Over een liefde die als zand tussen de vingers wegstroomt.
We bevinden ons in Parijs aan het einde van de negentiende
eeuw, de tijd van de Belle Epoque. Dat is bijna letterlijk te nemen. Overal in
de film zindert de zon en bloeien rozen rond de landhuizen waarin rijke
prostitueés genieten van hun welbestede leven. Dat was nog wat anders dan de
uitgeputte verslaafde mishandelde vrouwen die tegenwoordig hun diensten
verlenen, al zullen er tegenwoordig in de escortbranche en in de
nachtclubwereld ook dames rondlopen die er, net als de vroegere courtisanes een
luxe leven, aan over gehouden hebben.
Lea de Lonvol, een rol gespeeld door Michelle Pfeiffer, is
zo’n dame. Ze woont in de stad en bezoekt haar oude collega Charlotte, die ze
een roofzuchtige roddeldame noemt en die een negentienjarige, nogal vrouwelijke
zoon genaamd Fred Peloux ofwel Chéri heeft. Als Lea zegt dat ze een tijdje naar
Normandië gaat, vraagt de rondborstige Charlotte of Lea Chéri, die zij al van kleins
af aan kent, kan meenemen om hem te weerhouden van drugsgebruik. Lea’s minnaar
is naar Rusland gegaan, dus Lea heeft haar handen vrij. Al meteen ontwikkelt
zich een liefdesrelatie, die zelfs zes jaar duurt.
Charlotte wil dan wel eens kleinkinderen en heeft Chéri
gekoppeld aan Edmée, de knappe jonge dochter van Marie Laure, een andere
courtisane. Lea doet alsof het haar worst is. Ze gedraagt zich in de dagen voor
het huwelijk onverschillig tegen Chéri, maar daarna is ze ontroostbaar over het
verlies van haar geliefde.
Ze doet tegenover Charlotte dat ze een tijdje de hort op is
omdat ze een nieuwe liefde heeft gevonden die ze geheim wil houden. In Biarritz
zoekt ze wanhopig naar een man die Chéri kan vervangen, maar dat lukt
natuurlijk niet.
Ook Chéri is na zijn huwelijksreis met Edmée naar Italië Lea
nog niet vergeten. Hij hoort zijn moeder uit over de verblijfplaats van Lea,
maar komt die niet aan de weet. Hij trekt zich terug in een hotel met uitzicht
op het appartement van Lea, die in Biarritz hoort van het echec van het
huwelijk tussen Chéri en Edmée en op slag teruggaat naar Parijs.
Als Chéri ziet dat de lichten achter de gordijnen in het
appartement van Lea schijnen, keert hij verheugd terug naar Edmée, die echter
verongelijkt is over de manier waarop Chéri met haar omgaat. Een bezoek van
Chéri aan Lea kan niet uitblijven.
De ontknoping van de film waarin Lea en Chéri steeds al om
elkaar heen draaien, is buitengewoon sterk en daarmee levert Stephen Frears, die
al een lange staat van dienst heeft met My beautiful laundrette (1985), Dangerous
Liaisons (1988) of The Queen (2006) om maar een paar films te
noemen, weer een kunstwerkje af.
Enig minpuntje vond ik dat Michelle Pfeiffer eerst erg jong
gecast is. Pas later, wellicht ook onder invloed van de teleurstelling over het
huwelijk van Chéri, ziet ze er echt ouder uit.
Naar de roman La
Fin de Chéri (1926) van Colette.
Hier
de trailer, op zich al een lust voor het oog.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten