Sterk portret uit de wereld van de vrouwenhandel.
In de serie Duivelse Dilemma’s - vier films die over
een keuze gaan tussen twee kwaden - kwam dit keer de vrouwenhandel aan bod. Een
film hierover kan bijna niet anders dan een variatie op een thema zijn met
ingrediënten als lichamelijk en seksueel geweld, het verlangen naar huis, de
zelfkant van het leven en de kilheid
van menselijke relaties. De film Sex Traffic uit 2004 van David Yates is
daarvan een aangrijpend voorbeeld.
Martijn Maria Smits volgt aanvankelijk ook die stroom met
scènes met een pooier die de Russische Elena vernedert, haar met geweld dwingt
tot prostitutie. Hij brengt ook haar wanhopige telefoongesprek in beeld waarin
ze haar moeder vraagt of het geld al is aangekomen en het tegen haar zoontje
Laszlo doet voorkomen dat ze een fatsoenlijke baan heeft en straks een computer
zal kunnen kopen, maar hij brengt er ook een nieuw element in: een kind.
Elena bevindt zich samen met andere vrouwen in een
flatwoning in een nieuwbouwwijk, vanwaar ze als escortdames worden verhuurd.
Een van de vrouwen, een Turkse, heeft ook een dochtertje bij zich. De vrouwen
zijn ontsteld, als een van de pooiers woedend binnenkomt en vraagt waar het
kind is, ongetwijfeld met de bedoeling het weg te halen. Als de Turkse moeder
aan het werk is, komt het meisje bij Elena binnen, die haar verstopt in haar
bed.
Als een van de pooiers bij Elena binnenkomt om met haar een
nummertje te maken, ontdekt hij het meisje in de kast. Elena bedreigt hem met
een mes, sluit hem op en vlucht met het meisje de flat uit.
Vooral de relatie tussen Elena en het het meisje is mooi,
ook door het taalprobleem. Op haar kamer zegt Elena dat ze het kind niet kan
helpen en dat ze niet zo naar haar moet kijken, maar ze kan haar ook niet
alleen laten.
Het verhaal wordt goed in beeld gebracht, met af en toe
schokkerige beelden, die goed bij het onderwerp passen. Het is bijna
on-Nederlands, zonder enige houterigheid, teveel uitleg of gemaaktheid,
wellicht ook door het onderwerp, dat natuurlijk al de nodige suspense in zich
heeft. Het einde is sterk en subtiel. Mooi ook is de muziek, een soort
wanhopige hartenkreet, die de kijker raakt, die het liefst zou zien dat Elena
en het meisje gered worden, opgevangen, geholpen, dat de wereld liever is,
zonder de hardheid van die vrouwenhandelaren.
Deze bespreking verscheen een dag eerder op www.recensieburger.nl
Geen opmerkingen:
Een reactie posten