Paradise Lost: The Child Murders at Robin Hood Hills
(1996), de documentaire over de rechtzaak tegen Jessie Misskelley, Damien
Echols and Jason Baldwin, bekend geworden als de West Memphis Three en
beschuldigd van seksuele mishandeling en moord op de achtjarigen Christopher,
Michael en Steve, werd gevolgd door Paradise Lost 2: Revelations (2000)
en inmiddels is er Paradise lost 3: Purgatory. De beschuldigden zijn
inmiddels in de dertig en ontkennen nog steeds. In Purgatory wordt
teruggegrepen op de vorige documentaires.
Hoofdstuk 1: Het verleden is de proloog
Mark Byers rijdt in 2010 met zijn auto naar zijn vroegere
huis, dat al zeventien jaar leeg staat. Alles eromheen is verlaten, alsof er
een vloek heerst op het gebied.
Jessie, inmiddels kaal met een klok op zijn hoofd die geen
wijzers heeft, belt elke vrijdag met zijn vader. Hij wilde van de beloning voor
inlichtingen over de moord een auto voor hem kopen. Hij legde een valse
bekentenis af omdat hij zijn ondervragers beu was. Dan Stidham, de advocaat van
Damien Echols zegt dat men inmiddels meer weet over valse bekentenissen. Die
komen meer voor dan men denkt.
Hoofdstuk 2: Wat oud is, is nieuw
Volgens aanklager Gitchell klopt de beeldvorming niet die,
mede door de documentaires, na de vonnissen is opgetreden.
In 2007 was er een persconferentie van de verdediging
waarbij een patholoog, een odontoloog, iemand van de FBI en een DNA-expert hun
visie gaven op de moorden en nieuw bewijsmateriaal bespraken. De DNA profielen
van de vermoorde jongens kwamen niet overeen met die van de beschuldigden. De
uitspraken van Griffis, de expert over satanisme, werden als amateuristisch van
de hand gewezen. Volgens de patholoog werden de wonden op de slachtoffers door
dieren veroorzaakt.
De documentairemakers zoeken Damien op in de cel. Hij heeft
al jaren geen daglicht meer gezien en verbaast zich over het verloop van de
tijd, die stil lijkt te staan. Alleen zijn haar wordt dunner. Zijn zoon is
bijna even oud als hij was toen hij de cel in ging. Hij dankt de
documentairemakers want anders had hij waarschijnlijk niet meer geleefd. Hij is
inmiddels via een boeddhistisch ritueel getrouwd met Lorri, die hij leerde
kennen tijdens een briefwisseling en die zich inzet voor zijn zaak. Ze heeft
ontdekt dat juryvoorzitter Kent Arnold connecties had met een advocaat van een
van de vermoorde jongens.
Kathy Bakken van de steungroep zegt dat er in bijna twintig
jaar vele rechtszaken zijn geweest maar dat hun acties weinig hebben
uitgehaald. Van rechter Burnett kregen ze steeds nul op rekest. Ze zoeken in
2011 de gevangenen weer op.
Terry Hobbs, de stiefvader van Steve, zegt dat elk beroep
weer zout in de wond strooit. Hij is inmiddels gescheiden van Pam, de moeder
van Steve.
Mark Byers heeft inmiddels spijt van zijn
beschuldigingen.
Hoofdstuk 3: Alles betekent alles
Damien kon zich niet voorstellen dat men hen schuldig kon
verklaren voor iets dat ze niet hadden gedaan. Hij heeft goede contacten met
mensen die hem steunen.
Tijdens de persconferentie in 2007 kwam ter sprake dat er
een haar werd gevonden van Terry Hobbs op de schoen van zijn stiefzoon. De man
ontkent dat hij iets met de zaak te maken heeft. Hij wil Natalie Maines van de
Dixie Chicks aanklagen, die hem beschuldigt van de moorden. Pam Hobbs vertelt
dat Terry haar na de moord verliet maar dat er al eerder problemen waren. Hij
mishandelde haar, omdat ze een Mexicaan kuste. Ze denkt dat Terry de moordenaar
zou kunnen zijn. Hij heeft geen sluitend alibi. Hij zegt dat hij zijn stiefzoon
niet heeft gezien op de dag van de moord maar een buurvrouw zag hem die avond
met de jongens. Het smaadproces wordt door de rechter stopgezet.
Aanklager Gitchell wil geen commentaar geven op Terry Hobbs
om geen nieuw proces uit te lokken.
De FBI agent meent dat de dader al eerder gewelddadig was,
het slachtoffer kende en wilde kwellen. Hij moet een psychopaat zijn die een
test met een leugendetector doorstaat.
Volgens Byers werd hijzelf door de agent vrijgesproken.
Byers heeft een lijst gemaakt van redenen waarom Hobbs de schuldige is.
De DNA-expert zegt dat het bewijs tegen Terry niet sterk is.
In september 2010 komt de zaak voor het Hooggerechtshof in Arkansas. Men voert
een fel debat over de (on)feilbaarheid van de wet.
Epiloog
Op 19 augustus 2011 komen de beschuldigden voor rechter
Laser, omdat Burnett inmiddels in de Senaat zit. Er is een overeenkomst
getekend tussen het OM en de verdediging. De beschuldigden bekennen, naar de
zaak-Alford, schuld en komen daarmee vrij. Het vonnis wordt niet herroepen. Mark Byers is furieus. Damien
vindt het niet perfect. Diens advocaat zegt dat ook het OM van de onschuld van
de jongens overtuigd moet zijn, anders had men hen niet vrijgelaten. Jason
vindt het geen gerechtigheid, maar schikte zich voor Damien die hem daarvoor
dankt. Wordt vervolgd?
Hier de trailer.
Hier de trailer.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten