Aandoenlijk in zijn domheid
Het is niet alleen Petra von Kant die in de voorstelling van
Rainer Fassbinder bittere tranen schreit, ook op een minder kunstzinnig toneel
is de pijn van het gezicht af te lezen. Tijdens de rechtstreeks uitgezonden
persconferentie die Louis van Gaal op 31 november 2001 hield na de
uitschakeling van het Nederlands elftal in 2002 zwommen zijn ogen in de tranen.
Het elftal had in ieder geval de achtste finale van het WK in Japan en Zuid
Korea moeten bereiken maar kwam niet eens door de kwalificatieronde. Een droom
werd wreed verstoord.
In een documentaire van Andere
Tijden Sport wordt geprobeerd om twaalf jaar later de oorzaak van het falen
op te sporen. Lag het aan de media, de spelersgroep of toch aan de bondscoach
zelf? vraagt Tom Egberts aan het begin van de uitzending, waarin onder andere aanvoerder
Frank de Boer, enkele sportjournalisten en Henk Kesler, directeur betaald
voetbal van de KNVB, zich uitspreken.
Kesler deelt voorafgaande aan de veel langer dan afgesproken
bijdrage van Van Gaal mee dat de bondscoach per onmiddellijke ingang zijn
functie heeft neergelegd. Dat dit in onderling overleg is overeengekomen wordt later
geloochenstraft door de woorden van Van Gaal dat de spelersgroep hem geen keus
bood. Die wilde een andere vorm van professionele begeleiding.
De documentaire blikt terug naar het EK dat eraan vooraf
ging. In de halve finale werd het Nederlands elftal door Italië uitgeschakeld.
Volgens Frank de Boer had men dit verlies nog niet verwerkt toen men aan de
kwalificatiewedstrijden voor het WK 2002 begon. Van Gaal zorgde niet aan de onderlinge
chemie in de ervaren spelersgroep, maar behandelde hen als kinderen, wilde dat
ze het volkslied meezongen en staarde zich dood op technische en tactische details.
Bertus Holkema werd aangesteld als beveiliger maar diende meer
als controleur die er op moest toezien dat de spelers na bedtijd niet hun kamer
verlieten. Hij deed luciferhoutjes tussen de deur om te weten of er iemand
ontsnapt was. Dat was toch het geval in de laatste oefenwedstrijd eind november
2001 in Kopenhagen, toen de Deen Laudrup in de nacht voor de wedstrijd pornoster
Kira Eggers in het spelershotel had uitgenodigd. Toen Holkema en Van Gaal een
kijkje gingen nemen zagen ze alleen Patrick Kluivert aan de koffie zitten. Van
Gaal stuurde hem naar zijn kamer. Holkema zweeg later over het incident omdat
hij het niet zijn taak vond om daarover inlichtingen te doen.
Volkrant journalist Willem Vissers zegt dat Van Gaal zich
beledigd voelde door de opmerking van De Boer dat ze een bezigheidstherapeut
nodig hadden en niet iemand die alles wil controleren. Vissers stelt heel
nuchter dat Van Gaal beter naar zijn eigen tekortkomingen zou kunnen kijken. Valentijn
Driessens van De Telegraaf vindt dat Van Gaal geen oor voor de spelers had en de
groep te kort hield. Persvoorlichter Rob de Leede merkte antipathie in de groep.
Van Gaal zegt zelf dat hij niet gelooft in een lossere
aanpak omdat die op de langere termijn geen resultaten biedt. Hij vindt dat men
dezelfde idee moet hebben als hij en wil daarvoor op inhoudelijk niveau ook een
schoolmeester of een beul zijn. Zijn uitspraken zijn aandoenlijk door de
kortzichtigheid ervan. Ook Kesler die altijd in Van Gaal bleef geloven, was van
mening dat de verwende spelersgroep wel wat kritiek kon gebruiken.
Inmiddels zijn we twaalf jaar verder en zitten we in een
vergelijkbare situatie. Van Gaal wilde niet meewerken aan het programma omdat
hij druk bezig was met de voorbereiding op het huidige WK in Brazilië. Weliswaar
is de spelersgroep jonger en kijkt men meer op tegen de dominante coach maar
toch is de vraag of zo iemand in dit moderne tijdsgewricht nog voldoende
invloed op de groep kan uitoefenen. Het zou wel eens een nederlaag van de bond
kunnen worden om zo’n oude coach aan te stellen en geen jonge man (of vrouw).
Geen opmerkingen:
Een reactie posten