Levensecht portret van een wereldkampioen boksen
De documentaire van George Schouten begint heel symbolisch
met de lange weg die Lucia Rijker te gaan had of heeft. De weg zou kunnen slaan
op de stappen die uiteindelijk leiden tot het wereldkampioenschap boksen in
1997 en 2003, maar ook op de weg door het leven die de half Surinaamse voormalig
wereldkampioen te gaan heeft. De laatste weg is moeilijker gaanbaar dan de doelgerichte
training, maar met een spirituele leefwijze komt Rijker een heel eind. In 2010
maakte George Schouten de documentaire Lucia
Rijker: een nieuw leven, die ik hierna bespreek.
Lucia Rijker, een
bokser en een boeddhist begint in het voorjaar van 2004 in Amsterdam. Ze
vertelt dat ze haar bokscarrière wil afronden met een gevecht in de Arena. Haar
vriend Ernst van Gelder noemt haar een lonely warrior en praat met haar over
deelname aan een ochtendprogramma op televisie, wel belangrijk als ze zichzelf
in beeld wil brengen. We zien Rijker terwijl ze zich laat behandelen met
acupuntuur. De westerse geneeswijze is haar een gruwel. Ze ging chanten om haar
boosheid te overkomen en de druk op haar te verminderen. Haar sportcarrière
heeft de nodige nadelen gehad in haar maatschappelijk leven. Omdat ze altijd
moest trainen en rusten was het moeilijk contacten te onderhouden.
Een dag voor het gevecht in de Arena houdt ze een, met veel Engelse
woorden doorspekte, persconferentie waarin ze vertelt dat ze in Los Angeles bezig
was met een mogelijke rol in Million
dollar baby, geregisseerd door Clint Eastwood. Vervolgens gaat ze op bezoek
bij haar moeder in een verpleeghuis. Ze was aan het werk in San Francisco toen
haar moeder een hersenbloeding kreeg en zij het gevoel had dat ze meteen naar
huis moest gaan. Ze reed naar haar woning in Los Angeles, terwijl het de
bedoeling was dat ze naar Nederland zou gaan, waar haar moeder zestien uur in
haar huis op de grond lag. Omdat haar vader ook overleden was, had Rijker het
gevoel dat ze er opeens alleen voor stond.
Op de dag van het gevecht vertelt haar natuurgeneeskundige
arts, Jan Hoogers, over zijn visie, dat ziel en lichaam op elkaar afgestemd
moeten zijn. In de documentaire komen, behalve Van Gelder en Hoogers, ook anderen
voor die met haar werkten. Fysiotherapeut André van Commenee acht de details
belangrijk, trainer Romeo Kensmill vindt dat Rijker zich tegenwoordig beter kan
ontspannen en meer geconcentreerd is. Na het gevecht dat ze gemakkelijk wint, bedankt
ze haar helpers en gaat ze naar haar moeder om haar de medicijnen in vanillevla
toe te dienen. Ze vertelt dat hun band gegroeid is sinds haar moeder niet meer
kan praten.
Ze heeft een uitnodiging gekregen van Eastwood om te komen
praten over de rol, maar wil dat alleen doen als ze de vlucht vergoed krijgt.
Ze krijgt de rol, hoewel Eastwood een Oost Duitse bokser op het oog had. Rijker
zegt dat hij met haar een bonus in huis haalde want ze weet ook een en ander
over choreografie. Personen die haar haar geweldadige rol kwalijk namen, moeten
bedenken dat ze daarmee haar boek over het boeddhisme kon uitgeven. Soms moet
je iets slechts doen om iets goeds te bereiken, zegt ze. Vriendin Lucille kreeg
kippenvel toen de film voor een Oscar genomineerd werd. Rijker kreeg veel media-aandacht
hetgeen resulteerde in een aanbod om voor een miljoen dollar tegen de
Amerikaanse Christy Martin te boksen. Martin provoceerde Rijker tijdens de
persconferentie, maar die ging daar niet op in. Na een meningsverschil met haar
trainer, die wilde dat ze ook met tegenzin moest trainen, liep ze een gescheurde
allichespees op die aan alle boksillusies een eind maakte.
Een jaar later lukt ook een gevecht tegen de dochter van
Mohammed Ali niet. Het team denkt dat Rijker te sterk voor haar is. Rijker
vraagt zich af of ze moeder moet worden, lerares of beide. Ze bezoekt de
sportschool, waar ze ooit op veertien jarige leeftijd door haar broer Harold geïntroduceerd
werd en waar meteen haar talent voor kickboksen bleek. De ruimte is nog steeds
onveranderd. Het ruikt er naar zweet. Rijker herinnert zich haar zware opofferingen
en is blij dat ze die periode achter de rug heeft. Ze hoeft die erkenning niet
meer.
Ze reist in januari 2007 door Suriname om haar wortels te
leren kennen. Genen zijn belangrijk om te weten wie je bent, zegt ze. Ze
bepalen waar je naar toe gaat. Ze herinnert zich dat ze boos was toen haar
ouders scheidden en dat uitte met kickboksen. Tijdens een schoolbezoek vraagt
een leerlinge of boksen niet ongezond is voor het lichaam. Rijker beaamt dat
maar zegt dat het haar wel vooruit heeft gebracht. Ze benadrukt dat iedereen
een talent heeft, ook al weet men dat zelf nog niet. Achteraf vindt ze het een
voorrecht dat ze haar weg in het leven zelf moest uitstippelen. Hoe moeilijker
de omstandigheden, hoe mooier de mens wordt. Tijdens een bezoek aan een boksschool
zegt ze dat ze nog geen trouwplannen heeft. Ze zou wel een diepgaande relatie
willen.
Aan het eind blijft een beeld over van een sterke,
meevoelende vrouw. Ik ben benieuwd hoe het met haar verder gaat. Hier de trailer van Lucia en het gevecht om liefde, een serie die ze in 2009 samen met
George Schouten maakte.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten