Eindeloos van perspectief wisselen.
De documentaire begint met een motto uit Alice in
wonderland waarin Alice zich afvraagt waar ze uit komt als ze een gat in de
aarde graaft en maar blijft graven. Bij de Anipathieën? Het is een kinderdroom
die door Kossakovsky wordt waargemaakt. Hij heeft een viertal antipoden
gezocht, plaatsen die op de wereldbol tegenover elkaar liggen. Dat viel nog
niet mee. Dat soort plaatsen zijn schaars. Ik heb meteen de globe er bij gepakt
en gezien dat als ik een gat zou graven, ik tenslotte zou verdrinken in de
Stille Oceaan. Een Spanjaard is beter uit, want die komt aan land in
Nieuw-Zeeland.
De documentaire begint in Argentinië, in Entre Rios waar
twee brugwachters tol heffen bij een houten brug in een dunbevolkt merengebied.
De grootste van de twee, in een zwart wit gestreept overhemd en met een zwarte
brede hoed op zijn hoofd, inspecteert de brug in de ochtend. Of ie nog wel
houdt. Af toe krijgen we er al beelden doorheen van het geïndustrialiseerde
Shanghai, met veel schepen, hoge gebouwen en veel mensen vooral.
In Entre Rios is het rustig. Af en toe hobbelt er een auto
over de brug. De brugwachters vragen zich af of de automobilist vantevoren
betaald heeft. Erg precies zijn ze niet. De motor van een Citroën Dyane valt
uit op de brug. De brugwachters helpen om de auto weer aan de praat te krijgen.
Dat lukt. Dan gebeurt er iets fascinerend. De camera volgt de auto en toont hem
op zijn kop. Het beeld van de snelwegen in Shanghai komt eronder. De avond valt
in Argentinië. Nu mag China de wereld besturen. We zien in Shanghai steeds een
hele groep mensen, veelal op de brommer, in poncho’s van de veerboot komen.
De filmische trucs die Kossakovsky uithaalt zijn een genot
voor het oog. De sterk visuele documentaire doet denken aan vroegere
documentaires van de VPRO, zoals Het Gat van Nederland. Veel sfeer en weinig
woorden vanuit acht locaties op deze wereld. Kossakovsky herhaalt het procédé
ook in Chili en Rusland. Schapenhoeders en een roofvogel in Patagonië versus
een koeienboerderij aan het Baikalmeer. Door de Russische muziek achter de
beelden van de schapen te zetten, verbindt Kossakovsky beide gebieden met
elkaar, zoals hij ook al deed met China en Argentinië. Soms wordt het
Baikalmeer zelf gespiegeld.
Big Island in Hawaii is spectaculair vanwege de lavastromen.
Een man kijkt vanaf zijn balkon uit op de vulkaan en roept de hond op voor een
wandeling. Als het te heet onder zijn voeten wordt, stuurt hij de hond terug
naar huis. Tegenover Big Island ligt Kubu in Botswana, vol dierentuindieren.
Een winkelmevrouw haalt de uitwerpselen van de olifanten uit het zand. Aan het
eind van de dag wordt de laagstaande zon in het zand geprojecteerd en zien we
de overeenkomsten met de lavastroom.
In Miraflores in Spanje kijken we naar het insectenleven in
poeltjes in de rotsen. Daartegenover, in Castle Point Nieuw Zeeland, is een
dode walvis aangespoeld. Die trekt veel bekijks. Het beest wegslepen lukt niet.
Er moet een motorzaag aan te pas komen. Het beest wordt ter plekke begraven,
hetgeen nog een hele operatie is met happers en tractoren.
We gaan zelfs weer terug naar de Argentijnse brugwachters en
naar de veerboot in Shanghai.
Het blijkt het begin van de apotheose, waarin alle plaatsen
nog eens de revu passeren.
Vivan las antipodas! is een juweel, waar men ademloos
naar kijkt, vanwege de muziek, maar vooral vanwege de filmische perspectieven
en de fraai gecomponeerde inkijkjes.
Hier
de trailer, waarin een aardig beeld van de perspectiefwisselingen gegeven wordt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten