Welcome, reader! According to Antony Hegarty in this second decade of the new century our future is determined. What will it be? Stays all the same and do we sink away in the mud or is something new coming up? In this blog I try to follow new cultural developments.

Welkom, lezer! Volgens Antony Hegarty leven we in bijzondere tijden. In dit tweede decennium van de eenentwintigste eeuw worden de lijnen uitgezet naar de toekomst. Wat wordt het? Blijft alles zoals het is en zakken we langzaam weg in het moeras van zelfgenoegzaamheid of gloort er ergens iets nieuws aan de horizon? In dit blog volg ik de ontwikkelingen op de voet. Als u op de hoogte wilt blijven, kunt u zich ook aanmelden als volger. Schrijven is een avontuur en bloggen is dat zeker. Met vriendelijke groet, Rein Swart.

Laat ik zeggen dat literaire kritiek voor mij geen kritiek is, zolang zij geen kritiek is op het leven zelf. Rudy Cornets de Groot.

Do not go gentle into that good night, Old age should burn and rage at close of day; Rage, rage against the dying of the light. Dylan Thomas.

Het is juist de roman die laat zien dat het leven geen roman is. Bas Heijne.

In het begin was het Woord, het Woord was bij God en het Woord was God. Johannes.



woensdag 28 maart 2012

Back to the square (2012), documentaire van Petr Lom


De revolutie heerst alleen nog op het Tahrirplein.

Aan de hand van vijf portretten schetst de Tsjech Petr Lom de gang van zaken in Egypte een jaar na de revolutie. Het zijn vooral jonge mensen die door de revolutie beroofd zijn van hun geluk.

Wally (zie foto, 15) woont met zijn familie in een sloppenwijk in de buurt van Gizeh en werkt daar als paardenhoeder. Hij kan lezen, noch schrijven. Omdat er minder toeristen zijn, verkoopt hij maar beeldjes van de sfinx. Op het Tahrirplein is hij zijn paard kwijtgeraakt. Men dacht dat hij voor Murabak was en bekogelde hem met stenen. Hij heeft nog steeds een litteken op zijn gezicht. Ze verkochten hun enige geit om aan medicijnen te komen.
Het blijft toch onduidelijk waarom Wally met een paard naar het Tahrirplein ging. Volgens zijn broer werden ze door niemand betaald.

Lamiz (21) is tijdens een verhuizing door de politie uit haar auto gehaald en mishandeld. Er loopt een aanklacht tegen haar man, die weigerde informant te worden. De zaak is wegens het proces tegen Mubarak stilgelegd. De eigenaar van hun nieuwe huis zegde het huurcontract toen hij de politie zag. Lamiz is met haar man naar een organisatie van mensenrechten gegaan. De corruptie is niet verdwenen. Ze dachten dat er meer respect zou zijn na de revolutie. Lamiz zet door. Ze zal niet zwijgen.

Salwa (20) werd op internet uitgemaakt voor hoer. Het leger voerde een maagdelijkheidstest op haar uit. In het dorp is men vijandig. Als ze buiten staat te praten met Petr Lom, staat er een hele groep kinderen bij hen, waarop Salwa zegt dat ze beter naar binnen kunnen gaan. Ook daar is het niet rustig. Er vallen mannen binnen die vragen waarom ze gefilmd wordt. Salwa is boos en begint te tieren tegen zogenaamde beveiligers die de politie erbij willen halen.
Salwa gaat naar Cairo. Zij heeft haar sluier afgedaan en draagt een jurk. Op het Tahrirplein, waar men demonstreert tegen de Veiligheidsdienst, wordt Lom weer belaagd door jongeren die vragen wat hij met haar moet.  

Mark (19) is de jongere broer van blogger Maikel Nabib (21) die gearresteerd is omdat hij sinds 2005 op Facebook voor zijn mening uitkwam. Mark zegt dat het leger zich overal mee bemoeit en dat dit regime erger is dan het vorige. Als Mark voor de gevangenis demonstreert wordt hij gefilmd door mensen die niet willen zeggen wie ze zijn, ongetwijfeld mensen van de veiligheidsdienst. Maikel is in hongerstaking gegaan en ligt in coma in het gevangenisziekenhuis. Tijdens de aftiteling lezen we dat Maikel ter gelegenheid van de eerste verjaardag van de revolutie amnestie heeft gekregen.

Op het Tahrirplein staat Salwa. Uit volle borst laat ze weten dat zij niet bang zijn voor dictators en dat de revolutie nog op dit plein is.

Een portret van Mohamed Sayyed (47) heb ik gemist. Wellicht heeft Tegenlicht vanwege tijdgebrek in de documentaire geknipt. Wel zag ik tussen de portretten van Wally en Lamiz door een agent op een politiebureau die zei dat de verhouding met het volk na de revolutie niet veranderd is en vervolgens een gesprek tussen een politieofficier en een verdachte die een moord had gepleegd en wilde weten hoeveel jaar hij zou krijgen. De officier zei tegen Lom dat het Ministerie van BiZa de rechten van de burgers beschermt.

Niets over de beloofde overgang naar een burgerregering. Zou het dan echt, onder het voorwendsel van verandering, een ordinaire coupe geweest zijn?

Hier meer over deze Tegenlicht uitzending, hier een artikel in de Volkskrant over Petr Lom.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten