Sociale ongelijkheid grootste misstand in onze wereld
De Amerikaanse filmmaker Kief Davidson vertelt met Open heart het bijzondere verhaal van
acht Rwandese kinderen die in Soedan een open hart operatie ondergaan vanwege
een reumatische aandoening die hen anders het leven zou kosten. Dokter Emmanuel
Rusingiza gaat met de kinderen mee, die verder ook begeleid worden door
verpleegkundigen die ook kunnen vertalen. Davidson heeft vooral aandacht voor
de zeventienjarige Marie en de zesjarige Angelique, die samen met zes andere
hartpatiëntjes naar Khartoem in Soedan vliegen om vandaar door te reizen naar
het luxueuze Salam Center waar de Italiaan Gino Strada de scepter zwaait.
Strada vertelt dat het een menselijk basisrecht is om goede
gezondheidszorg te krijgen en dat die zich buiten het commerciële circuit zou
moeten afspelen. In zijn kliniek neemt hij ook patiënten uit andere Afrikaanse
landen op. Hij begroet de groep uit Rwanda en vraagt zich af wat ze denken als
ze hier aankomen. Hij vergelijkt het met het zien landen van een ruimteschip in
het Canal Grande in Venetië. Na veel oorlogschirurgie gedaan te hebben, heeft
hij nagedacht over een meer bestendige manier van hulp en is op deze kliniek
uitgekomen, die de financiële steun van de Soedanese overheid krijgt, al is dat
drie miljoen dollar minder dan de toegezegd vijf miljoen, een feit waarover
Strada zich zorgen maakt.
Hij onderzoekt de kinderen en zegt dat Angelique een nieuwe
klep nodig heeft, al moet ze dan haar hele leven medicijnen slikken - die
overigens gratis door zijn kliniek verstrekt worden – kan ze niet zwanger
worden. Behalve zijn medische taken helpt Strada met het bereiden van een
Italiaanse maaltijd voor de staf. Hij gedraagt zich als de big boss, trots op
wat hij heeft bereikt, maar treurig over wat hij nooit kan bereiken. De
vijftienhonderd hartoperaties per jaar zijn een druppel op de gloeiende plaat. Hij
hoopt daarom dat zijn model gekopieerd zal worden.
Rusingiza vertelt dat Angelique in het vliegtuig geen zout
wilde omdat het slecht voor haar zou zijn, al werd het haar niet verboden. Haar
klep wordt vervangen. Ze krijgt meteen een model dat met haar groei meegaat.
Vier dagen later liggen de kinderen op de recovery afdeling. Rusingiza neemt
afscheid omdat hij zijn werk moet hervatten in de Rwandese hoofdstad Kigali. Eenmaal
thuis organiseert Rusingiza een skype verbinding tussen de kinderen in Soedan
en hun ouders in Kigali. De ouders zijn opgetogen.
Strada bezoekt een kamp in Soedan waar veertig duizend
vluchtelingen uit Darfur hun toevlucht hebben gezocht. Hij is boos over de
omstandigheden waaronder de mensen moeten leven. Hij ziet de sociale
ongelijkheid als de grootste maatschappelijke misstand in onze wereld.
Bijzonder is de vastlegging van een bezoek van de Soedanese
president Omar al Bashir aan het Salam Center, waarbij de financiering een
belangrijk agendapunt is. De staf van de president probeert door een meer
commerciële benadering de kosten te verminderen maar Strada houdt voet bij stuk
dat de hulp gratis moet zijn. Het lijkt erop dat het vastgestelde bedrag wordt
uitgekeerd.
Na zes weken vliegen de kinderen terug. Als het motortje
weer loopt gaan de verbeteringen snel. Alleen Marie moet nog blijven vanwege
problemen met de klep. De andere kinderen zijn heel lief voor haar. Na een
tweede kleinere operatie kan ook Marie in de handen van haar vader vallen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten