Bevallen voor mannen
Wat is de taak van de man bij de geboorte van een kind? In
vroeger tijd werd de aanstaande vader zoveel mogelijk weggehouden van het
kraambed en zat hij zwaar rokend op te gang te wachten tot het kind geboren was.
Tegenwoordig is hij er meer bij betrokken. Bevallen doe je samen, luidde de
strekking van het boek Een beetje zwanger
van Arend van Dam uit 1983, die mij onder andere adviseerde om warme sokken klaar
te leggen en de tijd tussen de weeën te turven, hetgeen ik net zo gewetensvol deed
als de rondetijden tijdens schaatskampioenschappen.
In de korte documentaire Ik
stond erbij filmt Niels van Koevorden drie jonge vader rond de geboorte van
hun eerste kind. De moeders zijn nauwelijks te zien. Alleen tijdens de
bevalling valt aan een glimp van hun gezicht niet te ontkomen en zeker niet aan
hun oerkreten. Het wordt verder evenmin bekend gemaakt of het kind een jongen
of een meisje is.
De vaders om wie het gaat heten Ernest, Bart en Marc. Van
Koevorden monteert hun ervaringen op een snelle manier aan elkaar, waardoor een
kluwen ontstaat van impressies en de aandacht scherp blijft. Uit de verhalen
valt af te leiden dat Ernest een muzikant is, Bart een werknemer,
waarschijnlijk op een kantoor en dat Marc op Schiphol werkt.
De mannen beginnen met een inschatting van hun rol tijdens
de bevalling. Ernest denkt dat hij naast zijn vrouw zit met een blauwe hand
vanwege haar geknijp, Bart blijft aan het hoofdeinde, ook als zijn vrouw boos
wordt, Marc wil vooral rust uitstralen. Daarna staan ze in de gereedgemaakte
kinderkamer. Marc zegt dat de nesteldrang zich bij de man uit in het opknappen
van de babykamer. Hij was zeer ontroerd toen hij de kleine in bed tegen zijn
rug voelde schoppen toen zijn vrouw tegen hem aan lag.
Ze praten over de periode waarin bekend werd dat hun vrouwen
zwanger waren. Ernest wilde het eerst niet meer weten omdat zijn vrouw vaker
over tijd was, maar bekeek wel als eerste de uitslag van de test die zij had
gedaan. Bart geloofde het niet en reageerde nogal zakelijk. Hij dacht meteen
aan het financiële plaatje. Marc nam een test mee op de terugweg van zijn werk
omdat zijn vrouw die ochtend misselijk was.
Ernest hoopt dat zijn kind in de muziek gaat, Bart hoopt dat
het een voetballer wordt en Marc dat het humor heeft. Bart vindt gezondheid
niet vanzelfsprekend, want eerder liep het niet goed af. Hij werkte net bij een
nieuwe baas toen hij met zijn vrouw naar de verloskundige moest waar zij het
droevige nieuws hoorden. Daarna zette hij zijn vrouw thuis af en ging weer naar
zijn werk. Iets waar hij met spijt op terugkijkt. Marc heeft een nog akeliger
ervaring: zijn eerste dochter overleed al voor de bevalling. Hij moet huilen
als hij daar weer over praat.
Vervolgens komen we bij het kraambed. Als ik het goed zag,
beviel de vrouw van Ernest thuis en de twee anderen in het ziekenhuis. Bart
kijkt wat angstig van zijn vrouw naar een apparaat, waarschijnlijk de
cardiotocograaf waarop de uitslag van de weeën te zien is. Hij coacht haar naar
het doel. Ernest is heel rustig, Marc heel steunend: hij houdt de handen vast
van zijn vrouw. Op het moment suprème praat Ernest lief tegen zijn vrouw en
kijkt hij met vertedering naar zijn kind. Bart huilt en Marc mompelt dat ze er
is. Hij maant haar zich te laten horen en beloont haar met ‘Goed zo, moppie’ als
ze eenmaal een kreetje gegeven heeft.
Hier de site van Ik stond erbij met daarop de trailer en
reacties.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten