Caleidoscopisch beeld van uiteenlopende, boeiende
verhalen
Welkom in de wereld die een verrassing is. Waarin niets is
wat het lijkt. Ataraxia begint in het
duister. Terwijl de namen over het scherm lopen, horen we de voetstappen van
een man die omhoog klimt. Als er eenmaal licht bij komt, blijkt hij over een
wenteltrap naar boven te lopen. Hij heeft daar uitzicht over een stadsdeel. Een
volgende scène betreft de man die zijn hond ophaalt, die bij een hondensalon is
geverfd. Met zijn dier loopt hij langs drukkerij Ataraxia, de pleisterplaats in
de film van Sander Blom. Daarin worden handleidingen gemaakt voor elke mogelijke
levensactiveit. Is het beter te sparen of te lenen? Wie moet je nog op bezoek
vragen als je nog een week te leven hebt. Drukkerij Ataraxia geeft overal
gebruiksaanwijzingen over uit.
De camera zoomt van boven in op een stel wespen die op een
oude ijzeren vuilnisbak zitten. Vanuit het perspectief van een wesp gaat men het
huis in. Als de wesp niet meer naar buiten kan, zit er niets anders op dan veel
kabaal te maken tot de huisvrouw zo goed is het venster te openen.
Drukkerij Ataraxia wordt gerund door een man en een vrouw.
De laatste doet ook de boodschappen en spreekt met een buitenlands accent. We
zien het stel door de dag heen temidden van de verschillende ouderwetse
apparaten die hun werk doen. Ze hebben alleen af en toe een spuitje nodig. Het geproduceerde
drukwerk blijkt de aanleiding meer te tonen over de inhoud ervan.
Zeer diverse onderwerpen komen daarbij aan bod. Allereerst ging
we naar Derbyshire waar een man onderzoek doet naar klokkenluiders in kerken.
In de eerste kerk in Brassington neemt hij de bloeddruk op na hun arbeid, op
andere plaatsen volstaat hij de klokkenluiders een rijm te laten opzeggen dat
hij op zijn bandrecorder opneemt. De man doet al tien jaar onderzoek. In zijn
huis toont hij zijn onderzoeksmateriaal. Zijn vrouw vraagt of de gasten suiker
en melk in hun thee willen.
Opzienbarend is het volgende verhaal van een Thaise jongeman
die vreest dat zijn snikkel gekrompen is na een bezoek aan een prostitué. Zonder
schaamte toont hij zijn geval. Hij brengt zelfs een spalk aan om een en ander
te redden. Hij huilt al bij voorbaat bij de gedachte dat hij nooit meer zal
kunnen neuken. Tenslotte brengt de dokter hen tot rust door de handleiding te
tonen.
In een park leest een jonge vrouw een handleiding over het
voeren van een belegde boterham aan een hond. Daar hoeft verder niet veel tijd
aan verspild te worden. De film gaat verder naar
Melanesië. De inheemse bevolking kijkt een vliegtuigje van
ontwikkelingswerkers na. Men gelooft dat blanken de techniek van hun voorouders
gestolen hebben en roepen die aan, maar ze krijgen geen reactie.
Fraai is ook het onnatuurlijke verhaal in een overbelicht
bergdecor, waarin mensen uit alle windstreken ter wereld wonen. Ze praten met
elkaar in een gemeenschappelijke taal, die in vette letters voor de kijker
vertaald wordt. Wat te doen als u voor eeuwig in een paradijs op aarde leeft,
luidt de vraag op de handleiding. Men kalligrafeert en zingt bij het kampvuur (zie foto).
Tenslotte wordt de vraag gesteld hoe deze film te eindigen.
We zoomen in op een eendenkooi, waar vanachter de schermen voedsel in een sloot
wordt geworpen om de eenden te lokken.
Ataraxia is geen
film voor een groot publiek maar boeit zeer door de verrassende verhalen die er
op caleidoscopische wijze in verwerkt zijn.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten