Welcome, reader! According to Antony Hegarty in this second decade of the new century our future is determined. What will it be? Stays all the same and do we sink away in the mud or is something new coming up? In this blog I try to follow new cultural developments.

Welkom, lezer! Volgens Antony Hegarty leven we in bijzondere tijden. In dit tweede decennium van de eenentwintigste eeuw worden de lijnen uitgezet naar de toekomst. Wat wordt het? Blijft alles zoals het is en zakken we langzaam weg in het moeras van zelfgenoegzaamheid of gloort er ergens iets nieuws aan de horizon? In dit blog volg ik de ontwikkelingen op de voet. Als u op de hoogte wilt blijven, kunt u zich ook aanmelden als volger. Schrijven is een avontuur en bloggen is dat zeker. Met vriendelijke groet, Rein Swart.

Laat ik zeggen dat literaire kritiek voor mij geen kritiek is, zolang zij geen kritiek is op het leven zelf. Rudy Cornets de Groot.

Do not go gentle into that good night, Old age should burn and rage at close of day; Rage, rage against the dying of the light. Dylan Thomas.

Het is juist de roman die laat zien dat het leven geen roman is. Bas Heijne.

In het begin was het Woord, het Woord was bij God en het Woord was God. Johannes.



woensdag 11 december 2013

Catdancers (2008), documentaire van Harris Fishman



Balletdanser wordt dompteur

Hoe gek kun je zijn? Die vraag is van toepassing op de Amerikaan Ron Holiday die een opleiding volgde tot balletdanser maar na zijn carrière met zijn levenspartner Joy samen met haar met wilde dieren ging werken, iets dat niet goed afliep. In de documentaire Cat dancers van Harris Fishman ligt steeds de dreiging op de loer wanneer een wilde tijger of jaguar zal toeslaan.

Holiday (soms ook met dubbel l geschreven) onttrok zich aan de wens van zijn moeder om, net als zijn vader, aannemer te worden en koos voor een balletopleding. Daar ontmoette hij zijn partner Joy. Ze was de knapste niet, dik en scheel. Na het eindexamen vertrok Ron naar New York en Joy bleef achter. Ze wilde ook wel non worden in plaats van danseres, maar moeder overste vond dat ze maar moest gaan dansen voor God.

Ron wist niet wat hij zag toen hij Joy in New York terugzag. Ze was afgevallen, had haar haren geblondeerd en veel mooier. Hij dook meteen met haar in bed. Hoewel ze niet van plan waren om te trouwen stonden hun katholieke moeders daar op. Ron en Joy ontwikkelden een adagio, een partnerdans waarmee ze veel succes hadden. In de Radio City Music hall in New york dansten ze de sterren van de hemel.  

Een carrière als balletdanser duurt maar kort, zegt Ron. Omdat ze al in hun optredens al een spel speelde waarbij hij de dompteur was en Joy een wild dier, begonnen ze te werken met een jonge zwarte panter, die ze van een collega kregen. Veel meer ervaring dan met de poedel van Joy hadden ze niet, maar ze wisten er toch wel mee om te gaan. Ze verhuisden naar Florida waar ze meer ruimte hadden om ook andere wilde dieren zoals een tijger, een luipaard en een jaguar op te nemen.

Tijdens een optreden in Maryland kwam de knappe jonge Chuck Lizza bij hen. Hij had al vijf jaar geen contact gehad met zijn moeder en voelde zich klaarblijkelijk op zijn plaats bij Ron en Joy. Ron wilde wel een driehoeksverhouding beginnen en dat gebeurde ook. Veel wil hij er niet over kwijt, alleen dat hij Amerikanen erg conservatief vindt.

Chuck vertelt in archiefbeelden over de verzorging van de beesten. Men liet een jong dier zijn favoriete verzorger kiezen. Ron kon het soms niet hebben dat Chuck favoriet was en verdacht de jongen ervan dat hij vlees aan zijn broek gesmeerd had, maar na het verwisselen van broek koos het dier nog steeds voor Chuck. Grappig is een televisie-inteview waarbij Chuck optreedt met zijn jaguar in zijn armen, die niet echt stil wil zitten, maar ook niet gemeen wordt. Zouden er politieagenten achter de camera’s staan,dacht ik, om het beest dood te schieten als ie zou gaan aanvallen?

De komst van de jonge witte tijger Jupiter is het begin van het einde. Ron zette door hoewel er sprake was van inteelt. Chuck werd de verzorger. Op het moment dat er nieuwe kooien gebouwd werden, moest Jupiter verplaatst. Omdat Ron het niet redde, riep hij Chuck erbij die nog lag te slapen, snel zijn moccasins aanschoot, maar struikelde bij de kooi en meteen aangevallen werd, met de dood tot gevolg. Niet veel later, begin 1999 werd ook Joy aangevallen door Jupiter. Ze was toen al verzwakt omdat ze niet meer wilde leven. De politie arriveerde en schoot het beest dood. Vier weken lang zag Ron alles rood.

Vanwege zijn verantwoordelijkheid voor de dieren kon hij er zelf geen einde aan maken. Hij poetst de tanden van de tijgers, zet zijn pruik op en doceert een groepje volgelingen bijvoorbeeld over de krachtige soep van een tijgerpenis die wel een meter lang kan worden. Hij richtte ook een geheim genootschap op: Awareness of the presence of God. Ron wijst op een naaktportret van Joy. Hoewel ze dat niet graag deed, ging ze voor hem wel uit de kleren. Op haar 42 ste liet ze haar borsten nog liften. Ron Op het moment dat de eigenaar van de Amazing Exotics, waar zij verbleven, het huurcontract opzegde liet Ron de laatste dieren inslapen.

Hij heeft het drama niet verwerkt maar wel geleerd ermee om te gaan, zegt hij. Inmiddels regisseert hij bij het ballet. Als hij tachtig is wil hij naar een klooster in Thailand waar men samenwoont met wilde dieren. Hij moet huilen ondanks zijn hekel daaraan. De kijker schudt zijn hoofd over zoveel onnozelheid. Wat zijn er toch een domme mensen op de wereld!

Hier de trailer.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten