Bericht uit het land van de onwetende idioten
In de documentaire Sacha
– HIV in Rusland volgen we de jonge moeder Sacha Volgina met haar baby
Nastja in Sint Petersburg. In deze plaats, het vroegere Leningrad, vierde ze
samen met vrienden de afschaffing van de Sovjet Unie met heroïne die goedkoop verkrijgbaar
was. Het was een periode van wanorde en bandeloosheid. Sacha lag tussen lieden
die krepeerden. In de documentaire blijkt zij geen domme meid. Ze heeft in haar
jeugd iets doms gedaan, waar ze nu spijt van heeft. Ze waren onwetende idioten.
In een soort consultatiebureau wordt Nastja getest op Hiv en
Hepatitis. Sacha zegt dat het kind geen vader heeft maar dat de biologische
vader Pavel heet. Nastja moet erg huilen vanwege de bloedprik. ‘Mijn arme
visje,’ zegt Sacha aangedaan.
Na de besmetting met het Hiv- virus werd ze door de
maatschappij beschouwd als afval. Ze blijkt weer zwanger. Ze demonstreert met
anderen voor het gerechtshof dat meteen de deuren sluit. Niet snel daarna wordt
de groep afgevoerd door de politie. Sacha denkt dat het einde nabij is. Alles
verandert in een moordend tempo. Twee jaar geleden leefde ze op het randje. Ze bezoekt
een zelfhulpgroep waar veel ellende geuit wordt en het medicijntekort
besproken.
In een televisieprogramma vertelt ze dat ze vier maanden
zwanger is en met medicijnen kans heeft een gezond kind te baren. Een
woordvoerder van de regering zegt dat er genoeg medicatie is maar dat de aanvoer
hapert en dat het schort aan goede voorlichting. Een voorzitter van een
organisatie voor de rechten van kinderen ontkent dat Hiv bestaat. Een vrouw uit
het publiek wil niet opdraaien voor de kosten van mensen die hun pleziertjes
hadden.
Sacha zegt dat de Hiv epidemie zich uitbreidt. Ze bedenken
een nieuwe actie. Micha, een van de actievoerders vertelt over een politieman
die een moeder had die geen medicijnen kreeg tegen kanker, maar wel in dienst
bleef.
Sacha wil een echoscopie omdat ze nieuwsgierig is naar het
geslacht van haar kind. In de wachtkamer vertelt ze tegen een vriendin dat men Hiv
op de televisie de ziekte van de zonde noemde. Gelukkig was er een professor
die vond dat vraatzucht dan ook een ziekte was.
Haar kind wordt een meisje. Sacha is blij en belt haar
moeder. De dokter zegt dat ze het rustig aan moet doen vanwege haar lever.
Op 1 december, Wereld Aids dag, zegt een minister op
televisie dat sport goed is tegen hiv. Sacha bekijkt het programma in de vergaderruimte
van de zelfhulpgroep. Een van hen vertelt dat zijn schoolgaande nichtje aan Hiv
lijdt, maar dat geheim houdt omdat ze anders van school gestuurd wordt.
Micha voerde in 2004 zijn eerste actie tegen Hiv in St
Petersburg. Ze voerden doodskisten mee. Sacha is uitgeput. Men gaat de hoop op
verbetering van de toestand in Moskou begraven. Omdat de politie op de
actieplek gearriveerd is, wacht Sacha binnen op haar advocaat. Ze vreest een
escalatie na de vorige demonstratie die niet vreedzaam verliep (zie foto). Al het actiemateriaal wordt in beslag genomen.
Sacha krijgt door Micha een infuus toegediend. ‘De revolutie
moet even wachten,’ zegt hij laconiek. Later gaat ze naar een hulpverleenster
om te praten over haar toestand. Ze is bang dat ze een slechte moeder is omdat
ze veel rookt. Ze vreest dat haar kinderen ook gaan gebruiken.
In de zelfhulpgroep oefent men in gespreksvoering met
verslaafden. Micha wil niet stoppen met drugsgebruik. Sacha zet hem uit de
groep. De krant meldt problemen bij de distributie van Hiv remmers. De moeder van
Sacha feliciteert haar. Er is toch iets bereikt. Ook de baby blijkt niet
besmet. In juni gaat Sacha weer een grote demonstratie organiseren.
De documentairemakers brengen met dit portret van de
uitgeputte Sacha goed in beeld hoe slecht de situatie is voor Hiv-patiënten in
Rusland. De ontkenning van de problemen maakt die steeds erger. Zij zijn niet
de enigen die in een beroerde situatie verkeren. Het is te hopen dat de
toestand in het land snel verbeterd.
Hier
de trailer van de documentaire, die in het Engels Sinner’s Disease heet.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten