Levensecht drama over broers met jeugdtrauma
Drama’s over broers hebben een bijzondere kracht, dat was in
de bijbel al zo. In de onderlinge verhouding speelt saamhorigheid een belangrijke
rol. Het doet pijn als die verstoord wordt, bijvoorbeeld omdat in hun jeugd een
trauma heeft plaatsgevonden. Schuldgevoelens en eenzaamheid vergiftigen het
leven.
Submarino begint
heel sterk met twee broertjes die oppassen op de jongste telg, die van het
mannelijk geslacht is. De oudste broer Nikolaj ofwel Nick zet de toon. Hij wil
een naam bedenken voor de baby en gaat daartoe met zijn vinger door het
telefoonboek en komt op een naam die aan de kijker onthouden wordt. Met die naam wordt het broertje gedoopt (zie poster). Hun moeder
is aan de drank. Nick neemt een slok van de vermout die hij voor zijn moeder
verborgen heeft en geeft de fles door aan zijn broertje. Hij is totaal de kluts
kwijt als blijkt dat de baby overleden is.
De film gaat verder als Nick volwassen is. Hij rookt, doet
fitness, drinkt bier. Hij woont na een verblijf in de gevangenis in een opvangcentrum
waar ook Sofie woont die graag zijn eenzaamheid verlicht. Ze heeft een zoontje,
Tobias, en zou nog wel een kind willen, maar Nick gaat daar niet op in. Hij
loopt weg en belt iemand op in een telefooncel. Als die niet opneemt, ramt hij
de cel in elkaar waarbij hij zijn hand beschadigt. Op straat ziet hij Ivan, een
seksueel gefrustreerde zwerver. Ivan heeft een zus, Ana, die eerder de vriendin
van Nick was. Nick sloeg een andere man dood die haar ook begeerde. Kortom, we
zitten behoorlijk diep in de onderwereld.
Nick belt nog eens. We begrijpen dat hij zijn broertje wil
spreken, maar die neemt nog steeds niet op. Nick houdt zijn gekwetste hand
onder de kraan. Pas later begreep ik dat hij de wond wil laten dooretteren om
van de tatoeage Ana af te komen. Om de pijn te verbijten drinkt hij uit de
fles. Hij gaat op zoek naar zijn broer, maar treft hem niet thuis. De oudere buurvrouw
heeft hem en zijn zoontje Martin al enkele weken niet gezien. Als hij weer
thuis komt hoort hij dat Ivan Sofie om het leven heeft gebracht. Achtergrond:
lustmoord.
Het verhaal gaat verder met de jongere broer van Nick die de
hele film lang geen naam krijgt. Hij haalt zijn zoon Martin van school en doet
boodschappen met hem. Bijzonder is de scène waarin de buurvrouw op Martin past
als de vader naar de wc moet. Hij blijft lang weg. De kijker vreest dat hij een
shot zet en dat blijkt later ook zo, maar hij probeert het geheim te houden. Er
heerst daardoor een enorme spanning rond de opvoeding van Martin.
Een nieuwe ontwikkeling volgt als de broers elkaar ontmoeten
om over de erfenis van hun overleden moeder te praten. Martin is daar ook bij. Nick
wil het geld niet hebben. Hij ziet de wonden op de arm van zijn broer en maakt
zich zorgen over de opvoeding van Martin.
De jongere broer gebruikt het geld om drugsdealer te worden.
Natuurlijk loopt dat niet goed af. In de gevangenis ontmoet hij Nick die vastzit
vanwege de moord op Sofie. Martin is uithuisgeplaatst. De jongere broer roept op
de binnenplaats tegen Nick dat het niet hun schuld was en dat hij ermee kapt. Nick
is zo agressief dat hij zijn gekwetste hand opnieuw blesseert. Hij valt flauw
en ontwaakt in het gevangenisziekenhuis. Hij vertelt zijn advocaat, die
twijfelt of Nick met die hand van hem wel Sofie gewurgd kan hebben, dat hij
graag met zijn broertje wil praten. Als de advocaat weer bij hem is, zegt hij
dat zijn broertje dood is. Daarop vertelt Nick hem zijn levensverhaal.
Vervolgens kent Submarino nog een sterk einde, waarin de kijker te weten komt welke
naam de broers aan de overleden baby gaven.
Submarino wordt op
basis van een sterk scenario ook levensecht gespeeld, met name de jongen die de
kwetsbare, gevoelige Martin speelt. Zonder veel woorden toont de film het
verval van het leven, als er in de jeugd een traumatische gebeurtenis plaatsvindt.
Probeer daar maar eens over heen te komen.
Hier
de trailer. Submarino is gemaakt naar
de gelijknamige roman van Jonas T. Bengtsson uit 2010.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten