Een levensecht verhaal over de ingewikkeldheid van huiselijk
geweld
Wim Brands hoorde Walter van den Berg ooit voorlezen uit
zijn roman Van dode mannen win je niet
dat over huiselijk geweld gaat en vond dat zo treffend dat hij hem uitnodigde
in zijn programma. Hij noemt de toename van dat huiselijk geweld, maar gaat
daar helaas niet verder op in en beperkt zich tot de roman.
De stiefvader van Walter van den Berg stond model van de
hoofdpersoon die de enige stem is in de roman. Zijn moeder leerde de man kennen,
een jaar na de dood van zijn eigen vader, in het bordeel in Amsterdam waar zij
bedrijfsleidster was. Hij ging niet met een meisje mee naar boven, maar kwam
een week later bij hen thuis met een pan haché. Van den Berg, die toen dertien
jaar oud was, kenschetst hem als grof, charmant en groot, met een dikke buik en
een sterke uitstraling. Het type van een sjacheraar die leefde van een
uitkering.
Het ging mis nadat de man zich had ingegraven in het gezin,
dat, behalve Walter en zijn moeder, ook nog uit een zusje bestond. Pas dan kon
hij weer de foute dingen zoals drinken, waarmee hij een half jaar gestopt was.
Na het begraven van de overleden puppies van hun beider honden, begon de man te
slaan. Hij vertelde de moeder dat hij zijn ring eerst afdeed omdat hij niet
wilde dat de buren het wisten.
De opmerking van Brands dat dit berekenend klinkt, wordt
door Van den Berg beaamd. Wellicht was de man een psychopaat. Op de vraag hoe
de relatie afliep, antwoordt Van den Berg dat zij op een winterdag vluchtten,
nadat de man een fles sterke drank uit de ijskast had gehaald. Ze kwamen terug
met sterke mannen bij zich. Het huis was kort en klein geslagen behalve de
kamer van Walter. De man had zelfs zijn kleren opgeruimd, die hij voor de
vlucht niet had meegenomen.
Van dode mannen win je
niet is geschreven vanuit het perspectief van de man. Jeroen Vullings was
in VN lovend over de roman, waarin Van de Berg onder de huid kruipt van de
dader. Hij kon het boek slechts schrijven na de dood van zijn moeder omdat het
haar anders teveel pijn had gedaan. Behalve dat hij meedeed aan het haatverbond
van zijn moeder en zijn zus, voelde Walter namelijk ook liefde voor de man,
meer dan vroeger voor zijn eigen vader.
Door de roman te schrijven probeerde Van den Berg de man
beter te begrijpen. Hij schreef na de dood van zijn moeder al in zijn weblog dat
hij later over zijn verleden wilde publiceren, maar deed dat al meteen. Hij
werkte lang aan het boek omdat hij de stem moest zoeken. Eerder schreef hij
vanuit het slachtoffer maar dat werkte niet.
Brands noemt het ingewikkeld dat de relatie met geweld en
liefde gepaard ging.
Van den Berg spreekt van een geheim. Eerder vluchtten ze al
een keer naar familie van zijn eigen vader maar moesten toen opening van zaken
geven, hetgeen niet gemakkelijk was. Die keer kwam het weer goed met de
relatie.
Brands vraagt of de man nog leeft.
Van den Berg zegt dat hij om het leven kwam na een storm,
waarin hij samen met anderen in een viskotter de zee was opgegaan. Hij spoelde
dood aan in Den Helder.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten