Schrijfster zet integriteit boven de persoonlijke
relatie
Schrijfster Karin Amatmoekrim (Parimaribo, 1971) besluit na
vijf romans, waaronder Het gym, een
boek te schrijven over haar vader Eric Lie, die ze pas op haar 22 ste leerde
kennen. Het is de vraag of de inmiddels 71 jarige man daarop zal reageren. Hij
staat in Suriname bekend als een vrouwenversierder, een jager op dieren en is
een bekend Taekwondo leraar. Amatmoekrim gaat met de tekstfragmenten, die ze al
geschreven heeft, naar hem toe om zijn mening erover te horen. Het is spannend
te zien wat dat oplevert. Gülsah Dogan, die eerder tekende voor Naziha’s lente (2014), registreert met
de camera de kwetsbare relatie tussen vader en dochter.
Eric Lie blijkt in ieder geval niet de macho, die de kijker
in zijn hoofd heeft na het lezen van de persoonsbeschrijving. De man luistert
aandachtig naar de fragmenten die zijn dochter hem voorleest en troost haar als
ze het te kwaad krijgt. Bijvoorbeeld bij passages over haar stiefvader die aan
de drank was. Haar moeder Marie nam haar al snel mee naar Nederland omdat ze
voorvoelde dat zij in Suriname niet de aandacht zouden krijgen die zij
verdienden. Lie had relaties en kinderen bij andere vrouwen en nam daar weinig
verantwoordelijkheid voor. Lie zegt dat hij niet bang is voor het boek omdat
hij niet het idee heeft dat hij iets misdaan heeft.
In een radio
interview zegt Amatmoekrim dat haar boek geen afrekening met haar vader is,
maar ook geen eerbetoon. Ze hoopt op waardering voor haar lef, maar vreest een
conflict. Haar boek vindt ze belangrijker dan een goede verhouding met haar
vader. Eerlijkheid gaat boven een goede verstandhouding. Ze weet niet of ze wel
van hem houdt. Het feit dat ze nooit iets van hem hoorde zal daarmee te maken
hebben. Ze bekijkt oude foto’s van Lie en ziet dat hij ooit in Rotterdam is
geweest en toen niet de moeite heeft genomen om contact op te nemen. De
ontmoeting tussen hen is een toevalstreffer.
De eerste scheuren in de verhouding dienen zich aan als Lie
zich niet herkent in het beeld van de vrouwenversierder. Hij zegt juist dat hij
altijd respect had voor vrouwen. Over het feit dat hij vroeger manager van een
hoerentent was en gratis seks kreeg, kan hij lachen. Over een ander fragment,
waarin hij zelf ook de hoer speelde voor een oudere vrouw, haalt hij, ondanks
de omzichtigheid waarmee zijn dochter het onderwerp behandelt, zijn schouders
op. Amatmoekrim is daarover opgelucht. Lie vertelt dat hij verdrietig was over
het vertrek van Marie en Karin. Nadat hij zijn dochtertje nog had vastgehouden
waren ze de volgende dag opeens vertrokken.
Amatmoekrim stelt in een fragment de narcistische
levenswijze van haar vader aan de orde, waardoor haar moeder nooit meer
onbevangen naar een man kon kijken. Als het boek eenmaal verschenen is onder de
titel Tenzij de vader (2016) neemt
Lie aanstoot aan het feit dat zijn levenswijze schaamteloos wordt genoemd. De
onbewuste angst om te ontdekken hoe zijn dochter werkelijk over hem denkt,
weerhield hem om het boek helemaal te lezen. Tijdens een bijeenkomst over het
boek in Suriname zegt hij dat hij van haar houdt. Amatmoekrim is daarvan niet
zo zeker, maar is wel geraakt door het verdriet van haar vader over haar
oordeel over hem. Wellicht lijkt ze op hem in onverbeterlijkheid en genadeloosheid.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten