Jongen dupe van strijd tussen moeder en kinderbescherming
Nederland weer op zijn smalst. Als een meisje een zeilreis
om de wereld wil maken, is het land in rep en roer, als er een walvis overlijdt
brengt meer pennen in beweging dan over de strijd in Syrië, als een moeder
overtuigd is van een bepaalde voeding voor haar zoon, valt het hele aangeharkte
intolerante land over haar heen, waarbij de zoon de dupe wordt.
Anneloek Sollart maakte vijf jaar geleden de documentaire Rauw
over de toen tienjarige Tom Watkins uit Amsterdam, die sinds zijn vijfde
rauw voedsel eet, dat Moerman-achtig oogt. De film riep heftige reacties op.
Hugo Borst reageerde furieus in De wereld draait door: de gescheiden
Francis Kenter moest het ouderschap worden ontnomen.
In vijf jaar tijd is de kruistocht alleen maar verder
gegaan. In 2010 schrok Francis van een melding van het AMC aan de
kinderbescherming dat de groei van Tom achterbleef. Ze dacht echter dat men
niet kon aantonen dat er iets mis was. Rauw voedsel bevat geen groeihormonen
zoals die voorkomen in zuivel. Het AMC stelt echter tekorten vast.
Vertrouwensarts Jolande Schoonenberg spreekt zelfs van verwaarlozing, Richard
Bakker van de Raad van de Kinderbescherming gaat daarin mee.
Tijdens een Raw Food Event legt een goeroe vol overtuiging
uit dat arthritis het gevolg is van een teveel aan calcium en dat chronische
ontstekingspijn verdwijnt door contact met de aarde. De goeroe ziet Tom als een
testcase. Naast zijn moeder en de kinderbescherming nog iemand die zogenaamd
het beste met de jongen voor heeft, maar hem gebruikt om zijn eigen gelijk te
halen. Hij adviseert de moeder om de tekorten op te vangen met rauwe boter en
hertengewei.
Tijdens een zitting van de arrondissementsrechtbank over een
ondertoezichtstelling verdedigt huisarts Van der Blom het eten van rauw
voedsel. Meer schade ziet hij als Tom wordt weggehaald bij zijn moeder. De
rechter heeft problemen met het feit dat Tom niet op de middelbare school zit
maar thuisonderwijs krijgt. De moeder vindt namelijk dat de school een slechte
invloed heeft op het eetgedrag van Tom. De rechter stelt vragen aan Tom over
het eten van een kroket, maar luistert niet echt naar zijn antwoord. Dat zat al
in zijn hoofd. Niet het eten is een probleem maar het schoolverzuim. Hij houdt
de zaak zes maanden aan. De kantonrechter spreekt van het ontduiken van de
leerplicht.
Het AMC meldt dat Tom een voorgeschreven dieet niet volhield
en dat hij geen contact meer met het ziekenhuis onderhield. Juist in de
puberteit is goede voeding van groot belang. Helaas ondervraagt Sollart niet de
moeder. Wellicht had ze er geen vertrouwen in en leek het haar het beste om
maar gewoon de afspraken te laten verlopen. Anderzijds is de moeder erg
principieel.
Tom en zijn moeder zijn bij de vader en de oudere broer Ben
in Minehead. Ben is blij dat Tom er is. Hij kreeg zelf ruzie met zijn moeder
over het rauwe eten en ging daarom naar zijn vader, niet met de bedoeling zijn
broertje in de steek te laten. In dit conflict tussen loyaliteiten blijft de
Britse vader nuchter. Het rauwe voedsel was geen reden voor de scheiding maar
wat wel de reden was, komt helaas niet boven tafel. Alweer een gemiste kans
voor Sollart.
Als de ondertoezichtstelling met een jaar wordt verlengd,
tekent Francis hoger beroep aan. Volgens haar ziet de rechter haar als een
kenau. Haar moeder zit ermee in haar maag en raadt een second opinion aan.
Francis zegt dat ze zou flippen als men Tom van haar zou afnemen. Ze zou hem
laten onderduiken, eerst bij zijn vriendinnetje Tara.
De kinderarts die de second opinion heeft uitgevoerd, beaamt
dat Tom in groei achterblijft. Het is de vraag of hij de achterstand nog kan
inhalen. Het argument van de groeihormonen in melk gaat volgens haar niet op. Francis
vindt het vervelend dat ze bang gemaakt wordt. Ze wil niet het verwijt krijgen
dat zij verantwoordelijk is als de groei van Tom achterblijft. Ze blijft erbij
dat zuivel schadelijk is. Tom vindt een lengteverschil van zes centimeter nog
gaan, maar twaalf centimeter wel veel. Francis meet zijn lengte en constateert dat hij gegroeid is dan wel dat ze onnauwkeurig gemeten heeft (zie foto).
Anouk Martijn van Jeugdzorg denkt niet het risico van een
groeiachterstand opweegt tegen uithuisplaatsing. Tom zou zelf moeten aangeven
dat hij dat wil. Tara eet wel vis, maar respecteert zijn keuze. Tom zegt dat
hij ook af en toe bij haar zou kunnen eten, maar volgens zijn moeder kan de
kwik in de vis in de hersenen gaan zitten.
De uitspraak in hoger beroep brengt geen verandering. De
rechter vindt dat de cognitieve ontwikkeling en de geestelijke vermogens van
Tom geschaad worden door onttrekking van het onderwijs. En Tom? Tom is de dupe
van al dit gedoe. Inmiddels is hij, bedreigd door
uithuisplaatsing, ondergedoken. Wellicht tot de documentaire
Rauwst. Inmiddels blijven al die dikke kinderen die volgestouwd worden met cola
en chips buiten schot.
Hier
meer informatie.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten