Welcome, reader! According to Antony Hegarty in this second decade of the new century our future is determined. What will it be? Stays all the same and do we sink away in the mud or is something new coming up? In this blog I try to follow new cultural developments.

Welkom, lezer! Volgens Antony Hegarty leven we in bijzondere tijden. In dit tweede decennium van de eenentwintigste eeuw worden de lijnen uitgezet naar de toekomst. Wat wordt het? Blijft alles zoals het is en zakken we langzaam weg in het moeras van zelfgenoegzaamheid of gloort er ergens iets nieuws aan de horizon? In dit blog volg ik de ontwikkelingen op de voet. Als u op de hoogte wilt blijven, kunt u zich ook aanmelden als volger. Schrijven is een avontuur en bloggen is dat zeker. Met vriendelijke groet, Rein Swart.

Laat ik zeggen dat literaire kritiek voor mij geen kritiek is, zolang zij geen kritiek is op het leven zelf. Rudy Cornets de Groot.

Do not go gentle into that good night, Old age should burn and rage at close of day; Rage, rage against the dying of the light. Dylan Thomas.

Het is juist de roman die laat zien dat het leven geen roman is. Bas Heijne.

In het begin was het Woord, het Woord was bij God en het Woord was God. Johannes.



zondag 1 december 2013

Veelbelovend (2013), tweedelige documentaire van Frans Bromet



Boeiend inkijkje in de wereld van het moderne ondernemen. 

De broers Edial en Floris Dekker waren in hun jeugd bevriend met de zoon van filmmaker Frans Bromet. Na hun studie zijn ze, net als veel andere jongeren, naar Berlijn gegaan om daar hun geluk te beproeven op internetgebied. Ze stampten het kleinschalige activiteitenplatform Gidsy uit de grond, dat aanbieders en gebruikers van activiteiten zoals workshops of rondleidingen bij elkaar brengt. Bromet die gemakkelijk toegang tot hun heeft en hen ook al eerder filmde, volgt de ontwikkeling van hun bedrijf, dat ergens bovenin een complex in Berlijn gevestigd wordt.

In het eerste deel Een vliegende start horen we dat Ashton Kutcher, een Amerikaanse filmster, graag investeert in hun bedrijf. Een start-up, heet dat in moderne termen. De jonge honden leggen met een brede glimlach uit dat Gidsy tien procent van de omzet krijgt. Het risico dat een investeerder loopt wordt goed gemaakt doordat er altijd wel één op de tien bedrijven, waarin hij investeert, succesvol blijkt. Ze trekken getalenteerd personeel aan en geven dat een aandeel in het bedrijf, hetgeen de motivatie versterkt. Een office manager blijkt hard nodig voor alle zaken die niet geregeld worden. Naast kantoren in onder andere Amsterdam, New York en Berlijn willen ze graag in alle hoofdsteden van de wereld een knooppunt hebben.
Ze worden zelfs uitgenodigd voor een diner met de koningin in het paleis op de Dam (zie foto).

Bromet volgt hen op de voet en stelt op zijn bekende lijzige toon kritische vragen. Ze geven toe dat ze hoge verwachtingen hadden maar denken dat de belofte lijkt werkelijkheid te worden, ook al raken ze zelf het eigendom met alle investeerdersrondes en personeelsdeelname voor het grootste deel kwijt. Met het één jarig bestaan is het succes nog maar een verhaal. Er moeten meer organisaties aan Gidsy deelnemen. Van vijftienhonderd moet het aantal deelnemers naar vijftienduizend, anders komen ze in financiële problemen.

In het tweede deel Hobbels op de weg is er een belangrijke boardmeeting over de voortgang van het bedrijf. De charismatische Edial wil liever niet dat Bromet de bespreking filmt. Zij hebben al hun concentratie nodig om hun zaak te bepleiten. Bromet werpt nog wel een blik door het raam. Edial is na afloop niet ontevreden maar ze moeten er nog wel investeerders bij zoeken voordat hun twee oude investeerders verder willen gaan. De filmster is inmiddels afgehaakt.

In het vervolg is Edial vooral bezig om de toekomst veilig te stellen. Dat is niet gemakkelijk. Hij kan ook niet teveel druk op de investeerders uitoefenen. Hij moet zijn personeel inlichten over de moeilijke financiële toestand, maar gaat er vanuit dat het goed komt. Bromet speelt de advocaat van de duivel. Zakken ze niet weg in drijfzand? Edial noemt het liever een schaakspel. Floris is niet gestrest maar beaamt dat het een spannende tijd is. Bromet praat ook met de ouders, die niet veel meer over de ontwikkelingen weten dan hij. Vader Dekker roemt hun idealisme, de moeder denkt dat het allemaal wel goed komt.  

Later skypt Bromet vanuit huis met de jongens over de ontwikkelingen. Ze hebben een gesprek gehad met een groter bedrijf dat hen wil overnemen. Maar dan moeten jullie onder een baas werken, zegt Bromet, en dat willen jullie toch niet? We zullen zien, antwoordt Edial. Net als zijn broer schiet hij, in ieder geval voor de film, nooit uit zijn slof, maar steeds blijft hij de vriendelijkheid zelve. Ook als hij in het nieuwe bedrijf als hoofd van de afdeling mobiele applicaties achter een laptop zit. ‘Je bent er niet op vooruit gegaan,’ sneert Bromet die op zijn kleine beeldscherm wijst. Edial zegt dat de grote schermen nog in de oude locatie staan en gaat weer verder met zijn werk. De flegmatieke Floris vindt het lekker om eens vroeg thuis te zin en dan niets aan zijn hoofd te hebben.

Tijdens de aftiteling lezen we dat Floris naar zijn vriendin in New York vertrekt en daar zelf weer een bedrijf wil starten. Edial werkt nog steeds als Head of Mobile.
 
Hier de veelbelovende intro.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten