vriend tegen.
Hier
de trailer.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten