Times like deese (2011), documentaire van Maarten Schmidt en Thomas Doebele

Portretten van blueszangers in de Delta.

Na het prachtige boek Duivelsmuziek (2011) waarin Leendert van der Valk samen met zijn vriendin de hete Mississippi Delta doorfietst op zoek naar de wortels van de blues - die aloude muziek waarin de zwarte het leed van zich af zingt - en de documentaire Blue Meridian, waarin de Belgische Sofie Benoot een beeld schetst van het verval in de streek rond de Mississippi, is er inmiddels de documentaire Times like deese, waarin een aantal tegenwoordige blueszangers uit de Delta rond Memphis, af en toe afgewisseld met oude archiefbeelden, geportretteerd wordt. 

De blinde Morris Cummings bijt de spits af met de titelsong Lord have mercy in times like deese. Hij stemde op Obama vol hoop voor verandering die Later komt hij nog terug maar eerst zien we de sympathieke Lee Chester Ullmer (zie foto) die een gasrekening uit zijn brievenbus haalt terwijl hij toch gebudgetteerd wordt. Hij is geboren in de tijd van Hoover en zingt over James Meredith, de eerste neger die de universiteit bezocht. You don’t know what a man can do,’ zingt hij later en na afloop overdenkt hij die woorden met instemming.

We zijn in het vervallen Clarksdale, bekend uit Duivelsmuziek, waar een gospelgroep I want Jesus to walk with me zingt in een vrijwilligerscentrum waar ook voedselhulp wordt gegeven. Twee jonge meiden Kechelle Brillon en Debra Pickens rappen buiten bij de kruidenier.

Overal wordt gezongen. James ‘Super Chikan’ Johnson zingt over de katoenvelden. Hij zat al in een draagzak bij zijn moeder op de rug en hoefde van zijn vader niet naar school, want het enige werk bestond uit katoenplukken en dat kende hij al. Na de winst van Obama kochten alle blanken wapens, zegt hij.

Een swingende kerkdienst met Josh ‘Razorblade’ Stewart, een ex militair uit Vietnam met knikkende knieën omdat hij vaak uit het vliegtuig sprong. Het verbaasde hem dat de rassensegregatie niet in Vietnam bestond en dat het helaas daarna in Amerika weer hetzelfde was. Zijn vrouw kreeg een kind van een ander, maar hij weigerde de wet van de jungle op haar toe te passen. I’ ve got trouble in my bedroom, zingt hij, want hij is er niet zeker van dat zijn vrouw niet met een ander heult.

Morris Cummings verloor op vierjarige leeftijd het gezichtsvermogen en vertelt daar aangrijpend over. Een blinde moet heel erg zijn best doen geaccepteerd te worden, de allerbeste muzikant zijn. Lord have mercy, zingt hij in B.B.King’s. Nog later schrijft hij aan Obama: Don’t give up on the dream.        

Rapper Enoch ‘The 7th Prophet’ El-Shamesh spreekt zijn publiek toe over de nieuwe president maar het systeem dat hetzelfde gebleven is.

Charlie Sayles en zijn maat Kevin Shepard lopen een heel eind naar het plein waar ze gaan optreden. Het doet hem denken aan Vietnam, de concentratie vooral voordat het begint. Het was vreemd om na de oorlog de vloer weer aan te vegen in de fabriek. Vietnam was minder eenzaam dan de pleeggezinnen waarin hij zijn jeugd doorbracht.

Chester ‘Memphis Gold’ Chandler bezoekt het Veteran Medical Center in Memphis. Een vriend verloor twee benen, maar zijn vrouw bleef bij hem. Als dakloze in Washington D.C. schreef hij Homeless blues.

Het lichaam van soldaat Brandon Dawson wordt afgeleverd op de luchthaven. In de kerk brengt een zangeres God bless America, my home sweet home ten gehore. Broer Joe zingt met veel overtuiging en gevoel Falling in love with Jesus voordat een eresaluut wordt gebracht en The Last Post klinkt. Wat kun je anders dan zingen als het leed te zwaar is.   

Hier mijn recensie van Duivelsmuziek, hier die van de documentaire Blue Meridian (2010) op dit blog.

Hier alle info over de muzikanten. Enjoy.