Welcome, reader! According to Antony Hegarty in this second decade of the new century our future is determined. What will it be? Stays all the same and do we sink away in the mud or is something new coming up? In this blog I try to follow new cultural developments.

Welkom, lezer! Volgens Antony Hegarty leven we in bijzondere tijden. In dit tweede decennium van de eenentwintigste eeuw worden de lijnen uitgezet naar de toekomst. Wat wordt het? Blijft alles zoals het is en zakken we langzaam weg in het moeras van zelfgenoegzaamheid of gloort er ergens iets nieuws aan de horizon? In dit blog volg ik de ontwikkelingen op de voet. Als u op de hoogte wilt blijven, kunt u zich ook aanmelden als volger. Schrijven is een avontuur en bloggen is dat zeker. Met vriendelijke groet, Rein Swart.

Laat ik zeggen dat literaire kritiek voor mij geen kritiek is, zolang zij geen kritiek is op het leven zelf. Rudy Cornets de Groot.

Do not go gentle into that good night, Old age should burn and rage at close of day; Rage, rage against the dying of the light. Dylan Thomas.

Het is juist de roman die laat zien dat het leven geen roman is. Bas Heijne.

In het begin was het Woord, het Woord was bij God en het Woord was God. Johannes.



vrijdag 14 december 2012

Dirty window (2012), documentaire van Walter Stokman


De vader van Betty ruimt de keukentafel af en maakt het zeil schoon. Dan legt hij het fotoboek op tafel. Er ontbreken enkele foto’s. Die heeft Betty meegenomen, zegt hij.
We bevinden ons in Nytregyhaza, Hongarije. De vader rouwt over de dood van zijn 19-jarige dochter Bernadett Szabo die in de nacht van 18 op 19 februari in een peeskamertje op de Wallen werd vermoord. De dader is nooit gevonden.

Hij heeft een advocate op bezoek die zijn hele verhaal wil horen. Het gezin, bestaande uit de ouders en drie kinderen, was weinig homogeen. Er waren veel ruzies. Zijn vrouw scheidde zo’n tien jaar geleden van hem, maar heeft er inmiddels spijt van. Betty leerde de getrouwde Janos Balogh kennen. Op het moment dat zijn zus en hij zaten te eten werd Betty meegenomen door een auto met drie personen erin. Ze was net achttien jaar geworden en kwam van haar werk op het naai-atelier. Haar moeder wist ervan maar had de vader niet ingelicht.

Een collega van haar vertelt dat er veel problemen in het gezin waren en dat Betty al seksdiensten verleende. Ze rebelleerde tegen haar omgeving. Had het altijd maar over geld verdienen en rijk worden.  

Agnes (gespeeld door een actrice) was getuige van de vondst van haar lijk. Ze was alleen op haar eigen peeskamertje. Haar zus zou naar haar toe komen om een praatje te maken en ontdekte Betty. Zelf durfde Agnes niet te gaan kijken. De moord achtervolgt haar. Haar zus is met haar werk gestopt, maar zij is sterker. Ze vindt het werk zelf ook vreselijk en verbeeldt zich dat ze haar klanten ontvangt in een zonnestudio. Gelukkig heeft ze ook vaste klanten die haar geen pijn doen en met wie ze bijna een normale relatie onderhoudt.

Annimari is weer terug in Nytregyhaza. Ze heeft Betty in Amsterdam gekend. Ze wilde haar kind uit het weeshuis halen, trouwen met haar vriend en stoppen, had ze gezegd. Naar haar dood werd Annimari bang. Niet lang daarna ging ze terug naar huis.
Ze helpt haar moeder, die achterbleef met haar kinderen, om een draad in de naald te doen. De moeder vertelt dat er aangifte werd gedaan toen Annimari naar Amsterdam vertrok en dat haar kinderen in een weeshuis werden geplaatst, terwijl haar dochter het voor haar kinderen deed en om te ontkomen aan haar Hongaarse pooier. Ze bad tot God dat hij op Annimari paste.

Na het vertrek van haar man bleef Annimari achter met haar kinderen en schulden. Om die te kunnen aflossen ging ze in de prostitutie. Ze vond het vreselijk om langs de weg te gaan staan. Later begrepen haar kinderen wat ze deed. Na dertig dagen gevangenis wilde ze stoppen. Haar dochter Evike is inmiddels zwanger van een jongen. Annimari vreest dat het leven zich herhaalt en dat de jongen haar zal straks voor zich zal laten werken. Als dat gebeurt vermoordt ze hem.  

De vader zegt dat Betty dik werd als puber en uit alle macht ging afvallen. Hij ziet dat als vrouwelijke ijdelheid. Ze kon zich volgens hem moeilijk aanpassen, wilde graag boven anderen uitsteken en werd daardoor een gemakkelijke prooi. Door de crisis is het leven zwaarder. Alles staat stil. Is een democratie zonder eten beter dan een dictatuur? vraagt hij zich af. De gezondheid van zijn vrouw gaat achteruit, terwijl hun kinderen niets uitvoeren.

Een vriendin en klasgenote van Betty had wekelijks contact met haar. Ze was als een zusje voor haar, zong volksliedjes en vertelde over kerst. Betty’s moeder had geld nodig en verkocht haar de citer van Betty. Ze heeft de hoes nog steeds en koestert die. Ze huilt.

Betty werd begraven door de maffia, zegt de vader. Hij wist nergens van. Janos Balogh plaatste haar urn in de urnenmuur op de begraafplaats. De vader heeft de urn eruit gehaald en meegenomen naar huis. Hij heeft tegen de politie gezegd dat hij er recht op had.  

Het trage gepingel op de piano versterkt het drama. Fraai is het beeld van de weg die de vader afloopt, een lijdensweg. Een troep vogels zit in een kale boom in een verder desolate omgeving.

Hier de trailer.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten