Nieuwe relatie tussen voedsel en de bereidingswijze
Rosanna Hertzberger is microbioloog en maakt korte metten
met de angst voor voedsel waaraan kleur-
en smaakstoffen toegevoegd zijn en stoffen die de houdbaarheid
vergroten. Carolina Lo Galbo hoort om te beginnen dat Hertzberger graag een zak
Unox uiensoep opent en met smaak eet. Volgens haar is dat niet veel slechter
dan de uiensoep die men zelf maakt. Omdat ze liever niet in de keuken staat en
de bereiding van haar voedsel graag aan de industrie uitbesteedt, wekt ze de
kritiek van lieden die gezondheid propageren. Hertzberger gooit de knuppel in
het hoenderhok, hetgeen tot een boeiend gesprek leidt.
Lo Galbo spreekt over een nieuwe relatie tussen voedsel en
koken.
Hertzberger antwoordt dat het tegenwoordig niet meer nodig
is om lang in de keuken te staan. De ontwikkelingen in de industrie zorgen
ervoor dat ze haar voedselbereiding kan uitbesteden. Smaakversterkers worden
inmiddels gemaakt van stoffen die niet schadelijk zijn, zoals E 621, maar van gistextracten.
Ze haalt een brief van een Chinese arts aan die ooit fulmineerde tegen het
gebruik van vetsin in de Noord Chinese keuken. Daaruit sprak volgens
Hertzberger echte bezorgdheid.
Lo Galbo noemt aspartaam als voorbeeld van een stof die
doorgaat voor kankerverwekkend.
Hertzberger zegt dat voldoende is onderzocht dat zoiets
onjuist is. Een chemicus die een andere peptide maakte ontdekte de zeer zoete
stof bij toeval. Het is een raadsel waarom men denkt dat de industrie verkeerde
stoffen in het voedsel stopt. Ze vergelijkt de cultus van gezond eten met de
angst voor vaccinatie. Die wordt ook groter. Dat mensen geen vertrouwen in
deskundigen meer hebben, ziet men ook terug in het populisme. De
schaalvergroting van de zaadbedrijven maakt dat de menselijke maat zoek is.
Lo Gablo brengt het gesjoemel met paardenvlees ter tafel.
Hertzberger zegt dat er altijd fraudezaken zijn geweest en
dat we de industrie goed in de gaten moeten houden, maar wel op een slimme
manier. Het is beter voedsel te eisen die niet dik maakt. Men gaat niet dood
van e-nummers maar van tabak, suiker en alcohol. Vragen over emulgatoren zijn
terdege onderzocht maar toch wantrouwt men bepaalde stoffen in M&M’s. Een
rat wordt niet ziek van de te onderzoeken stof in bepaalde M&M’s, maar van
alle suiker die het beest toegediend krijgt. Gentechnologie doet maar goed dan
kwaad. Het is wel belangrijk om het gebruik van de e-nummers kritisch te
blijven volgen.
Lo Galbo vraagt waarom men dan zo boos is op haar boek.
Volgens Hertzberger is het not done om te zeggen dat men
niet van koken houdt. Daarmee tast je mensen in hun identiteit aan. Koken is
voor hen een deugd. Zij denkt echter dat de vrijheid van de vrouw toegenomen is
door de technologie. Naast de pil en de afwasmachine is vooral de magnetron
handig om de bereidingstijd te verkorten. Als we niet meer hoeven te koken
wordt het weer leuk. Hertzberger verwijst naar mannen die het heerlijk vinden
om op hun vrije zaterdag een exquise diner op tafel te zetten.
Lo Galbo komt weer te spreken over de nieuwe relatie tussen
voedsel en koken.
Volgens Hertzberger, die zelf joods is en de irrationele
gronden kent om bijvoorbeeld geen varkensvlees te eten, vult voedsel een leegte
op en biedt het houvast zoals religie eerder deed. Ze stelt haar hoop op het
hindoeïsme dat het vlees eten verbiedt. Voedselreligies zoals The green happiness baseren zich echter
op een pseudo wetenschap. Zelf is zij als microbioloog veel feitelijker.
De vraag blijft echter wat die feiten waard zijn in een
maatschappij waarin alles draait om winst.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten