Tastbare angst voor een sluipmoordenaar.
Stel dat er in België een kerncentrale ontploft en dat
Zeeuws-Vlaanderen tot rampgebied wordt uitgeroepen. Alle inwoners moeten
geëvacueerd. Volgens de onderzoekscommissie, die laatst alle Europese
kerncentrales heeft onderzocht is dat niet eens zo’n bizarre gedachte. Veel
Europese kerncentrales voldoen niet aan de veiligheidsnormen. Wat dit kan
betekenen voor kinderen toont Dan Reed met zijn portret over de gevolgen van de
Japanse tsunami, net een jaar geleden.
Eerst de feiten: op 11 maart 2011 in de middag wordt
basisschool Okawa, dat drie kilometer uit de kust aan een rivier ligt, eerst
getroffen door een aardbeving en later door de tsunami. Die sleurt tien van de
elf leerkrachten mee en 74 leerlingen. Dat zijn ze bijna allemaal. Het is de
vraag waarom men de leerlingen niet in veiligheid heeft gebracht. Er is een
heuvel vlak naast de school. Tijdens een bijeenkomst probeert Endo, de
overgebleven leerkracht, uit te leggen wat er gebeurde. Hij rende zelf de
heuvels in. Een woedende vader gooit een schoen naar hem toe, het enige dat hem
nog van zijn dochter rest.
Als een monster spoelde de tsunami het leven weg. Een moeder
verricht met andere ouders graafwerkzaamheden bij de school om verdwenen
kinderen te vinden. Later hoort ze van vissers dat het lijk van haar dochter
aangevreten in zee is gevonden. De vrouw gaat gewoon door met haar
graafwerkzaamheden, want er worden nog andere kinderen vermist.
De tsunami was al een ramp, de kerncentrales in Fukushima
die daarna ontploften maakten het drama nog erger. De leerlingen van de
Odaka-school werden net als 80.000 anderen geëvacueerd. Hun schoenen staan nog
in de kastjes, ziet een moeder die terug mocht naar haar huis om persoonlijke
spullen op te halen. De leerlingen wonen tegenwoordig in een stadje net buiten
het rampgebied, dat zich tot twintig kilometer landinwaarts uitstrekt. Hoewel
het daar gevaarlijk is, zijn er niet veel andere woonmogelijkheden. Men heeft
noodgebouwen neergezet waarin men kleinbehuisd is. Mutsumi moest bij aankomst
haar lievelingskleren en schoenen uitdoen. Alles werd verbrand. Ze kijkt vanuit
het raam van het huis uit over de verlaten vlakte met controleposten aan de
grens. Alarmlichten zenden onophoudelijk hun onheilspellende boodschap uit. Een
jongen noemt het een spookgebied. Het is onduidelijk wanneer ze ooit weer terug
kunnen. Misschien duurt dat wel twintig jaar.
De kinderen lopen op school rond met apparaatjes die de
radio actieve straling meten. Zelf kunnen ze die niet aflezen. Ze doen mee aan
een lange termijn onderzoek van de universiteit van Tokio. Een meisje mag van
haar vader niet langer dan een half uur buiten spelen en dan alleen nog op asfalt
omdat er in het gras en in het water een hoge dosis microsievert gemeten wordt.
Het is zeer ontroerend om de kinderen te zien en te horen.
Ze slaan zich er op hun tijdelijke school zo goed mogelijk doorheen. Een meisje
wil stralingsonderzoeker worden. Een jongen zegt dat kinderen meer straling
oplopen omdat ze kleiner zijn en de straling dicht bij de grond het hoogst is.
Kraanwater mogen ze niet drinken, de groente is besmet, ze dragen op hun
tijdelijke school een kapje tegen de straling (zie foto). Een meisje zegt dat de regering
van Japan niet meer door andere landen geloofd zal worden.
Een politicus roept door een megafoon dat hij de
verontreiniging wil aanpakken door de aarde af te graven en nieuwe aarde te
storten. In de omgeving is men daar al mee bezig. Een van de kinderen vindt die
grondreiniging met bulldozers en graafmachines interessant. Rikku hoopt op een
storm die alle straling naar zee blaast. Hij wil later mensen beschermen. De
schattige Mutsumi wil banketbakker worden en in het weekend als vrijwilligster anderen
helpen.
Niemand weet of de kinderen kanker zullen krijgen, maar de
psychische gevolgen zijn al zichtbaar, bijvoorbeeld bij een jongetje dat sinds
de ramp niet meer praat. Met zijn zwijgen wil hij misschien zeggen dat er voor deze sluipmoordenaar geen woorden bestaan.
Hier
meer over de documentaire in The London Daily News van gisteren.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten