De krant is een meneer, de New York Times een instituut.
Andrew Rossi was er een jaar te gast. In de documentaire gaat over de moeilijke
positie van de krant vanwege sterk dalende advertentie-inkomsten en
concurrentie van bloggers. Iedereen kan tegenwoordig iets publiceren. Vaak
worden ook uittreksels van de krant op een blog gezet of becommentarieerd.
Media-redacteur David Carr praat ons bij. Hij was in een
eerder leven verslaafd aan crack en verslingerd aan tweets en blogs, maar vindt
het nu belangrijk de straat op te gaan en het principe van hoor en wederhoor
toe te passen.
Wikileaks doet dit niet. We zien een fragment uit Collateral
Murder. Carr belt met Wikileaks en hoort de man aan de andere kant van de
lijn zeggen dat hij naast journalist ook activist en anarchist is en hij de
media gebruikt met als doel meer gerechtigheid te scheppen in de wereld.
In de redactievergadering van de NY Times stelt men dat de
bewerkte versie van de video niet het hele verhaal vertelt en dat WL vergeet te
tonen dat er zware gevechten aan de beelden vooraf gingen. De redactie wisselt
argumenten uit over het belang van het uit te brengen nieuws en de plaats waar
het in de krant komt. Veel discussie is er over de eerste bladzijde: A1.
NY Times journalist Brian Shelter is een voormalig blogger.
Tijdens een conferentie in Austin gaat het over de verhouding met de nieuwe
media. Shelter twittert om de collectieve stem en misschien wel die van de
zwijgende meerderheid te horen.
The medium
is not the message, the messages are the medium, zegt Carr. Door
overmoed en het idee van de eigen voortreffelijkheid is de krant in anderhalf
jaar tijd erg geslonken. In The Atlantic van januari 2009 verscheen een
artikel met als titel End Times, dat veel ophef veroorzaakte. Ook
bloggers zouden het teloorgaan van de krant betreuren, al zegt men erbij dat
het gevaarlijk is blind op een krant te vertrouwen. Zie de kwestie over de
massavernietigingswapens in Irak. Journaliste Judith Miller gaf toe dat ze fout
zat met haar informatie.
Er werd bij de Times een nieuwe man aangetrokken, Bill
Keller, die zegt dat hij vanwege de onzekere toekomst het slagersschort moet
aantrekken om honderd van de 1250 medewerkers te ontslaan. Hij betreurt dat.
want informatie is heel belangrijk in een democratie. Essentieel voor de
meningsvorming. Het verdwijnen van kranten leidt tot een verschraling van de
cultuur. Blogs kosten veel minder en daarom lezen veel Amerikanen geen krant
meer. Op internet vinden ze genoeg informatie, denken ze.
Uiteindelijk is men wel met Wikileaks gaan samenwerken en
heeft men geheime stukken in de krant gepubliceerd. Voor Brian Shelter is
Wikileaks een bron, zoals andere bronnen.
Keller zegt dat informatie soms niet openbaar gemaakt kan
worden om personen niet te beschadigen. Hij vindt deze tijd een vloek en een
zegen. Op het eind is er een aardige discussie over het einde van de oorlog in
Irak die door de televisie uitgebreid wordt getoond met beelden van troepen die
terugkeren in Koeweit. Volgens de NY Times is het allemaal show en niet de
moeite waard om aandacht aan te besteden. Een standpunt van een echte
heer.
Rossi sluit af met beelden van de Pulitzer prijs die de NY
Times in 2010 kreeg. Bill Keller houdt een feestrede op de rode trap (zie foto rechtsonder).
Hier de
trailer.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten