Mooi miniatuurtje over het leven in een Parijse voorstad
35 rhums begint
met treinen. Ze rijden in en uit de stations, soms ook gefilmd vanuit de cabine
van de machinist, zozeer dat ik dacht dat ik met een documentaire van Rail away te maken had. De zwarte man
die rokend op het perron staat te wachten en later zijn bromfietshelm opzet
blijkt echter een machinist. Vandaar al die aandacht.
Hij heet Lionel (zie foto) en is op weg naar huis in een voorstad van
Parijs met een rode snelkookpan voor zijn knappe dochter Joséphine (ook op de foto), die even
daarvoor is thuisgekomen. Ze studeert aan de universiteit, afdeling
antropologie en leidde een discussie over de schuldenlast van de
ontwikkelingslanden, waarin ook Franz Fanon genoemd wordt. Ze heeft ook een
snelkookpan bij zich. Ze heeft die nog niet uitgepakt en kijkt er vragend naar
als haar vader haar de snelkookpan gegeven heeft. Wat moet ze ermee doen? Ze
kookt inmiddels rijst uit de snelkookpan, de basis voor een smakelijk maal.
Bovenbuurman Noé (Grégoire Colin) hoort muziek in het trappenhuis. Hi aarzelt
maar loopt door en gaat zijn dakwoning binnen. Hij is iemand die vaak op reis
is. Joséphine zorgt voor zijn kat en de vele planten. Omdat hij druk bezet is,
eet hij wel eens mee, staande dat wel.
Dan is er nog een buurvrouw Gabrielle, die vaak oppaste op
Joséphine toen die jong was en graag een relatie zou hebben met Lionel. Ze is
taxichauffeur en geniet van haar beroep.
Dit zijn zo’n beetje de belangrijkste personen in de film.
Af en toe komen weer beelden bij van treinen die langs de voorstad schuiven met
al zijn lichtjes in de verschillende appartementen die een gevoel van
eenzaamheid geven, muizenholen waarin de bewoners slapen na een lange werkdag.
René, de collega van Lionel, hoeft niet meer. Hij haalt zijn
werkkast leeg en viert met zijn collega’s zijn pensioen. Ze drinken er een
stevige borrel op, maar Lionel gaat niet zover dat hij 35 glaasjes rum drinkt.
Die bewaart hij liever voor een andere gelegenheid. René is overigens niet blij
met zijn oude dag. Hij maakt een sombere indruk. Hij wilde liever jong sterven
en maakt het ook niet lang.
Lionel voelt zich bezwaard dat zijn knappe dochter zich zo
voor hem uitslooft en zegt haar dat ze zich niet verplicht hoeft te voelen om
voor hem te zorgen. Als de vakgroep antropologie staakt vanwege een dreigende
opheffing, besluit Joséphine om te trouwen met haar bovenbuurman, die een baan
in Gabon kan krijgen, en met hem mee te gaan. Een mooie gelegenheid voor Lionel
om zijn 35 glaasjes rum naar binnen te slaan. Eerst reist Lionel nog met zijn
dochter in een bestelbusje naar Duitsland om het graf van zijn vrouw te
bezoeken. Als Joséphine eenmaal vertrokken is pakt hij de snelkookpan uit en
zet hem naast de rode die hij aan het begin aan zijn dochter gaf. Waarmee de
film kop en staart krijgt.
In de film wordt weinig uitgelegd. De kijker wordt
meegenomen in het leven in een Parijse voorstad. Volgt het leven van een aantal
vooral zwarte inwoners. Een mooi miniatuurtje.
Hier
de trailer vaan de film die in het Engels ook wel 35 shots of Rum heet.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten