De revolutie heerst alleen nog op het Tahrirplein.
Aan de hand van vijf portretten schetst de Tsjech Petr Lom
de gang van zaken in Egypte een jaar na de revolutie. Het zijn vooral jonge
mensen die door de revolutie beroofd zijn van hun geluk.
Wally (zie foto, 15) woont met zijn familie in een sloppenwijk in de
buurt van Gizeh en werkt daar als paardenhoeder. Hij kan lezen, noch schrijven.
Omdat er minder toeristen zijn, verkoopt hij maar beeldjes van de sfinx. Op het
Tahrirplein is hij zijn paard kwijtgeraakt. Men dacht dat hij voor Murabak was
en bekogelde hem met stenen. Hij heeft nog steeds een litteken op zijn gezicht.
Ze verkochten hun enige geit om aan medicijnen te komen.
Het blijft toch onduidelijk waarom Wally met een paard naar
het Tahrirplein ging. Volgens zijn broer werden ze door niemand betaald.
Lamiz (21) is tijdens een verhuizing door de politie uit
haar auto gehaald en mishandeld. Er loopt een aanklacht tegen haar man, die
weigerde informant te worden. De zaak is wegens het proces tegen Mubarak
stilgelegd. De eigenaar van hun nieuwe huis zegde het huurcontract toen hij de
politie zag. Lamiz is met haar man naar een organisatie van mensenrechten
gegaan. De corruptie is niet verdwenen. Ze dachten dat er meer respect zou zijn
na de revolutie. Lamiz zet door. Ze zal niet zwijgen.
Salwa (20) werd op internet uitgemaakt voor hoer. Het leger
voerde een maagdelijkheidstest op haar uit. In het dorp is men vijandig. Als ze
buiten staat te praten met Petr Lom, staat er een hele groep kinderen bij hen,
waarop Salwa zegt dat ze beter naar binnen kunnen gaan. Ook daar is het niet
rustig. Er vallen mannen binnen die vragen waarom ze gefilmd wordt. Salwa is
boos en begint te tieren tegen zogenaamde beveiligers die de politie erbij
willen halen.
Salwa gaat naar Cairo. Zij heeft haar sluier afgedaan en
draagt een jurk. Op het Tahrirplein, waar men demonstreert tegen de
Veiligheidsdienst, wordt Lom weer belaagd door jongeren die vragen wat hij met
haar moet.
Mark (19) is de jongere broer van blogger Maikel Nabib (21)
die gearresteerd is omdat hij sinds 2005 op Facebook voor zijn mening uitkwam.
Mark zegt dat het leger zich overal mee bemoeit en dat dit regime erger is dan
het vorige. Als Mark voor de gevangenis demonstreert wordt hij gefilmd door
mensen die niet willen zeggen wie ze zijn, ongetwijfeld mensen van de
veiligheidsdienst. Maikel is in hongerstaking gegaan en ligt in coma in het
gevangenisziekenhuis. Tijdens de aftiteling lezen we dat Maikel ter gelegenheid
van de eerste verjaardag van de revolutie amnestie heeft gekregen.
Op het Tahrirplein staat Salwa. Uit volle borst laat ze
weten dat zij niet bang zijn voor dictators en dat de revolutie nog op dit
plein is.
Een portret van Mohamed Sayyed (47) heb ik gemist. Wellicht
heeft Tegenlicht vanwege tijdgebrek in de documentaire geknipt. Wel zag ik
tussen de portretten van Wally en Lamiz door een agent op een politiebureau die
zei dat de verhouding met het volk na de revolutie niet veranderd is en vervolgens
een gesprek tussen een politieofficier en een verdachte die een moord had
gepleegd en wilde weten hoeveel jaar hij zou krijgen. De officier zei tegen Lom
dat het Ministerie van BiZa de rechten van de burgers beschermt.
Niets over de beloofde overgang naar een burgerregering. Zou
het dan echt, onder het voorwendsel van verandering, een ordinaire coupe
geweest zijn?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten