Welcome, reader! According to Antony Hegarty in this second decade of the new century our future is determined. What will it be? Stays all the same and do we sink away in the mud or is something new coming up? In this blog I try to follow new cultural developments.

Welkom, lezer! Volgens Antony Hegarty leven we in bijzondere tijden. In dit tweede decennium van de eenentwintigste eeuw worden de lijnen uitgezet naar de toekomst. Wat wordt het? Blijft alles zoals het is en zakken we langzaam weg in het moeras van zelfgenoegzaamheid of gloort er ergens iets nieuws aan de horizon? In dit blog volg ik de ontwikkelingen op de voet. Als u op de hoogte wilt blijven, kunt u zich ook aanmelden als volger. Schrijven is een avontuur en bloggen is dat zeker. Met vriendelijke groet, Rein Swart.

Laat ik zeggen dat literaire kritiek voor mij geen kritiek is, zolang zij geen kritiek is op het leven zelf. Rudy Cornets de Groot.

Do not go gentle into that good night, Old age should burn and rage at close of day; Rage, rage against the dying of the light. Dylan Thomas.

Het is juist de roman die laat zien dat het leven geen roman is. Bas Heijne.

In het begin was het Woord, het Woord was bij God en het Woord was God. Johannes.



maandag 28 augustus 2017

Open heart (2012), documentaire van Kief Davidson


Sociale ongelijkheid grootste misstand in onze wereld

De Amerikaanse filmmaker Kief Davidson vertelt met Open heart het bijzondere verhaal van acht Rwandese kinderen die in Soedan een open hart operatie ondergaan vanwege een reumatische aandoening die hen anders het leven zou kosten. Dokter Emmanuel Rusingiza gaat met de kinderen mee, die verder ook begeleid worden door verpleegkundigen die ook kunnen vertalen. Davidson heeft vooral aandacht voor de zeventienjarige Marie en de zesjarige Angelique, die samen met zes andere hartpatiëntjes naar Khartoem in Soedan vliegen om vandaar door te reizen naar het luxueuze Salam Center waar de Italiaan Gino Strada de scepter zwaait.

Strada vertelt dat het een menselijk basisrecht is om goede gezondheidszorg te krijgen en dat die zich buiten het commerciële circuit zou moeten afspelen. In zijn kliniek neemt hij ook patiënten uit andere Afrikaanse landen op. Hij begroet de groep uit Rwanda en vraagt zich af wat ze denken als ze hier aankomen. Hij vergelijkt het met het zien landen van een ruimteschip in het Canal Grande in Venetië. Na veel oorlogschirurgie gedaan te hebben, heeft hij nagedacht over een meer bestendige manier van hulp en is op deze kliniek uitgekomen, die de financiële steun van de Soedanese overheid krijgt, al is dat drie miljoen dollar minder dan de toegezegd vijf miljoen, een feit waarover Strada zich zorgen maakt.

Hij onderzoekt de kinderen en zegt dat Angelique een nieuwe klep nodig heeft, al moet ze dan haar hele leven medicijnen slikken - die overigens gratis door zijn kliniek verstrekt worden – kan ze niet zwanger worden. Behalve zijn medische taken helpt Strada met het bereiden van een Italiaanse maaltijd voor de staf. Hij gedraagt zich als de big boss, trots op wat hij heeft bereikt, maar treurig over wat hij nooit kan bereiken. De vijftienhonderd hartoperaties per jaar zijn een druppel op de gloeiende plaat. Hij hoopt daarom dat zijn model gekopieerd zal worden.

Rusingiza vertelt dat Angelique in het vliegtuig geen zout wilde omdat het slecht voor haar zou zijn, al werd het haar niet verboden. Haar klep wordt vervangen. Ze krijgt meteen een model dat met haar groei meegaat. Vier dagen later liggen de kinderen op de recovery afdeling. Rusingiza neemt afscheid omdat hij zijn werk moet hervatten in de Rwandese hoofdstad Kigali. Eenmaal thuis organiseert Rusingiza een skype verbinding tussen de kinderen in Soedan en hun ouders in Kigali. De ouders zijn opgetogen.   

Strada bezoekt een kamp in Soedan waar veertig duizend vluchtelingen uit Darfur hun toevlucht hebben gezocht. Hij is boos over de omstandigheden waaronder de mensen moeten leven. Hij ziet de sociale ongelijkheid als de grootste maatschappelijke misstand in onze wereld.

Bijzonder is de vastlegging van een bezoek van de Soedanese president Omar al Bashir aan het Salam Center, waarbij de financiering een belangrijk agendapunt is. De staf van de president probeert door een meer commerciële benadering de kosten te verminderen maar Strada houdt voet bij stuk dat de hulp gratis moet zijn. Het lijkt erop dat het vastgestelde bedrag wordt uitgekeerd.

Na zes weken vliegen de kinderen terug. Als het motortje weer loopt gaan de verbeteringen snel. Alleen Marie moet nog blijven vanwege problemen met de klep. De andere kinderen zijn heel lief voor haar. Na een tweede kleinere operatie kan ook Marie in de handen van haar vader vallen.

Hier de Engelse trailer, hier een korte uitleg over reumatische hartziekte door Emmanuel Rusingiza.

  

Geen opmerkingen:

Een reactie posten