De film begint in een café op het treinstation van Milford,
dat een trefpunt vormt voor reizigers. Buffetdame Millie praat met de
vaderlijke perronwachter Godby die een kop koffie bij haar bestelt. Aan een van
de tafeltjes zitten een man en een vrouw. Het zijn, zo leren we van de
ratelende Dolly als die bij hen plaats neemt, dokter Harvey en Laura. De dokter
moet weg en legt zijn arm even op de schouder van Laura. Laura vertelt Dolly
dat de dokter lang naar Afrika gaat. Ze stoort zich aan het gepraat van Dolly.
In een innerlijke monoloog wenst ze dat ze Dolly zou kunnen vertrouwen. Als
Dolly van het toilet terugkomt, is Laura verdwenen. Al gauw komt ze weer naar
binnen. Ze heeft een luchtje geschept, zegt ze, want ze voelde zich wat
benauwd.
Na thuiskomst bij haar gezin in Ketchworth moet ze een
conflictje oplossen tussen de kinderen Bobbie en Margaret, voor ze tegenover
haar puzzelende man Fred kan plaatsnemen. Hij stelt vast dat ze bleek en moe
oogt en hij vraagt haar naar een puzzelwoord, dat niet geheel toevallig romance
moet zijn.
Ze was gelukkig tot een paar weken voordien, denkt Laura,
toen de dokter op het treinstation in Milford een kiezeltje uit haar oog
haalde. Van het een kwam het ander. Elke donderdag zagen ze elkaar in het
stadje. Het was de winkeldag van Laura en dokter Harvey werkte die dag aldaar
in het ziekenhuis. Ze lunchten samen. Laura schrok in de trein naar huis van
haar geheime gedachten. Bij thuiskomst bleek Bobbie een hersenschudding
opgelopen te hebben. Ze dacht dat het haar straf was en vertelde haar man over
de date. Fred nam het lichtvaardig op. Hij vond het prima als zij Harvey
uitnodigde om eens bij hen te komen eten. Ze moest opeens lachen om haar gedachten.
Ze vertelde dat ook aan Fred maar die dacht dat ze de hersenschudding van
Bobbie bedoelde.
De volgende donderdag zag ze de dokter pas laat op de dag
vanwege een spoedoperatie. Ze besluiten de volgende keer naar de film Flames of
passion te gaan. De dokter bekent die avond dat hij van haar houdt. Ook Laura
geeft toe dat ze vaak aan hem heeft gedacht en verliefde gevoelens heeft. Ze
hebben elkaar veel te vertellen. belt Fred dat hij alvast maar moet gaan eten.
Als Laura later in de avond thuiskomt, ziet Fred, ondanks
zijn gepuzzel, dat zijn vrouw ver weg is. Ze vindt zichzelf een romantische
dwaas. Ze schaamt zich en voelt zich schuldig en liegt dat ze een oude kennis
Mary Norton tegenkwam. Later belt ze diezelfde Mary om zichzelf een alibi te
verschaffen.
De week erop is Mary Norton in het restaurant waar zij met
de dokter aan de champagne zit. Tijdens een autoritje voelt Laura zich niet
vrolijk daarover. De dokter heeft de auto geleend van een vriend en gaat naar
diens woning. De vriend komt pas laat thuis, zegt hij. Laura weet niet goed wat
ze moet doen, naar huis of met de dokter mee. Als ze tenslotte toch bij het
huis van de vriend aanbelt, komt die net thuis en vlucht ze weer.
In het café wil ze een briefje schrijven aan de dokter om
hun relatie te beëindigen, maar dan komt de dokter net binnen. Hij bezweert
haar om de week erop weer af te spreken omdat hij iets belangrijks te melden
heeft. Hij vertelt bij die gelegenheid dat hij een broer heeft in Johannesburg
en daar in het ziekenhuis gaat werken. Zijn vrouw en kinderen gaan mee.
We zijn inmiddels weer terug bij de scène aan het begin.
Dolly ratelt tegen Laura na het vertrek van de dokter. Ze hoopt dat ie
misschien van gedachten is veranderd en weer terugkomt. Ze loopt naar buiten en
wil voor een sneltrein springen, maar het ontbreekt haar aan moed. Bij
thuiskomst valt ze in slaap. Fred komt lief naar haar toe en zegt dat ze zeker
geen gelukkige droom heeft gehad. ‘Je was ver weg maar je bent weer terug.’
Daarmee loopt het verhaal mooi rond.
Brief encounter is een romantisch drama, dat na zijn
pensionering wat zoetig is, maar goed wordt gespeeld. De film is gebaseerd op
een scenario van het toneelstuk Still life van toneelschrijver Noël
Coward.
Hier
de laatste romantische scène met de dokter en Laura. Het fragment begint net na
een stukje waarop Laura hem erop wijst dat de suiker op zijn lepel bij het
kopje ligt. Blijkbaar een gebruik in de tijd voor de suikerzakjes.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten