Welcome, reader! According to Antony Hegarty in this second decade of the new century our future is determined. What will it be? Stays all the same and do we sink away in the mud or is something new coming up? In this blog I try to follow new cultural developments.

Welkom, lezer! Volgens Antony Hegarty leven we in bijzondere tijden. In dit tweede decennium van de eenentwintigste eeuw worden de lijnen uitgezet naar de toekomst. Wat wordt het? Blijft alles zoals het is en zakken we langzaam weg in het moeras van zelfgenoegzaamheid of gloort er ergens iets nieuws aan de horizon? In dit blog volg ik de ontwikkelingen op de voet. Als u op de hoogte wilt blijven, kunt u zich ook aanmelden als volger. Schrijven is een avontuur en bloggen is dat zeker. Met vriendelijke groet, Rein Swart.

Laat ik zeggen dat literaire kritiek voor mij geen kritiek is, zolang zij geen kritiek is op het leven zelf. Rudy Cornets de Groot.

Do not go gentle into that good night, Old age should burn and rage at close of day; Rage, rage against the dying of the light. Dylan Thomas.

Het is juist de roman die laat zien dat het leven geen roman is. Bas Heijne.

In het begin was het Woord, het Woord was bij God en het Woord was God. Johannes.



zaterdag 24 maart 2012

Mr. Ziggo, een gedicht

Mr. Ziggo



Ik heb de beelden eerder gezien
van mannen in pakken, een glas in de hand.
Laat de champagne maar knallen
wij grijpen het geld in dit land.

De koers schiet als een vuurpijl omhoog
in tijden van armoe, wat kan het hem schelen.
Mr. Ziggo gaat zijn eigen gang:
een beursgang over de ruggen van velen.

Dupe zijn heel wat abonnees
die geen verbinding kunnen krijgen.
Bij de helpdesk lang moeten wachten
terwijl ze de geldwolf horen hijgen.

Televisiekijkers zijn toch al lieden
die zich graag laten verstrooien
met beelden van geluk, kunstig gemonteerd
door jongens die niet werken voor fooien.

Kom Diederik, het is oorlog
en wij zijn met zo velen.
Niets weerhoudt ons om bij wet
de inkomsten eerlijk te verdelen.  

aangepast op 3 april 2012 om 9:16 uur.
Gepost door op

2 opmerkingen:

  1. Anoniem24 maart 2012 om 10:57

    De geschiedenis herhaalt zich voortdurend op alle plekken in onze maatschappij. Men (ze zijn altijd onzichtbaar) blaast zich op tot overnamegigant met een fantasienaam en incorporeert de kleinere maatschappijen, instellingen, scholen, fabrieken. Vervolgens eigent men zich een groter salaris toe, want veel meer verwantoordelijkheden toch? Daarna gaat men naar de beurs en vervolgens moeten de aandeelhouders zoet gehouden worden. "Dus" moet men wel snijden in de kosten, efficiënter gaan werken, goedkopere inhoud aanbieden, mensen ontslaan, productieverhogen. De klanten vergeet men het liefst, want die zijn lastig. Die willen veel te veel, voor te weinig geld. En men moet meer, want de aandeelhouders, de bestuurders, de CEO's (whatever they may do) moeten uitbetaald worden. Dus de service wordt nog minder, de geleverde waar nog schraler. Totdat alles uitgemolken is en de opgeblazen overnamegigant de deelorganisaties in de uitverkoop zet om de laatste centen er nog uit te persen. Na hen de zondvloed immers?
    Ik heb weinig fiducie in de wetgeving. Het grote geld is blijkbaar veel te aantrekkelijk om als onrecht te helen en de mazen in diezelfde wet blijken altijd veel groter dan iedereen dacht.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Rein Swart2 april 2012 om 17:14

      Vandaag een artikel in Trouw over de 1% van de bevolking die een crisis veroorzaakt door hebzucht. Daar is onderzoek naar gedaan door Rajan, voormalig econoom van het IMF en nu verbonden aan de Universiteit van Chigago. Net als in de jaren dertig verdiende de toplaag van 1% voor de laatste crisis een kwart van het totale inkomen. Inkomensonderzoeker Saez ontdekte dat die toplaag tussen 2007 en 2009 inleverde maar inmiddels zijn de verschillen weer gegroeid. Occupy!

      Verwijderen

Abonneren op: Reacties posten (Atom)