Welcome, reader! According to Antony Hegarty in this second decade of the new century our future is determined. What will it be? Stays all the same and do we sink away in the mud or is something new coming up? In this blog I try to follow new cultural developments.

Welkom, lezer! Volgens Antony Hegarty leven we in bijzondere tijden. In dit tweede decennium van de eenentwintigste eeuw worden de lijnen uitgezet naar de toekomst. Wat wordt het? Blijft alles zoals het is en zakken we langzaam weg in het moeras van zelfgenoegzaamheid of gloort er ergens iets nieuws aan de horizon? In dit blog volg ik de ontwikkelingen op de voet. Als u op de hoogte wilt blijven, kunt u zich ook aanmelden als volger. Schrijven is een avontuur en bloggen is dat zeker. Met vriendelijke groet, Rein Swart.

Laat ik zeggen dat literaire kritiek voor mij geen kritiek is, zolang zij geen kritiek is op het leven zelf. Rudy Cornets de Groot.

Do not go gentle into that good night, Old age should burn and rage at close of day; Rage, rage against the dying of the light. Dylan Thomas.

Het is juist de roman die laat zien dat het leven geen roman is. Bas Heijne.

In het begin was het Woord, het Woord was bij God en het Woord was God. Johannes.



vrijdag 19 mei 2017

Raising Renee (2011), documentaire van Joanne Jordan en Steven Ascher


Spagaat tussen kunst en zorg komt tot een oplossing

Raising Renee is een fraaie documentaire over de zwarte Amerikaanse kunstenares Beverly McIver die zich genoodzaakt voelt om na het overlijden van hun moeder in 2003, vlak na haar eerste solo-expositie in New York, de zorg op zich te nemen voor haar verstandelijke gehandicapte zus Renee. Haar behoefte om portretten te schilderen en de zorg voor Renee werd verenigd in de expositie Raising Renee waarin Beverly een stukje familiegeschiedenis toont. Later komt er nog een betere oplossing voor haar probleem.

De familie komt uit Greensboro, North Carolina waar de rassentegenstellingen altijd groot waren. Beverly is zeventien jaar oud toen er een demonstratie tegen de Ku Klux Klan vlak bij hun huis wordt gehouden, die eindigt met de moord op vijf burgers. Haar moeder getuigt in de rechtszaal, maar de daders worden vrijgesproken. Haar moeder die al vroeg in de steek wordt gelaten door haar man, verdient de kost als werkster bij blanke mensen. Beverly gaat naar een blanke school en zwijgt over haar achtergrond. Een clownsclub zorgde ervoor dat ze die kan verbergen. Schilderen op de universiteit van Durham, N.C. dat ten westen van Greensboro ligt, is een andere manier om te ontsnappen aan haar milieu. Ze maakt portretten van mensen die ze zwart schildert, hetgeen door zwarte medeleerlingen bekritiseerd wordt. Anders dan haar familie is Beverly onkerkelijk en reislustig. Ze vertrekt naar Phoenix, Arizona en wordt hoogleraar op de universiteit aldaar. Zus Roni is getrouwd, heeft een kind en woont in de buurt.

Renee is twee jaar ouder dan Beverly, functioneert op het niveau van een achtjarige blijft altijd thuis wonen. In haar jeugd zei ze tegen haar moeder dat ze verkracht was, naar dat bleek niet zo te zijn. Toen ze later wel verkracht werd, wilde haar moeder de politie niet meer lastigvallen. Renee kijkt altijd eerst naar een kerkdienst, feliciteert de kerkgangers die op die dag jarig zijn door de telefoon en zet zich dan aan het maken van pannenlappen. Ze heeft een vriend van eenenvijftig jaar maar die komt door zijn epilepsie zelden meer uit huis. Beverly zegt dat Renee tegenwoordig aardig is maar dat ze vroeger heel agressief kon zijn. Haar moeder had in haar testament bepaald dat Beverly de zorg voor Renee van haar over zou nemen en Beverly was daarmee akkoord gegaan, niet wetend dat hun moeder zo snel zou overlijden.

Op het moment dat Roni daarover belt neemt ze meteen het vliegtuig naar Greensboro. De snel verslechterende toestand van de moeder, die leverkanker had, is moeilijk te begrijpen voor Renee. Na het overlijden neemt Beverly haar mee naar Phoenix, maar ze vond het moeilijk de zorgtaken te combineren met haar kunstenaarschap. De expositie Raising Renee is echter een mooie manier om beide zaken toch te verenigen. Tijdens een samenkomst met Roni in Greensboro waar de expositie ook te zien, vertelt Beverly de kijker dat ze een andere vader heeft, een taxichauffeur die nog steeds in de stad woont, maar met wie zij geen echte band heeft. Ze hoorde dat zelf pas van haar moeder toen ze zestien jaar was.

De spagaat tussen de zorg voor Renee en haar werkzaamheden wordt minder als Beverly een baan aangeboden krijgt op haar oude opleiding in Durham. Omdat Renee vaak alleen zit, vat Beverly het idee op om ervoor te zorgen dat haar zus zelfstandig gaat wonen. Ze komt daarop omdat een nicht in een rolstoel vanwege diabetes dat ook deed. Tot verrassing van Beverly bevalt het zelfstandig wonen Renee heel goed. Met een gerust hart kan ze schildercursussen geven.  

Hier de trailer.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten